Εθνικό μας σπορ…; Όχι σήμερα

Η ελληνική κουζίνα έχει ως βάση της το λάδι και τα λαδερά εν γένει φαγητά. Ένα από αυτά, η φάβα, είναι αποκλειστικά ελληνικό φαγητό. Και αυτό το ελληνικό φαγητό πρόδωσε σήμερα την Εθνική Ελλάδος. Γιατί δε νομίζω ότι μπορούμε να χαρακτηρίσουμε διαφορετικά τα δύο πρώτα γκολ που έφαγε η ομάδα του Φερνάντο Σάντος.

Από τον Στέργιο Πουλερέ

Όμως αν περιμένετε να ακολουθήσουμε το εθνικό μας σπορ, δηλαδή το κράξιμο, την κακοπροαίρετη κριτική, κάπου κάνετε λάθος. Γιατί αυτό το 3-0 υπέρ της Κολομβίας είναι

η πιο τρανή απόδειξη της αδικίας του ποδοσφαίρου. Ποιας αδικίας; Ότι ο καλύτερος δεν κερδίζει. Γιατί αν υπήρχε στο λεξικό η φράση μαγική εικόνα τότε θα έπρεπε να μπει μια εικόνα από το σημερινό ματς δίπλα της.

Τι γνωρίζαμε πριν το ματς; Ότι η Κολομβία είναι το νούμερο 8 στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA και η Ελλάδα το νούμερο 12. Δηλαδή μηδαμινή απόσταση μεταξύ των δύο ομάδων στην θεωρία. Συν αυτώ, έλειπε ο Φαλκάο και έλειπε και ο Γκουαρίν, άρα ακόμα πιο μικρή η διαφορά. Γνωρίζαμε επίσης ότι η Εθνική μας έχει σαφέστατο πρόβλημα παραγωγικότητας πρώτα και εκτέλεσης εν συνεχεία. Αυτό μεταφράζεται σε 2-3 φάσεις για γκολ και 0 αποτέλεσμα.

Ο Φερνάντο Σάντος καλούνταν να βρει την λύση σε αυτό το πρόβλημα. Πως να το καταφέρει όμως κάτι τέτοιο όταν έχει τον Μήτρογλου φανερά εκτός φόρμας εδώ και καιρό και τον Γκέκα με τις γνωστές του αδυναμίες στα τελειώματα, αφού ο Έλληνας Ιντζάγκι σκοράρει ως επί το πλείστον από τα 2-3 μέτρα και ή σε αναμπουμπούλες.

Τηρουμένων όλων των παραπάνω η εικόνα της Εθνικής ήταν πολύ καλή. Ναι, ίσως η λογική του «το μη χείρον βέλτιστον» να μην είναι σωστή, αλλά κάποιες φορές οφείλεις να συμβιβάζεσαι. Και η Ελλάδα το πάλεψε. Δεν ξέρω αν είναι το 12 της κατάταξης ή η Κολομβία το 8... Βάσει της σημερινής εικόνας πάντως η Ελλάδα είναι πάνω από την Κολομβία.

Και τούτο διότι η ομάδα του Πέκερμαν μετά το «τσουρούκικο» 1-0, όπου ο Μανωλάς αν δεν έβαζε το πόδι του η μπάλα μπορεί και να πήγαινε άουτ, δεν έκανε ούτε μία φάση σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Μόνο υποψίες, κι αυτές ελάχιστες. Αντιθέτως, η Εθνική είχε την κατοχή, το έψαχνε και με κορυφαίους τους Τοροσίδη και Κονέ έφτιαξε 3 καλές φάσεις.

Το σουτ του Κονέ από το ύψος του πέναλτι περίπου, αμέσως μετά το 1-0, την κεφαλιά του Τόρο και το πλασέ του πρώτου στο φινάλε του ημιχρόνου. Και στο δεύτερο μια από τα ίδια. Ένα γκολ από το πουθενά για τους Κολομβιανούς, χωρίς δηλαδή μια οργανωμένη προσπάθεια, αλλά από μια έκταση του ποδιού που έστειλε τη μπάλα στον Γκουτιέρεζ που σε κενή εστία έσπρωξε την μπάλα και μια Ελλάδα που έδειχνε ανώτερη, ή μάλλον λιγότερο κακή από την Κολομβία.

Για να μην εθελοτυφλούμε βέβαια, σαφώς και υπήρχαν προβλήματα. Αλλά αυτά δεν οφείλονται στην τακτική του Σάντος στο ματς, αλλά στην επιλογή των προσώπων πριν καν φτάσουμε στη Βραζιλία. Γιατί αν θεωρήσουμε ότι ο Μήτρογλου και ο Φετφατζίδης που μπήκαν στις θέσεις των πολύ κακών και παραφωνιών της ομάδας, Σαλπιγγίδη και Γκέκα, τότε τι έχει να πετάξει για οργανωτική άνοδο ο Σάντος στον αγώνα; Τον Γκέκα, τον Σαλπιγγίδη και από το 75΄και μετά τον Καραγκούνη. Δηλαδή 3 κάτω του μετρίου πλέον ποδοσφαιριστές, για τέτοιες διοργανώσεις και για ματς που κυνηγάς ανατροπή.

Επιπλέον, η Ελλάδα πάσχει και στην θέση του αριστερού μπακ, αφού ο Χολέμπας παρουσιάστηκε πολύ νωχελικός, στο δεύτερο ημίχρονο τον είδαμε μόνο να περπατάει, άρα έχει και πρόβλημα φυσικής κατάστασης, κάτι που δεν μας έχει συνηθίσει, ενώ όλη η ομάδα από το 70΄και μετά είχε κουραστεί.

Είπαμε όμως. Αν σκεφτούμε τι προσδοκίες μας έδωσε αυτή η ομάδα πριν το σημερινό παιχνίδι τότε η παρουσία μας και μόνο στο Μουντιάλ είναι ικανοποιητική. Ας το ευχαριστηθούμε εμείς και κυρίως οι παίχτες μας όσο μπορούν!

Φωτογραφία: Eurokinissi