Η ώρα των αποφάσεων

Του Γιάννη Κολοκυθά

Η κυβέρνηση πήρε τις αποφάσεις της. Το δημόσιο, για πρώτη φορά, θα «αναστενάξει» και θα δουν την πόρτα της εξόδου 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι έως το τέλος του 2014. Θα δει το σχέδιο και η τρόικα και μετά θα αποφασίσει – θετικά προφανώς – για την εκταμίευση της επόμενης δόσης των 2,8 δισ. ευρώ.

Το πρώτο βήμα έγινε με τη συμφωνία των τριών πολιτικών αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση. Απομένουν τα τυπικά από την τρόικα

και μετά έρχεται το δυσκολότερο κομμάτι. Η εφαρμογή του μέτρου. Ποιος θα κάνει πράξη το σχέδιο της κυβέρνησης ή για να το πούμε πιο σκληρά. Ποιος θα διώξει κόσμο από το δημόσιο;

Δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα και προφανώς κανένας δεν έχει το know-how. Βεβαίως μην ξεχνάμε κάτι. Στη θέση όσων «απολυθούν» από το δημόσιο θα προσληφθούν νέοι υπάλληλοι. Και όταν λέμε νέοι, εννοούμε νέοι. Δεν είναι καλό αυτό;

Με τη συμφωνία διασώθηκε και η συνοχή της κυβέρνησης. Δύσκολα αλλά έγινε και αυτό. Μέχρι και ο Φώτης Κουβέλης συμφώνησε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στις απολύσεις στο δημόσιο.

Η κυβέρνηση πήρε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη απόφαση – για τα ελληνικά δεδομένα – αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει: «Οι δεκαπέντε χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, κατ’ εντολήν της τρόικας, μας οδηγούν έναν αιώνα πίσω. Σε άλλες, παλιότερες, σκοτεινές για τη χώρα εποχές. Πρόκειται για 15.000 ανθρωποθυσίες που έρχονται να προστεθούν στα εκατομμύρια άλλων, που έχουν συμβεί στον ιδιωτικό τομέα. Εμείς δεν πρόκειται να συναινέσουμε στις ανθρωποθυσίες. Δεν πρόκειται να συναινέσουμε στον μαζικό αποκεφαλισμό εργαζομένων» δήλωσε χθες ο Αλέξης Τσίπρας.

Και θα ρωτήσουμε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης

Ανθρωποθυσίες μόνο τώρα θα γίνουν, με τις απολύσεις στο δημόσιο;

Τόσα χρόνια τι γίνεται, παιδικό πάρτι;

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά στο ενδεχόμενο απολύσεων στο δημόσιο;

Μήπως δεν θέλει να πικράνει κάποιους ή μήπως τους υπολογίζει πολύ για τις επόμενες εκλογές;

Μήπως ο πρόεδρος και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν στο μυαλό τους μόνο τις επόμενες κάλπες;

Και αν τους έπιασε ο «πόνος» στην Κουμουνδούρου για τους 15.000 δημοσίους υπαλλήλους, τι έχουν να απαντήσουν για το 1.500.000 ανέργους του ιδιωτικού τομέα; Πως θα βρουν δουλειές;

Λοιπόν πρέπει να καταλάβουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ ότι κάποια πράγματα είναι αναγκαία να γίνουν. Δεν αρκεί να είσαι καλός με όλους και να χαϊδεύεις αυτιά.

Αν ρωτήσεις λίγο και την κοινωνία και όχι μόνο τον Λαφαζάνη και τον Στρατούλη θα καταλάβεις ότι η ελληνική κοινωνία δεν διαφωνεί κάθετα με τη μείωση του τεράστιου δημοσίου τομέα. Η ελληνική κοινωνία θέλει να δει να γίνεται κάτι. Δεν είναι εκδίκηση, είναι δίκαιο. Δεν είναι κόντρα δημοσίου-ιδιωτικού όπως κάποιοι ισχυρίζονται. Απλώς κάτι πρέπει να γίνει.

Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να καταλάβει ότι αυτή η πολιτική μπορεί να του γυρίσει μπούμερανγκ. Δεν γίνεται να τους υποστηρίζεις όλους, να έχουν όλοι δίκιο, να υπόσχεσαι αυξήσεις σε μισθούς και διατήρηση των θέσεων εργασίας στο δημόσιο

Δυστυχώς δεν ζούμε πια στο 1980 – λέμε τώρα – και ως αρχηγός κόμματος που θέλει να κυβερνήσει κάποια στιγμή, πρέπει να δείξεις ότι έχεις σχέδιο και λύσεις. Με 800.000 δημοσίους υπαλλήλους και 1.500.000 ανέργους δεν αρκεί να λες ότι είσαι στο πλευρό όλων. Να είσαι με όλους αλλά να είσαι έτοιμος να πάρεις και σκληρές αποφάσεις. Το παρελθόν μιλάει από μόνο του. Με παροχές και κούφιες υποσχέσεις φθάσαμε ένα βήμα πριν την χρεοκοπία.

Μάλλον φτάνει πια!

Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι η Ελλάδα δεν είναι ακόμη στο 2004…Η κυβέρνηση το έχει καταλάβει. Η αξιωματική αντιπολίτευση πότε θα το καταλάβει;