Ηλία, ρίχτο!

Στο «Όλα είναι Δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη, ο Γιώργος Αρμένης, ως κινηματογραφικός Μάκης Τσετσένογλου, αφού έσπασε ό,τι μπορούμε να σπάσει μέσα στο επαρχιακό μπουζουξίδικο «Βιετνάμ», είπε την πιο διάσημη φράση στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου: το «Ηλία, ρίχτο!». Κι ο Ηλίας το έριξε το «Βιετνάμ». Μερικά χρόνια μετά, ένα από τα πιο γνωστά (και light) οπαδικά συνθήματα, ήταν το «Τούμπα, Ιράν, Καμπότζη – Βιετνάμ». Σήμερα, εν έτει 2016, το «Βιετνάμ», το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι πια και επίσημα γκρεμισμένο. Καλά νάμαστε να το θυμόμαστε.

Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης

Η κατάντια

του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχει πολλούς πατεράδες, θείους και νονούς. Έχει και Νονούς επίσης. Ανάλογα τα οπαδικά γυαλιά που φοράει κανείς, θα δει τις ευθύνες με άλλο χρώμα, θα φάει μπόλικο σανό με σως για να γλιστράει, θα τσακωθεί με τους φίλους του, θα γράψει πύρινα σχόλια στα αθλητικά site, θα ξεκατινιαστεί στο facebook. Θα ξεχάσει για λίγο ή πολύ όλα αυτά τα απείρως σημαντικότερα που καταστρέφουν την καθημερινότητά του και υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών του, πράγμα πολύ βολικό για τη συγκεκριμένη περίοδο: δεν είναι πολύ ωραίο να είσαι πολιτικός, να παίρνεις τα πιο σκληρά και αβάσταχτα μέτρα, να είναι ανοικτά όλα τα μέτωπα στην οικονομία, την κοινωνία, το μεταναστευτικό, το ασφαλιστικό και ο κόσμος να ασχολείται με το ποδόσφαιρο; Απλά υπέροχο...

Όσοι περιμένουν εδώ πέρα να διαβάσουν ότι «φταίει ο Μαρινάκης και ο Ολυμπιακός» ή «φταίει ο Σαββίδης και ο ΠΑΟΚ» ή «φταίει ο Αλαφούζος», ο «Μελισσανίδης» ή οποιοσδήποτε άλλος παράγοντας ή ομάδα συγκεκριμένα, λυπάμαι αλλά χάσανε. Φταίνε όλοι οι παράγοντες στον βαθμό που τους αναλογεί, φταίνε οι οπαδοί που σπάνε και ρημάζουν ό,τι βρίσκουν μπροστά τους, φταίνε/ φταίμε εμείς οι δημοσιογράφοι που για μερικά κλικς παραπάνω μπορούμε να πουλήσουμε την ψυχή μας στο διάβολο σε έξι άτοκες δόσεις και την υπογραφή μας στον καλύτερο πλειοδότη, όλα αυτά γνωστά και χιλιοειπωμένα. Αλλά το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι. Και το κεφάλι αυτού του «Βιετνάμ» που λέγεται Ελληνικό Ποδόσφαιρο λέγεται ΕΠΟ, με «ιδιοκτήτη» τον Γιώργο Γκιρτζίκη. Και το ακόμα μεγαλύτερο κεφάλι, ο «Κάπο ντι Κάπι», είναι το Υφυπουργείο Αθλητισμού, η Πολιτεία, η (εκάστοτε) Κυβέρνηση, ο (εκάστοτε) πολιτικός προϊστάμενος. Εν προκειμένω, ο Σταύρος Κοντονής.

Τι κάνει ο κ. Κοντονής εδώ και μήνες, κάθε φορά που το ελληνικό ποδόσφαιρο περνάει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση; Κάθε φορά το ίδιο: πρώτα βγαίνει με αυστηρό ύφος. Μετά λέει κάτι τσιτάτα, «ανοχή, τέλος!», «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο», «δεν κάνουμε πίσω» και κάτι παρόμοια, για παιδάκια τρίτης δημοτικού. Μετά, συσκέπτεται με τον εαυτό του και κατόπιν ωρίμου σκέψεως διακόπτει – αναβάλει – ματαιώνει ποδοσφαιρικούς αγώνες. Με την ίδια σειρά και τις ίδιες σπασμωδικές κινήσεις, σαν το Σκυλί του Παβλόφ. Και μετά πάει για ύπνο ήσυχος ότι έκανε το σωστό κι ότι έδωσε και πάλι τη λύση. Άρχοντας!

Πίσω από τα λόγια τα μεγάλα, κρύβονται φούσκες σε όλα τα σχήματα και μεγέθη: με την ΕΠΟ δεν μπορεί να τα βάλει, διότι υπάρχει το αυτοδιοίκητο στο ποδόσφαιρο. Τώρα, τι είδους αυτοδιοίκητο είναι αυτό, που επιτρέπει σε μια παρεούλα ανθρώπων, αρκετοί εκ των οποίων είναι ποινικά διωκόμενοι να διαφεντεύει το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτό είναι κάτι που πρέπει να ασχοληθούν οι σεναριογράφοι του «House of Cards», του «Game of Thrones» ή του «X Files». Με τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες δεν μπορεί να τα βάλει, διότι οι περισσότεροι εξ' αυτών κάνουν δουλίτσες με το κράτος και ενισχύουν οικονομικά το «μαγαζί» που λέγεται κυβέρνηση, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο. Με τους οπαδούς δεν μπορεί να τα βάλει (όχι με όλους τέλος πάντων, με κάποιους), διότι είναι κι αυτοί ψηφοφόροι και παράλληλα είναι ο «στρατός» των κυρίων που λέγαμε και παραπάνω, των μεγάλων και τρανών παραγόντων. Με τους δημοσιογράφους που γράφουν μέσα από την πιο βρωμερή λεκάνη της τουαλέτας δεν θέλει ή δεν μπορεί να τα βάλει, διότι κάποιοι απ' αυτούς δουλεύουν στα μαγαζιά των μεγάλων και τρανών παραγόντων που λέγαμε και επιπλέον αυτή την περίοδο δίνει τη δική του μάχη με τους μιντιάδες ο κ. Παπάς, «στα μαρμαρένια αλώνια της διαπλοκής».

Οπότε με ποιον έμεινε να τα βάλει; Με τα σκαλοπάτια και τα καθίσματα της Θύρας 13 και 14 στη Λεωφόρο (αυτά έκλεισε, το έμψυχο δυναμικό πήγε στο απέναντι πέταλο) και εν τέλει με το ποδόσφαιρο το ίδιο: λουκέτο στο κύπελλο τώρα, όπως είχε βάλει – προσωρινό – λουκέτο στο πρωτάθλημα δυο φορές στο παρελθόν και σκέφτεται να κάνει ξανά. Διότι το πρόβλημα στο δικό του μυαλό, είναι άλλοτε ο θεσμός του πρωταθλήματος κι άλλοτε του κυπέλλου, διακόπτουμε προσωρινά ή οριστικά εναλλάξ τους δυο θεσμούς, λες και άλλο κοινό πάει στο πρωτάθλημα κι άλλο στο κύπελλο. Κωμωδία... Πλήρης ομολογία αποτυχίας και ανικανότητας να κάνουμε το παραμικρό, να βάλουμε κάποιον οπαδό με παραβατική συμπεριφορά στη φυλακή, να διώξουμε από το ποδόσφαιρο παράγοντες που το βρωμίζουν, να εφαρμόσουμε τους νόμους, να απαιτήσουμε να μην ασχολούνται με το ποδόσφαιρο άνθρωποι που έχουν απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο... Και η μπάλα μόνιμα στην εξέδρα και στην αργοπορία της Δικαιοσύνης: μέχρι να εκδικαστούν οι υποθέσεις που εκκρεμούν, ο Υπουργός νίπτει τας χείρας του ως άλλος Πόντιος Πιλάτος.

Ας κλείσουμε λοιπόν τις Εθνικές Οδούς αφού κάποιοι οδηγούν μεθυσμένοι και τρέχουν με 200 και δεν μπορούμε να τους πιάσουμε. Ας βάλουμε λουκέτο στα νοσοκομεία, επειδή κάποιοι γιατροί παίρνουν φακελάκι. Ας πυροβολούμε τις βάρκες με τους λαθρομετανάστες, εφόσον δεν έχουμε τρόπο να τους φιλοξενήσουμε. Ας κλείσουμε και μερικά κανάλια άμα δεν γουστάρουμε την κριτική και τον αντίλογο. Πονάει χέρι; Κόψει χέρι, πόδι και αυτί καλού – κακού. «Ηλία, ρίχτο!» Ρίχτο το μπουρδέλο, να τελειώνουμε μια και καλή.

The post Ηλία, ρίχτο! appeared first on KoolNews.