“Με λένε Βαγγέλη” vs “Πίσω στο σπίτι”

Από τη μία το “Με λένε Βαγέλη”. Από την άλλη το “Πίσω στο σπίτι”. Και στη μέση τα μηχανάκια της AGB να κάνουν πάρτι σε κάθε προβολή…

Από τον Τάσο Θεοδωρόπουλο

Διασκευή μιας πολυβραβευμένης σειράς 96 επεισοδίων της αμερικάνικης τηλεόρασης που κράτησε από το 2005 ως το 2009, του Μy Name is Εarl, το “Με Λένε Βαγγέλη” πατάει σε δύο σίγουρα χαρτιά: αυτό ενός έξοχου πρωτογενούς υλικού και  εκείνο ενός έξοχου κωμικού ηθοποιού, του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου, που ανήκει σε εκείνη

τη σπάνια περίπτωση ανθρώπων οι οποίοι μπορούν να σου εκβιάσουν το χαμόγελο με μια απλή κίνηση των ματιών τους.

Ένα συμπαθές, κοενικό (εκ των γνωστών αδελφών σκηνοθετών) ρεμάλι, ο Βαγγέλης, μάστορας της απατεωνιάς και της κλεψιάς, ζει σε επαρχιακό low life περιβάλλον, μέσα σε τροχόσπιτο, παντρεμένος με λαϊκό ξέκωλο που του τα φοράει και τον φορτώνει με παιδιά των γκόμενών της. Αυτό ως τη στιγμή που κερδίζει στο λαχείο 100.000 ευρώ, λίγα λεπτά μετά τον χτυπάει αυτοκίνητο, η γυναίκα του τον παρατάει κι αυτός αποφασίζει με τα λεφτά που κέρδισε να διορθώσει το κάρμα του, βελτιώνοντας τη ζωή των 300 περίπου ανθρώπων που έβλαψε στη μέχρι τώρα ζωή του.

Ακολουθώντας –με ορισμένους συμπαθείς εξελληνισμούς– το πρωτότυπο κυνικό και πολιτικά εντελώς μη ορθό σενάριο, η διασκευή του Αποστόλη Τσαούσογλου χάνει πόντους μόνο όταν «εξομαλύνει» τις πιο ακραίες φάσεις-φράσεις του αρχικού του υλικού. Σαν σύνολο, παρ’ όλα αυτά, μπορούμε να μιλάμε για μια καλή και, ευτυχώς, ενήλικη (αλλά θα τη θέλαμε πιο ενήλικη) κωμική στιγμή του ελληνικού προγράμματος, που ποντάρει σε ένα πιο εκλεκτικό κι εκπαιδευμένο από την ξένη τηλεόραση κοινό.

Με καλοδεχούμενη αισθητική «αλητεία» (σε περιορισμό) και μονοκάμερο, η εξαιρετική ιδέα και η ενδιαφέρουσα ελληνική απόδοση του Βαγγέλη μπορεί εξ ορισμού να αποποιείται τη χλίδα, αλλά λίγο περισσότερα φράγκα δεν θα έβλαπταν, γιατί το σκηνικό του gay bar έμοιαζε με το σαλονάκι της θείας μου της Αφρούλας, εκτός κι αν η θεία μου η Αφρούλα το έκανε όντως το σπίτι της γκεάδικο.

Η περσόνα του Μάκη Παπαδημητρίου είναι τουλάχιστον απολαυστική στην αφασική της κατάσταση και η Κλέλια Ρένεση, που το «πάει το γράμμα» της λαϊκάντζας δημοσίας δαπάνης, κάνει την πανέμορφη Άννα Ντιμιτρίεβιτς να φαίνεται… μωρέ, πώς να το πω ευγενικά, διακοσμητικά πανέμορφη, σαν μπιμπελό. Όπου η ελληνική τηλεόραση ανακαλύπτει με καθυστέρηση την οικονομική κρίση, αλλά επειδή δεν ξέρει τι ακριβώς να την κάνει παθαίνει κρίση.

Το «Πίσω στο Σπίτι» θα μπορούσε να είναι η νέα κωμική σειρά της σεζόν και μια από τις καλύτερες του Mega, στηριζόμενο σε μια έξυπνη παραλλαγή του κωμικού μοντέλου συγκατοίκησης. Ένα ζευγάρι μεσήλικων ετοιμάζονται να πάνε διακοπές για την κρουαζιέρα της ζωής τους, αλλά στο σπίτι τους φτάνουν για να μείνουν μαζί τους, χτυπημένοι από την οικονομική κρίση, τα τρία τους παιδιά, η νύφη τους και η οικιακή βοηθός τους. Μόνο που τόσο αισθητικά όσο και σαν φιλμάρισμα το σπίτι τους μοιάζει με σκηνικό της Πάτι σε ποπ  γκρεκομπαρόκ νεοπλουτισμό, ενώ όλοι οι ηθοπ