Μια υπέροχη Κυριακή χθες…

Ποιος είπε ότι χρειάζεσαι πολλά λεφτά στην τσέπη για να περάσεις καλά τώρα που φτιάχνει ο καιρός; Ο Πέτρος Κωστόπουλος με τα… ψέματα, αλλά με πολύ καλή παρέα τα έσπασε την Κυριακή και σου λέει τον τρόπο να το κάνεις και εσύ.

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Η άνοιξη ήρθε, τα λουλούδια ανθίζουν, λεφτά δεν υπάρχουν. Γνωστό το πασχαλιάτικο σκηνικό φέτος. Και επειδή με την παρέα δεν είχαμε βρεθεί για το πατροπαράδοτο αρνί, λόγω του ότι ο καθένας τράβηξε διαφορετικό δρόμο, κανονίσαμε να τα πούμε την Κυριακή του Θωμά στο σπίτι του Μήτσου.

Ο Μήτσος λόγω του ότι τα τάλιρα δεν του περίσσευσαν φέτος, έμεινε στην Αθήνα για Πάσχα να χαρεί το σπίτι του. Βασικά να χαρεί τον κήπο του, ένα μεγάλο οικόπεδο γεμάτο πεύκα κάπου ανάμεσα στην Εθνική οδό και την Εκάλη. Μην φανταστείτε τίποτα λούσα και μεγαλεία, γύρω στα 700 ευρώ δίνει για νοίκι ο Μητσάρας.

Του αρέσει που λέτε να οργανώνει τα τελευταία χρόνια μετα-πασχαλινά «σουαρέ» με αρνιά στη σούβλα, κοκορέτσια και λοιπά γνωστά καλούδια, πάντα την Κυριακή του Θωμά για να είναι όλη η παρέα πίσω στην Αθήνα. Η γραμμή είναι παραδοσιακά μία. Όλοι κουβαλάνε κάτι σε φαγητό, σε ποτό, σε γλυκό. Με συνεννόηση βέβαια γιατί παλιότερα λίγο έλειψε να τρώμε τέσσερα ταψιά παστίτσιο από τέσσερα διαφορετικά σπίτια. Α, ξέχασα. Υποχρεωτικά όλοι κουβαλάνε και ότι έχουν σε παιδί μιας και υπάρχει άπλα. Έτσι, φέτος ήμασταν 23 μεγάλοι και 25 παιδιά. Σωστά καταλάβατε. Έγινε της πουτάνας.

Τα πιτσιρίκια μετέτρεψαν τη γειτονιά σε κόλαση. Βγήκαν και στο δρόμο με μπάλες, ποδήλατα και για μια στιγμή χάθηκα μαζί τους –πίστεψα ότι είχα γυρίσει πίσω στις φτωχογειτονιές του Βόλου το ’60. Είχαν βουτήξει κι ένα καρότσι και έμπαιναν όλα μέσα και έφευγαν σφαίρα στην κατηφόρα προτού προλάβουμε να κάνουμε «κιχ».  Κι όπου κάτσει ή μάλλον κι όπου… σκάσει οι μπόμπιρες. Στο μεταξύ εμείς την είχαμε πέσει στις σούβλες, τσιμπολογώντας και κανένα λουκάνικο για να σταματήσει η σιελόρροια από τις μυρωδιές του αρνιού, και κάθε τρεις και λίγο τσουγκρίζαμε τα ποτήρια. Ήταν μια από τις ομορφότερες Κυριακές που πέρασα εδώ και καιρό. Τα είχε όλα. Εξοχή, ήλιο, φίλους, οικογένεια, χαμόγελα. Και τα γράφω όλα αυτά για να δώσω ιδέες. Διότι, υπάρχουν πράγματα τα οποία «money cannot buy…» όπως λένε οι Αμερικανοί. Πράγματα που δεν αγοράζονται με λεφτά αλλά με λίγη καλή διάθεση. Και όρεξη για ζωή. Αυτό δεν πρέπει να τους το δώσουμε…

YΓ.: Φεύγοντας όλοι κάναμε την ίδια ευχή. Του χρόνου ο φίλος μας ο Μήτσος να είναι τόσο καλά σε υγεία που να κάνει κατακόρυφο στο ένα χέρι…

Διαβάστε ακόμα:

* Η κρίση, οι παρέες & οι σχέσεις

* Η διασκέδαση της κρίσης

* Διάλεξε τον… ρόλο σου