Ο πρωθυπουργός τίμησε τον μικρό Γιάννη στο Μαξίμου- Aντετοκούνμπο: Πολύ ωραίος τύπος ο Σαμαράς [βίντεο]

Το Μέγαρο Μαξίμου έλαμψε σήμερα υπό την παρουσία του μικρού Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος συνοδευόμενος από τους γονείς του, είπε ναι στο κάλεσμα του Αντώνη Σαμαρά και επισκέφθηκε -παρουσία του Υπουργού Πολιτισμού Πάνου Παναγιωτόπουλου και του Υφυπουργού Αθλητισμού Γιάννη Ανδριανού- με μεγάλη χαρά τον πρωθυπουργό που τον περίμενε γεμάτος υπερηφάνεια στο γραφείο του.

«Θέλω να σ’ ευχαριστήσω που τιμάς τα εθνικά μας χρώματα. Θέλω να σ’ ευχαριστήσω και να σου πω ότι είναι μεγάλη

συγκίνηση, όλος ο Ελληνικός λαός έχει δει το πόσο αγωνίστηκες από μικρό παιδί, για να βοηθήσεις τα αδέλφια σου και έχεις γίνει παράδειγμα για πολλούς», ήταν τα λόγια συγκίνησης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος αργότερα χάρισε στον νεαρό μπασκετμπολίστα ένα εικόνισμα, το Άξιον Εστί, λέγοντάς του χαρακτηριστικά: «Να σε φυλάει στις δύσκολες ώρες που θα έχεις εκεί, να τις κάνει πιο εύκολες».

O μικρός με τη σειρά του τού ανταπέδωσε το δώρο με ένα δικό του χαρίζοντάς του το καπέλο με τα χρώματα της νέας του ομάδας, το οποίο και φορούσε καθόλη τη διάρκεια μετά την προεπιλογή του από τους Μιλγουόκι Μπακς.

Ο Πρωθυπουργός της χώρας στη συνέχεια του ευχήθηκε: «Εύχομαι στην Αμερική να τους τρελάνεις με τα καρφώματά σου», ευχαριστώντας τον που μαζί με τον αδελφό του, Θανάση, σήκωσαν την ελληνική σημαία κατά την επιλογή του από τους Μιλγουόκι Μπακς στο Νο 15 του ντραφτ: «Ευχαριστούμε εκεί που σηκώσατε τη σημαία με τον αδελφό σου. Τους δείξατε έξω και λίγο Ελλάδα».

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, μετά τη συνάντησή του με τον κ.Σαμαρά, εξερχόμενος από το Προεδρικό Μέγαρο σε ερωτήσεις που δέχτηκε δήλωσε με το cool ύφος που τον διακατέχει, πως ο πρωθυπουργός του φάνηκε πολύ φιλικός, λάτρης του αθλήματος, καθώς γνώριζε πολλά από μπάσκετ και πολύ ωραίος τύπος.

Όσο για τη μεγάλη αυτή πρόκληση της μετακόμισής τους στην Αμερική, αλλα και για το μέλλον του, ανέφερε: «Mέχρι στιγμής είναι όνειρο, αλλά προσπαθώ να παραμείνω ήρεμος, γιατί έχω πάρα πολλούς στόχους μπροστά μου και προσπαθώ σιγά- σιγά να το ξεχάσω και να συνεχίσω».