ΠΑΟ-ΟΣΦΠ : Πόσα απίδια πιάνει ο σάκος;

Σε λίγη ώρα ξαναρχίζουν τα βιολιά. Καιρός ήταν. Να ζεσταθούμε λίγο, να ψιλοκράξουμε και να ανταλλάξουμε μηνύματα «τσαμπουκαλεμένου» και αστείου οπαδισμού. Στις 18.45 σήμερα τα ντέρμπι ξαναρχίζουν με το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός στο ΟΑΚΑ. Από τον Πέτρο Κωστόπουλο.

Τα θέλει ο θεός

αυτά τα ματς να είναι ντέρμπι. Αν πριν από δύο βδομάδες έλεγες τι θα γίνει και οι Ολυμπιακοί και οι Παναθηναϊκοί θα σου έλεγαν, κατά πάσα πιθανότητα, ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε με την ευκολία πασαρέλας. Έλα όμως και η μπάλα είναι πουτάνα όπως έλεγε ο Όσιμ, ακόμα και η πορτοκαλί! Ο Ολυμπιακός μέσα σε δύο βδομάδες έδειξε ότι χάνει λάδια από παντού, παρά το γεγονός ότι συνεχίζει με την ίδια ομάδα ενισχυμένη με έναν Περπέρογλου που είναι καλύτερος από τον Κέσελι και έναν Παπαϊωακείμ που είναι καλύτερος του Λάζαρου Παπαδόπουλου.

Με την Κάχα και τον ΠΑΟΚ έχασκε στην άμυνα αλλά έβαζε κάτι 80άρες και τη γλίτωνε στο τέλος. Με την Εφές ο Ολυμπιακός ήταν μια ομάδα – ρόμπα ξεκούμπωτη. Έπαιζαν στο κουκουρούκου κι έφτασαν να κάνουν μέχρι και «ποικιλίες» μπασκετικής αλάνας στην επίθεση.

Λες και ο Ντόρσεϊ ξαφνικά έγινε Ολαζουόν και ο Παπανικολάου (η συμπάθειά μου) την είδε Κόμπε κι αρχίσανε τις πασούλες πίσω από την πλάτη και κάτω από τα πόδια. Δεν ήταν μόνο η άμυνα που ήταν σουρωτήρι, άμυνα-μπανιστήρι, ήταν κι η επίθεση στο τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Οι Ολυμπιακοί δεν έχουν καταλάβει ότι πέρυσι δεν πήραν το πρωτάθλημα Ευρώπης γιατί είναι οι καλύτεροι Ευρωπαίοι παίκτες αλλά γιατί έπαιζαν σαν τους τρεις σωματοφύλακες και τον Ντ’ Αρντανιάν, δηλαδή τον Σπανούλη.

Έφτασαν στα άκρα τις δυνατότητές τους, δάγκωναν όποιον πήγαινε να μπει στη ρακέτα αλλά σε καμία περίπτωση σαν μονάδες δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν σοβαρά ότι ξαφνικά έγιναν Κρίστιτς, Κιριλένκο, Ναβάρο, Φαρμάρ ή δεν ξέρω γω ποιος άλλος. Το πραγματικό σταριλίκι προς το παρόν ένας το έχει και αυτός είναι ο Μπίλι. Ξαφνικά, λοιπόν, τους είδα με την Εφές και μου πέσαν τα σαγόνια, ρεζίλι των σκυλιών γίναμε. Είδα να έχουν μια άνεση σαν κι αυτή που δείχνουν οι Los Angeles Lakers στα preseason ματς όταν ο Κόμπε, ο Νας, ο Γκασόλ και τώρα ο Χάουαρντ μαλακίζονται για να περάσει η ώρα και χάνουν κι από τα αμερικάνικα Σούρμενα.

Γι΄αυτό και μόνο ήταν καλός ο διασυρμός από την Εφές. Για να καταλάβουν τα κυβικά τους αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί αυτή η ομάδα να κερδίζει.

Από την άλλη μεριά ο Παναθηναϊκός όχι ότι έλαμψε, μιας ακόμα και τη μέτρια Καντού την κέρδιζε στο φτερό μες στο ΟΑΚΑ αλλά αν μη τι άλλο έδειξε πολύ καλύτερος από ότι όλοι περίμεναν από μια ομάδα στην οποία ουσιαστικά έμεινε μόνο ο Διαμαντίδης. Ο Σοφοκλής δείχνει πολύ πιο ώριμος και παρότι αμυντικά ακόμα δεν τους έχουν βγει τα συστήματα, δείχνουν μια μαχητική διάθεση. Ο Τσαρτσαρής αντέχει, ο Ούκιτς βρίσκει τρύπες στην αντίπαλη άμυνα και παρότι ο Λάσμε δεν έχει παίξει ακόμα στην ουσία και ο Αρμστρονγκ είναι αλλού ντ’ αλλού στους ψηλούς μια χαρά τα καταφέρνουν από ό τι έδειξαν τουλάχιστον στο ματς με τη Ρεάλ. Ο παράγοντας έδρα είναι σημα