Βαρεμάρα στο μποτιλιάρισμα

Όλο και περισσότεροι κατασκευαστές πειραματίζονται με αυτοκίνητα που θα πηγαίνουν μόνα τους. Δηλαδή αυτό τώρα είναι καλό ή κακό;

Από τον Γιάννη Κωνσταντόπουλο

Το τελευταίο που έτυχε να διαβάσω ήταν για ένα Audi που θα αναλαμβάνει για σένα όσο θα είσαι κολλημένος στην κίνηση. Το σύστημα δουλεύει ως εξής: μετά από μερικά start & stop στο μποτιλιάρισα “διαβάζει” την φάση, καταλαβαίνει πότε ξεκίνησε ο μπροστινός σου από μικροκάμερες και γίνεται κάτι σαν ηλεκτρονικός σοφέρ της κυρίας Ντέζι. Όλο αυτό θα συμβαίνει μέχρι περίπου τα 55

χιλιόμετρα την ώρα. Για την ιστορία αυτό λέγεται Traffic Jam Assistant και δεν είναι επιστημονική φαντασία αφού θα βγει φέτος από ότι φαίνεται στο καινούργιο Audi A8, που είναι κάτι σαν ναυαρχίδα.

Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και άλλοι όπως η Mercedes, η Nissan και διάφοροι σαν απάντηση των εταιριών σε  οδηγούς που κοντεύουν να πέσουν στα ναρκωτικά από τη βαρεμάρα στο μποτιλιάρισμα. Δηλαδή εκείνη τη στιγμή θα μπορείς να κάνεις κάτι πιο παραγωγικό. Να διαβάσεις τα mail σου. Να πάρεις τηλέφωνο την γκόμενα. Ή να πιάσεις πιο εύκολα κουβέντα με τη διπλανή. Ή να φας σαν άνθρωπος βρε αδερφέ χωρίς να αγχώνεσαι με το σταμάτα ξεκίνα. Από κοινωνιολογική άποψη ο χρόνος στο traffic jam είναι καμένος χρόνος. Οπότε ας κάνεις κάτι πιο δημιουργικό. Απ’ την άλλη έχω ψιλοβαρεθεί να διαβάζω για ηλεκτρονικά συστήματα που κοντεύουν να μετατρέψουν τα αυτοκίνητα σε Galatica. Πολύ κουμπί, πολλά gadget, πιο ακριβά ανταλλακτικά, δεν υπάρχει αμφιβολία, τα ψηφιακά αυτοκίνητα είναι η επόμενη μέρα.

Διαφωνώ σε κάτι ωστόσο. Το αυτοκίνητο είναι και πρέπει να παραμείνει ένα μηχάνημα απόλαυσης και κυρίως εμπλοκής του οδηγού. Δεν είναι ψυγείο. Σε ενδιαφέρει το φρέον ή να σου κρατά τα τρόφιμα φρέσκα και να μην πιάνει πάγο; Προφανώς το δεύτερο. Με το αμάξι έχεις μια ερωτική σχέση. Σου περνάει κάτι στις αισθήσεις, βγάζει ήχο (τις περισσότερες φορές αδιάφορο αλλά πιστεύω βαθύτατα ότι το 50% μιας Ferrari είναι στα background vocals), δημιουργεί έκκριση αδρεναλίνης. Δηλαδή εκστασιάζεσαι με το πόσο wow είναι οι θερμοστάτες της ηλεκτρικής σου κουζίνας; Με όλα αυτά τα κόλπα που αναλαμβάνουν την οδήγηση για πάρτη σου χτίζεται τούβλο-τούβλο η απεμπλοκή του οδηγού στη διαδικασία της οδήγησης.

Όπως οι Pink Floyd έχτιζαν τον τοίχο του “The Wall”, έτσι τα ψηφιακά αυτοκίνητα σε 30 χρόνια από σήμερα θα έχουν περάσει οριστικά ίσως τον Ρουβίκωνα της επαφής με τον πραγματικό οδηγό. Και αυτό δεν μου αρέσει. Όπως δεν μου αρέσουν τα ηλεκτρικά χειρόφρενα. Ή τα πληκτρολόγια στις κονσόλες. Ή η άψυχη αίσθηση των υβριδικών. Για μέσα στην πόλη είναι ok. Πιο έξω;  Μπλιαχ… Τελευταία συμβουλή για να το κλείνω: αν σου αρέσει η οδήγηση βρες ένα αυτοκίνητο που σου κάνει τα κέφια, χωρίς στρώσεις “προφυλακτικών” ανάμεσα σε σένα και το μηχάνημα και κράτα το στο γκαράζ σου. Δεν χρειάζεται να κοστίζει όσο δυο νεφρά. Αρκεί ένα Renault Clio RS, μια δυνατή BMW ακόμα και λίγο γερασμένη, ένα προσεγμένο MX-5 ή τέλος πάντων κάτι που κάνει κέφι. Και ας μην έχεις το high fideli