Βαρέθηκα να σοκάρομαι!

Από τη Χρίσλα Γεωργακοπούλου

Χαστούκια, σφαλιάρες, επίθεση, ανανδρία, δημοκρατία, φασισμός. Τόσες  λέξεις που δεν αντιστοιχούν πια σε καμία έννοια, απλά λέγονται για να περιγράψουν κάτι που υπάρχει, ή δεν υπάρχει … Και η ατάκα που μπαίνει σαν κερασάκι στην τούρτα πάντα μία: Σοκαρίστηκα! Κι εγώ, εδώ και πολύ καιρό. Για αυτό και αποφάσισα ότι βαρέθηκα πια να σοκάρομαι γιατί ο τελευταίος χρόνος που πέρασε φρόντισε να με κάνει  να κλάψω, να οργιστώ, να κάνω απολογισμό, να βρίσω , να ρίξω ευθύνες, αλλά και να αποποιηθώ τις δικές μου, να λυπηθώ, να προσπαθώ να κρατηθώ όρθια,

να γελάω ψεύτικα και να δίνω παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του. Μπούχτισα! Θέλω κάτι άλλο…

Και δεν θέλω άλλες περιγραφές του 70χρονου πατέρα μου για τα 5 ρεβίθια που κρατούσε σαν λάφυρο, και ζήλευαν οι γείτονες,  την περίοδο της Κατοχής και της Μεταπολεμικής Ελλάδας που μεγάλωνε. Δεν θέλω άλλους φίλους και γνωστούς  να βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται και όλους όσοι ακόμα δεν έχουμε κάνει τη δική μας οικογένεια να έχουμε φάει απαγορευτικό 10 μποφόρ για να φτιάξουμε τη δική μας. Δεν θέλω να μηδενίζουμε το κοντέρ για να κοστίζουμε λιγότερο.

Δεν θέλω άλλους πολιτικούς που τρίβουν τα χέρια τους γιατί αυθόρμητα θα καταδικάσουν τον φασισμό, έχοντας ξεχάσει να παλεύουν για την δημοκρατία. Δεν θέλω άλλα τηλεοπτικά show (τις λέμε κι εκπομπές σοβαρού περιεχομένου κατά τα άλλα), που στήνονται στην πλάτη μου και,  δυστυχώς, δεν έχουν την ξανθιά τους για άλλοθι.  Κι εδώ που τα λέμε νιώθω μια ανακούφιση που ως ξανθιά, πρωινατζού, πανελατζού, καλλιτεχνικατζού (ίδιος ο σατανάς σου λέω) δεν εξαργύρωσα τις σπουδές μου, και το ποια είμαι πραγματικά,  παρουσιάζοντας δημοσκοπήσεις που εξυπηρετούν τα αφεντικά μου την εποχή που η Ελλάδα είναι έτοιμη για τον επιθανάτιο ρόγχο της.

Κι ελάτε τώρα, παραδεχτείτε δυνατά έστω και μια φορά ότι ο κύριος Κασιδιάρης ζει ανάμεσά μας γιατί εμείς το θελήσαμε, το επιτρέψαμε να συμβεί. Και σαφέστατα μας εξυπηρετεί γιατί πάντα πρέπει να ρίχνουμε κάπου το «ανάθεμα». Και όταν λέω ΕΜΕΙΣ εννοώ ΟΛΟΙ. Κι εσύ, κι εσύ, κι εσύ, κι εγώ…

Η αρχή για ότι συμβαίνει έχει γίνει πολύ καιρό τώρα. Τη διαδρομή ζούμε. Ψάχνεις για το ποιο θα είναι το τέλος; Η γιαγιά μου έλεγε ότι πάντα πριν από το τέλος συμβαίνει κάτι που μοιάζει πραγματικά καλό. Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα πάρει τη μορφή κάποιου καινούριου ηγέτη. Οι σωτήρες ανήκουν στο είδος καρέτα-καρέτα.

Κι αν ψάχνουμε για αγώνες ας τους ξεκινήσουμε από το σπίτι μας. Ας  αυτοχαστουκιστούμε! Μπορούμε. Έτσι, μήπως και συνέλθουμε και σταματήσουμε να σοκαριζόμαστε και κάνουμε καμιά πράξη.

Διαβάστε ακόμα:

* Πάνω από 30% ο ΣΥΡΙΖΑ!

* Ποιος λέει αλήθεια;

* Λέω να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ, για να τελειώνουμε!