Μπορεί μια θεατρική παράσταση να είναι σαν ταινία;

Από την Ηρώ Μητρούτσικου

Ασφαλώς και μπορεί! Και δεν μιλάμε για την, επίσης, κινηματογραφική «Οδύσσεια» του Μπομπ Γουίλσον που παρουσιάζεται για τελευταίο διήμερο στο Εθνικό, αλλά για μια μικρότερη, αλλά εξίσου αξιόλογη ομάδα νέων ηθοποιών.

DRACULAm

Tην θεατρική ομάδα Splish-Splash την ανακάλυψα πριν μερικά χρόνια και έμεινα έκπληκτη όταν τους είδα για πρώτη φορά! Είχαν «πάρει» μια ολόκληρη ταινία (Scarface) και την είχαν κάνει θέατρο... Και μάλιστα είχαν γυρίσει τον χρόνο πίσω και μια ομιλούσα, έγχρωμη,

κινηματογραφική ταινία την είχαν κάνει ασπρόμαυρη, βωβή, θεατρική παράσταση! Οι Splish-Splash εμπνέονται από την εποχή του βωβού κινηματογράφου και διασκευάζουν κλασικά κινηματογραφικά έργα. Έτσι, την επόμενη χρονιά την ίδια τύχη είχε το “Φάντασμα της Όπερας” και φέτος μια άλλη εμβληματική ταινία, το “Drakoula”. Άλλο τους χαρακτηριστικό είναι ότι προσθέτουν στους τίτλους των παραστάσεών τους, πάντα, ένα “m” (Jack the RiΜper, ScarMface, Phadom of the oMpera, DrakoulaM, M/Mr D). Αλλά ας δούμε περί τίνος ακριβώς πρόκειται.

Ο Γιάννης Οικονομίδης, ή Γιάννης Ο, ίδρυσε πριν δέκα χρόνια τους Splish-Splash με σκοπό να κάνει αυτό που ήθελε στο θέατρο, αφού δεν μπορούσε να του το προσφέρει κάποιος άλλος. Μέσα από πολύ δουλειά και ψάξιμο οι Splish-Splash κατέληξαν να κάνουν κάτι μοναδικό. Να δημιουργούν εξ αρχής μια αριστουργηματική θεατρική παράσταση σαν να βλέπεις μια ταινία της δεκαετίας του 1920! Η έμπνευση έρχεται από τις ταινίες, αλλά δεν πρόκειται για αναπαράσταση των ταινιών. Η ομάδα βασιζόμενη περισσότερο στην κίνηση, την έκφραση των ηθοποιών, την πρωτότυπη μουσική, το γρήγορο ρυθμό και στα ευφάνταστα κουστούμια και σκηνικά (όλα ζωγραφισμένα στο χέρι) και ελάχιστα στο λόγο, κάνει τη δική της ανάγνωση σε κάθε γνωστή ιστορία της μεγάλης οθόνης. Συχνά μπλέκει και άλλες τεχνικές (καρτούν, κουκλοθέατρο), πάντα μέσα από τον εξπρεσιονισμό, και δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα, άρτιο αισθητικά και καλλιτεχνικά.

Στις παραστάσεις τους τα πάντα είναι ασπρόμαυρα: τα σκηνικά, τα πρόσωπά τους και τα ρούχα. Είναι όλα ζωγραφισμένα! Τα κουστούμια έχουν μέχρι και άσπρες ραφές, όπως στις παλιές φωτογραφίες που τις επιχρωμάτιζαν οι φωτογράφοι! Τα σκηνικά πάντα δισδιάστατα και εξπρεσιονιστικά, τα πρόσωπα τραγικά. Όλα αυτά τα επιμελείται ο Αντώνης Νομικός.

Η κίνηση τους (Ιωάννα Καμπυλαυκά) είναι εξαιρετικά προσεγμένη. Στην μιμική, όπως και σε κάθε είδος που δεν εμπεριέχει λόγο, κάθε κίνηση μετράει, κάθε κίνηση σημαίνει κάτι. Έτσι, στην σκηνή του ταξιδιού δεν χρειάστηκε να ανεβάζουν στην σκηνή μια ολόκληρη άμαξα. Με δύο κύβους είδαμε και την άμαξα, και τα γκέμια των αλόγων, μέχρι και τις λακκούβες του δρόμου!
Η μουσική ακολουθεί τους ηθοποιούς και συνοδεύει την δράση και προπάντων εκτελείται ζωντανά από την συνθέτρια Ζωή Κωστάκη.

Μια και πρόκειται για μιμική, οι ηθοποιοί δεν μιλάνε. Μόνο τα απαραίτητα για την εξέλιξη της δράσης προβάλλονται σε καρτέλες, όπως γίνεται στον βωβό κινηματογράφο. Η εξαιρετική κίνηση κι η εκφραστικότητα των ηθοποιών (Βασίλης Ζαϊφίδης, Σίμος Κυπαρισσόπουλος, Μαρίτα Βλασσοπούλου, Εύη Κολιούλη), οι περισσότεροι μόνιμοι συνεργάτες του Γιάννη Ο., δεν αφήνουν τον θεατή με απορίες. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Ο. επιλέγει, συνήθως, για τον εαυτό του δευτερεύοντες ρόλους, αλλά, ωστόσο, πάντα ξεχωρίζει με την εκφραστικότατη μάσκα του προσώπου του!
Τα συναισθήματα, όπως και στον βωβό κινηματογράφο και στον εξπρεσιονισμό, είναι πολύ πιο έντονα, οπότε εύκολα προκύπτει το κωμικό και το τραγικό. Έτσι, το χιούμορ αποτελεί ένα άλλο βασικό συστατικό των παραστάσεων τους, το οποίο βγαίνει αβίαστα, αλλά συχνά προβληματίζει κιόλας....

Στην φετινή τους παράσταση δεν θα παρακολουθήσετε την χιλιοειπωμένη ιστορία του Δράκουλα, αλλά μια ιστορία που αντλεί και εμπνέεται από αυτόν τον μύθο. Ο ήρωάς μας, ο Τζόναθαν, που πασχίζει να ολοκληρώσει το βιβλίο του, επισκέπτεται τον διάσημο μεγαλοεκδότη Δράκουλα. Στον δρόμο ερωτεύεται μια τσιγγάνα και έρχεται σε σύγκρουση με μια νευρωτική συγγραφέα, πριν καταφέρει να φτάσει στον πύργο του υποχθόνιου Κόμη Draculam. Θα ακολουθήσει ο Τζόναθαν τον σκοτεινό δρόμο προς την αιώνια φήμη και επιτυχία;

Δεν είναι ανάγκη να είστε λάτρης της περσινής ταινίας “The Artist” για να απολαύσετε μια παράσταση της αξιόλογης αυτής ομάδας. Είναι τόσο ευφάνταστο και ιδιαίτερο αυτό που κάνουν, που αρχικά θα αναρωτιέστε πώς το σκέφτηκαν... Έτσι, οι Splish-Splash επιλέχθηκαν από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου ανάμεσα στις οκτώ καλύτερες ομάδες για να παρουσιάσουν εναλλακτικό και πειραματικό θέατρο στο εξωτερικό και έτσι συμμετείχαν με το «Scarmface» στο Σύστημα Αθήνα και στο Φεστιβάλ της Sibiu που διοργανώνει το Εθνικό Θέατρο της Ρουμανίας!

Η παράταση "DraculaM" παίζεται στο θέατρο Φούρνος κάθε Σάββατο και Κυριακή.

Γλέντι στον καιρό της πανούκλας

Η ομάδα ΠΥΡ, αποτελούμενη από καταξιωμένους ηθοποιούς, κάνει την πρώτη της απόπειρα, σε έναν καινούργιο βιομηχανικό χώρο του Βοτανικού, το Βυρσοδεψείο, (σχετικά κοντά στο μετρό Ελαιώνας), ένα κτίριο με ιστορική αξία, μιας και υπήρξε το μεγαλύτερο βυρσοδεψείο των Βαλκανίων κατά τον 19ο αιώνα.

Πρόκειται για την τελευταία από τις τέσσερις Μικρές Τραγωδίες (1830) του Ρώσου ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν, το «Γλέντι στον καιρό της πανούκλας». Σε μια πόλη που αφανίζεται από την πανούκλα μία παρέα τεσσάρων ανθρώπων στήνει ένα γλέντι έξω στον δρόμο.

Μια παράσταση όμορφη εικαστικά, αλλά χωρίς να έχει να προσφέρει κάτι άλλο. Η σκηνοθεσία της Ιώς Βουλγαράκη ήταν κινηματογραφική, αλλά δεν λειτουργούσε. Θύμιζε ταινίες του Φελίνι, αλλά τα κενά της θύμιζαν Αγγελόπουλο. Είδαμε δύο ωραία τραγούδια, αλλά και να εκβιάζονται συναισθήματα ηθοποιών. Δυστυχώς, δεν μπορείς να κουβαλάς το κοινό στο «Βυρσοδεψείο» για μία περφόρμανς που κρατάει 55’, στην οποία δεν συμβαίνει κάτι και κυρίως δεν έχεις κάτι να πεις με αυτήν. Ίσως θα είχε ενδιαφέρον να παρουσιαστούν και οι υπόλοιπες ιστορίες και έτσι να δημιουργηθεί μια πιο σφιχτή παράσταση.

Προτεινόμενες παραστάσεις

Βασανίζομαι, ΆβατονΒρώμικα κόλπα, Studio ΚυψέληςΔεσποινίς Μαργαρίτα, Πράξη Επτά StudioΓιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας, BiosΧαλασοχώρηδες, ΑλκμήνηMistero Buffo, ΘησείονΟδύσσεια, ΕθνικόΤο καβούκι του ελέφαντα, Τρένο στο ΡουφΕυτυχία Παπαγιαννοπούλου, ΧώραErofili 3 synopsis, Ίδρυμα «Μιχ.Κακογιάννης»Κατσαρίδα, ΑθηνώνΦόνισσα, Θέατρο Οδού ΚεφαλληνίαςMια απ' τα γίδια, ΉβηΗ πόρνη από πάνω, ΣφενδόνηΒυσσινόκηπος/ Η ρομαντική ιστορία, Θέατρο Νέου ΚόσμουΗ τρυφερή σου Μολότωφ, ΑκαδήμειαΣυμβολαιογράφος, Εν ΑθήναιςΈγκλημα στην γκαλερί, Τhission LoftsΚολχάας, Τόπος Αλλού

Με ελεύθερη είσοδο

Κήπος Στάχτες, Νεοκλασσικό σπίτιΤρεις κι ο κρίνος, ΛάσπηΠαιχνίδια Φόβου, Studio «Κοιτώνες» πρώην Στρατοπέδου ΚόδραFunny Mission, Λουκούμι barBlue Mysteries (Athens 1920-1939), Salta Con Migo barΤο τάβλι, ΕμπρόςΕκάβη, Hecuba, Hekabe, Hecabe, Hecube project, ΘησείονΑναφορά, NosotrosΤο παγκάκι, ΆλεκτονΌλα όσα είδα, (περιοδεία)Cirko Cachivache 3D, ΔυναμόΚρίσις, Studio της οδού ΠλαταιώνMein Komplex, ΚέλυφοςΕκτοπλάσματα, ΕξάρχειαΟ Μπήντερμαν και οι εμπρηστές, Εργατικές Κατοικίες ΚαματερούΕυτυχισμένος Πρίγκιπας, CAMP art cafe