Διασκεδάζοντας την… κρίση

-«Μένουμε μέσα, επειδή περνάμε καλά», υπερτονίζουν οι φοιτητές, αντιμετωπίζοντας την μιζέρια της κρίσης με καλή παρέα!

Ρεπορτάζ: Ντίνα Καραμάνου

Δεν βγαίνουν, γιατί δεν έχουν χρήματα και δεν τους νοιάζει καθόλου. Και όταν βγουν από το σπίτι, θα περιοριστούν σε καφέ, σινεμά ή κάποια φθηνή μουσική σκηνή στη γειτονιά τους. Οι Έλληνες σήμερα, ιδιαίτερα οι νέοι, προσαρμόζονται χωρίς να «μιζεριάζουν», όπως οι ίδιοι χαρακτηριστικά υποστηρίζουν. Και όταν μαζεύονται στο σαλόνι του σπιτιού κάποιου μέλους της παρέας τους,

«Λουλουδοπόλεμος» τέλος…

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση και καλή προαίρεση. Τα στερεότυπα των τριάντα τελευταίων χρόνων, που ήθελαν το σαββατόβραδο με «ξεσάλωμα» στις μεγάλες πίστες, ακριβά μπουκάλια ουίσκυ και «λουλουδοπόλεμο» μέχρι το πρωί, τα νίκησε η κρίση. Η κρίση που δεν νίκησε το ελληνικό ταπεραμέντο και τώρα τα καλύτερα γλέντια γίνονται στο σπίτι ρεφενέ ή στο μπαράκι της γειτονιάς.

Ο ιδιοκτήτης γνωστού νυχτερινού κέντρου της παραλιακής, Αργύρης Παπαργυρόπουλος, έχει εδώ και δυο χρόνια εντοπίσει την αλλαγή στον τρόπου που διασκεδάζουν οι «χτυπημένοι» από την οικονομική κρίση Έλληνες, σημειωνοντας χαρακτηριστικά ότι «ο Έλληνας το έχει στο αίμα του να διασκεδάζει. Το πρόβλημα είναι ότι του λείπουν τα χρήματα. Για αυτό άλλαξε ο τρόπος διασκέδασης. Σε κάθε γειτονιά ανοίγουν μικρά κέντρα ή μουσικές σκηνές, που εντάσσουν ζωντανά μουσικά προγράμματα. Έτσι ικανοποιούν το κομμάτι του κοινού, που προσπαθεί να εξοικονομήσει από τις μεταφορές του, να μην πληρώσει βενζίνη ή πάρκινγκ και βγαίνει κοντά στο σπίτι του. Είναι και ιδιαίτερα φθηνές οι τιμές τους. Σε αυτό προσπαθούμε να προσαρμοστούμε και εμείς που έχουμε τις μεγάλες πίστες. Ανοίγουμε μόνο Παρασκευή και Σάββατο, αλλά αξιοπρεπώς δουλεύουμε μόνο το Σάββατο. Προσπαθούμε να μειώσουμε και τις τιμές όσο μπορούμε, όμως τα περιθώρια είναι ελάχιστα. Τα μεγάλα μαγαζιά, δυστυχώς, δεν έχουν μέλλον».

Η κρίση θέλει το… σινεμά της

Με 7 ευρώ για το εισιτήριο και 3 ευρώ για ποπ κορν και αναψυκτικό, το Σαββατόβραδο του Έλληνα έχει τα πάντα: ψυχαγωγία, παρέα, ποτό και φαγητό. Έχει και τη νοσταλγία της παλιάς καλής Αθήνας, τότε που το σινεμά είχε κάτι από μαγεία. Τα τελευταία δύο χρόνια οι αίθουσες γεμίζουν και πάλι. Μετά από μια μακρά περίοδο κρίσης, οι κινηματογράφοι διανύουν μέρες δόξης. Μαζί με τις αίθουσες ανθίζει και η παραγωγή ελληνικών ταινιών, παρά τα οικονομικά προβλήματα. Λαμπρό παράδειγμα η υποψηφιότητα του «Κυνόδοντα» για το Όσκαρ και οι διακρίσεις των περισσότερων ελληνικών εγχειρημάτων, που διαγωνίζονται στα καλύτερα ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Με ισχνά μέσα, αλλά με το μεράκι των κινηματογραφιστών καταφέρνουν να ξεχωρίσουν.

Φοιτητικά «σουαρέ» και… «cocooning»

Τα «σουαρέ» στα ελληνικά σαλόνια έχουν τα τελευταία δύο χρόνια την τιμητική τους. Οι βραδιές με πίτσα, μπύρα και επιτραπέζιο έχουν γίνει ρουτίνα στις ελληνικές παρέες. Φοιτήτρια της σχολής Καλών Τεχνών η Μιχαλίτσα Κοζα