Η καλύτερη Χιονάτη ήταν ταυρομάχος

του Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου

Η οικογένεια πρωταγωνιστεί στις κινηματογραφικές αίθουσες αυτή την εβδομάδα: Η ισπανική «Χιονάτη» επανεφευρίσκει τη μαγεία του βωβού κινηματογράφου, στο «Πριν Τα Μεσάνυχτα» (η τρίτη συνέχεια του «Πριν Το Ξημέρωμα») o έρωτας κρατάει (κινηματογραφικά και σεναριακά) σχεδόν είκοσι χρόνια και η «Ματζουράνα» μπαίνει στον σκοτεινό κόσμο της παιδικής ανταγωνιστικότητας.

Blancanieves (Χιονάτη)

Μια μαγευτική και ζεστή έκπληξη για τον κινηματογράφο φέτος. Η «Χιονάτη» του Pablo Berger είναι μια βουβή ταινία, που αισθητικά χρησιμοποιεί όλη τη νοσταλγία και ομορφιά

του κινηματογράφου του ’20, αλλά σε συνδυασμό με μοντέρνα κινηματογράφηση και εντυπωσιακά πλάνα. Μια ασπρόμαυρη εκδοχή του κλασσικού παραμυθιού των αδελφών Γκριμ, προσαρμοσμένη στην ισπανική πραγματικότητα του 1920, με ένα άρτια δουλεμένο σενάριο, το οποίο σε κρατάει κολλημένο, ακόμα και αν ξέρεις καλά την ιστορία.

Η προσαρμογή έγινε με έναν έξυπνο τρόπο, ώστε να διατηρηθεί η ουσία του παραμυθιού και να τονιστούν οι συναισθηματικές αποχρώσεις των χαρακτήρων, χωρίς γίνουν καρικατούρες, αλλά ούτε φιγούρες φροϋδικού δράματος. Ο πατέρας (Daniel Giménez Cacho) της Χιονάτης (Macarena García) είναι διάσημος ταυρομάχος, αλλά μένει παράλυτος, ενώ ταυτόχρονα η έγκυος σύζυγός του γεννάει απρόοπτα και χάνει τη ζωή της. Αυτό δίνει την ευκαιρία στη δαιμόνια νοσοκόμα (Maribel Verdú) που τους πρόσεχε, να κερδίσει την καρδιά (και τα χρήματα φυσικά) του πατέρα και να απολαύσει τη μεγάλη ζωή που ονειρευόταν. Όταν η Χιονάτη προσπαθήσει να αναπτύξει σχέσεις με τον παράλυτο πατέρα της, η μητριά θα την διώξει από το σπίτι και θα δολοφονήσει τον πατέρα. Η Χιονάτη θα αρχίσει να ζει με ένα περιφερόμενο θίασο νάνων, θα ανακαλύψει το ταλέντο της στην ταυρομαχία και η μητριά της θα εμφανιστεί και πάλι μπροστά της. Όλα αυτά με την μοναδική υπόκρουση ισπανικής κιθάρας και φλαμένκο, που ταιριάζει γάντι με την ιστορία και τις ψυχολογικές διακυμάνσεις των χαρακτήρων, ενώ η επιλογή των τοποθεσιών και των κουστουμιών δίνει μια αίσθηση αυθεντικότητας και αναβαθμίζει αισθητικά την ταινία.

Η «Χιονάτη» ξεπερνάει κατά πολύ σε ποιότητα και ενδιαφέρον το «The Artist», το οποίο προωθήθηκε όσο καμία άλλη ταινία στα Όσκαρ του 2011, κυρίως λόγω της αυτοαναφορικότητάς της ως προς τη βιομηχανία του Χόλυγουντ. Φέτος, βλέπουμε με απόλαυση μια χειραφετημένη Χιονάτη που διατηρεί τη θηλυκότητά της, έναν έρωτα που για πρώτη φορά συμπεριλαμβάνει έναν από τους νάνους και γέλιο που πηγάζει από σλάπστικ, μαύρο χιούμορ και μερικές φορές ακόμα γκέι χιούμορ. Όλες οι πρωταγωνίστριες είναι απολαυστικά παθιασμένες Ισπανίδες. Η Macarena García έχει τα πιο όμορφα μάτια του ισπανικού κινηματογράφου και η Maribel Verdú δίνει ρεσιτάλ ως η απόλυτα κακή μητριά, που έχει εμμονή με τη δημόσια lifestyle εικόνα της και αναλώνεται σε μια πανδαισία κουστουμιών αλά Alexander MacQueen, θυμίζοντας κάτι ανάμεσα σε Μέριλ Στριπ στο «Ο Διάβολος φοράει Πράντα», Κρουέλα Ντεβίλ και Τζόαν Κόλλινς στη «Δυναστεία».

Εδώ έχουμε μια πραγματική κινηματογραφική εμπειρία για κάθε ηλικία, που δεν είναι «παιδική», αλλά ούτε για «ειδικό» κοινό. Μπορεί η ταινία να νοσταλγεί τον βουβό κινηματογράφο, αλλά έχει υλοποιηθεί με τόση φρεσκάδα και ταλέντο, που είναι απόλυτα σύγχρονη και ξεχνάς γρήγορα ότι δεν έχει καθόλου διαλόγους.

Before Midnight (Πριν Τα Μεσάνυχτα)

Ο σκηνοθέτης Richard Linklater μαζί με τη Julie Delpy και τον Ethan Hawke έφτιαξαν το 1995 μια υπέροχη ρομαντική ταινία («Πριν Το Ξημέρωμα») για δύο νέους που συναντιούνται τυχαία σε ένα τρένο, αποφασίζουν να περάσουν μια μέρα στη Βιέννη, ερωτεύονται, αλλά χάνονται από τις συγκυρίες και ξαναβρίσκονται μια δεκαετία μετά, το 2004 στο Παρίσι, στη δεύτερη ταινία της σειράς («Πριν Το Ηλιοβασίλεμα»). Και στις δύο ταινίες ακολουθούμε τον περίπατό τους μέσα στην πόλη, με διαλόγους που έγραψαν οι ίδιοι οι ηθοποιοί. Το αποτέλεσμα ήταν δύο γλυκόπικρες ταινίες, που μιλάνε για τα όνειρα, τους συμβιβασμούς και τα απρόοπτα της ζωής. Τώρα, η τρίτη ταινία («Πριν Τα Μεσάνυχτα») βρίσκει τους πρωταγωνιστές μαζί και με παιδιά να απολαμβάνουν τον περίπατό τους στις παραλίες και τα δρομάκια της Μεσσηνίας. Το καταπληκτικό είναι πως υπάρχει μια φυσική συνέχεια στους χαρακτήρες και στους ηθοποιούς, πράγμα το οποίο εμπλουτίζει το σενάριο με αυθεντικά στοιχεία. Στο τρέιλερ ακούγεται το «Ταγκό» της Χάρις Αλεξίου και στους ηθοποιούς συμπεριλαμβάνονται η Αθηνά Τσαγγάρη και η Ξένια Καλογεροπούλου. Αξίζει να (ξανα)δείτε και τις τρεις ταινίες για τη γλυκιά μελαγχολία και την αισιοδοξία τους. Όσοι δεν έχετε δει τις δύο προηγούμενες, μην τις χάσετε...

Ματζουράνα

Η νέα ταινία της Όλγας Μαλέα φαίνεται να έχει κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες κωμωδίες της. Μια πιεστική μητέρα (Ναταλία Δραγούμη) προωθεί την κόρη της (Μαρία Ρισκάκη) να κερδίσει σε έναν τηλεοπτικό διαγωνισμό μαγειρικής, μέχρι που τα πράγματα αρχίζουν φεύγουν εκτός ελέγχου. Αν και η μικρή φαίνεται να ακολουθεί τη μητέρα της και να θέλει τα ίδια πράγματα, σταδιακά βλέπουμε ότι οι ψυχολογικές επιπτώσεις της πίεσης και του ανταγωνισμού έχουν σκοτεινά και απρόβλεπτα αποτελέσματα. Ένα δράμα με αρκετά στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, το οποίο μιλάει για τη σύγχρονη κοινωνία του ανταγωνισμού και της ανθρωποφαγίας. Τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα το ψυχολογικό θρίλερ αποτελεί ένα είδος που δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά και η νέα πρόταση της Μαλέα ίσως κάνει τη διαφορά!