Όταν η ασυμφωνία βαπτίζεται πρόοδος

Του Αριστείδη Αποστόλου ([email protected])

Σε παραπληροφόρηση χωρίς όρια επιδίδεται η κυβέρνηση κάθε φορά που καταφθάνει κλιμάκιο της τρόικας στην Αθήνα. Εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα δεν αποτέλεσε ούτε η πρόσφατη επίσκεψη των εκπροσώπων των δανειστών μας.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Αρχικά αξιωματούχοι της κυβέρνησης έκαναν λόγο για μία τυπική, ολιγοήμερη παρουσία της τρόικας στην Αθήνα στο πλαίσιο των προγραμματισμένων επισκέψεων.

Στη συνέχεια, η επίσκεψη της τρόικας πήρε παράταση, όπως και οι συναντήσεις με αξιωματούχους της κυβέρνησης, ενώ ταυτόχρονα διοχετεύθηκε στον Τύπο πως υπάρχει μία διάσταση απόψεων ανάμεσα στις δύο πλευρές σε σημαντικά ζητήματα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η χορήγηση της επόμενης δόσης δανείου (του Μαρτίου). Μάλιστα έγιναν αναφορές σε «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης και σε «κακούς» δανειστές που επιμένουν σε απάνθρωπα και σκληρά μέτρα, τα οποία θα βυθίσουν περαιτέρω την ήδη εξασθενημένη ελληνική κοινωνία. Σε κάθε περίπτωση, ανακοινώθηκε πως έπρεπε να υπάρξει λύση πριν από το ταξίδι του πρωθυπουργού για την ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής.

Ξαφνικά – και ενώ δεν υπήρξε καμία τελική συμφωνία – η κυβέρνηση έκανε λόγο για «σημαντική πρόοδο σε όλα τα θέματα» και έγινε γνωστό πως η τρόικα θα αναχωρήσει από την Αθήνα αλλά θα επιστρέψει ύστερα από λίγες ημέρες, με στόχο να βρεθεί η «χρυσή τομή». Τελικά, ο πρωθυπουργός έφυγε για τις Βρυξέλλες χωρίς να υπάρχει συμφωνία, ενώ ο εκπρόσωπος του Ευρωπαίου επιτρόπου Όλι Ρεν δήλωσε πως η επόμενη δόση των 2,8 δισ. ευρώ του Μαρτίου μπορεί να εκταμιευθεί χωρίς να υπάρξει νέα αποστολή της τρόικας στην Ελλάδα.

Τελικά, πού βρίσκεται η αλήθεια σε όλα αυτά; Πού τελειώνει η «πολιτική» και πού αρχίζει η πραγματικότητα; Τα επόμενα τέσσερα δεδομένα μπορούν να βοηθήσουν τον συλλογισμό μας:

Πρώτον: Οι εκπρόσωποι της τρόικας έρχονται εδώ για να ελέγξουν την πορεία υλοποίησης του δημοσιονομικού προγράμματος και όχι για να διαπραγματευτούν. Ακούν την κυβέρνηση, προτείνουν και αυτοί από την πλευρά τους εναλλακτικές λύσεις, και όλα αυτά τα παρουσιάζουν στην τριμηνιαία έκθεση προόδου που εκπονούν.

Δεύτερον: Η κυβέρνηση έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες – μέσω των μνημονίων – για συγκεκριμένες ρυθμίσεις, τις οποίες έχει δεσμευθεί πως θα υλοποιήσει. Οπότε, τα περί κυβερνητικών «κόκκινων γραμμών» δεν έχουν βάση στήριξης αλλά αποτελούν κυβερνητικούς ελιγμούς με γνώμονα κυρίως το πολιτικό κόστος.

Τρίτον: Τα τελευταία τρία χρόνια, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχει αποδειχθεί πως αδυνατούν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους προς τους δανειστές τους. Ωστόσο, επειδή υπόσχονται, μέσω των συμφωνιών που υπογράφουν, να έχουν συγκεκριμένα έσοδα (αλλιώς δεν θα τους χορηγείται οικονομική βοήθεια), «αναγκάζονται» να προχωρήσουν στα αποκαλούμενα «ισοδύναμα μέτρα» τα οποία κατά κανόνα είναι αντικοινωνικά και επιδεινώνουν τα προβλήματα της ανεργίας και της ρευστότητας στην αγορά.

Τέταρτον: Το παιχνίδι της παραπληροφόρησης δεν παίζεται μόνο από τις πολιτικές δυνάμεις. Σημαντικό αρωγό αποτελούν τα μέσα ενημέρωσης που αναμεταδίδουν άκριτα τις κυβερνητικές γραμμές. Τελικός δέκτης είναι ο πολίτης, ο οποίος είναι αυτός που θα κρίνει και θα αποφασίσει για την αληθοφάνεια και τη λογική βάση στήριξης των όσων ακούει.