Τα όρια του «εθνικού συμφέροντος»

Του Αριστείδη Αποστόλου

Τελικά, τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά, αναφορικά με το θέμα μίας πιθανής εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ. Μάλιστα, ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, η Ελλάδα να κινδυνέψει να βρεθεί εκτός ευρώ το 2013, το οποίο

Πιο απλά, ο υπουργός επισημαίνει πως η Ελλάδα δεν έχει γλιτώσει την καταστροφή και πως θα πρέπει να συνεχίσει με συνέπεια τη σημερινή της πολιτική: αυτή που οδηγεί καθημερινά χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία, αυξάνει τους φόρους, μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις, καταργεί το κράτος πρόνοιας, ξεριζώνει τις κοινωνικές δομές, ανατροφοδοτεί την ύφεση και εκποιεί τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας, προκειμένου να αποφύγει έναν σίγουρο Αρμαγεδδώνα!

Προφανώς, μέσα σε αυτό το κλίμα της αποφυγής μίας «καταστροφής», εντάσσεται και η «εναρμόνιση» των δικαστικών αποφάσεων για «λόγους εθνικούς συμφέροντος». Σε προηγούμενο φύλλο, αυτή η στήλη είχε τονίσει πως η Δικαιοσύνη θα πρέπει να είναι το πρώτο ζητούμενο εν μέσω κρίσης. Δυστυχώς, η (αρνητική) απάντηση ήρθε εντός ολίγων ημερών: όπως αποφασίστηκε, για «λόγους εθνικού συμφέροντος» θα συνεχίσει να υφίσταται μία αντισυνταγματική ενέργεια (δηλαδή, η πληρωμή του ειδικού τέλους ακινήτων στον λογαριασμό της ΔΕΗ). Για τους «ίδιους λόγους», η Δικαιοσύνη σιωπά, βλέποντας την κοινωνία να μαραζώνει και τους πολίτες να εξαθλιώνονται.

Άραγε, πού τελειώνουν τα όρια του «εθνικού συμφέροντος» απέναντι στον ίδιο τον λαό;

Όπως φαίνεται, όσο η Ελλάδα βρίσκεται υπό το συγκεκριμένο μνημονιακό καθεστώς, το «εθνικό συμφέρον» θα συνθλίβει τα δικαιώματα των πολιτών και το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.