Τι αλλάζει στην Κεντροαριστερά

-Οι εσωκομματικοί πονοκέφαλοι του Τσίπρα

-Αναζητεί νέα στρατηγική ο Βενιζέλος

-Οι «άμυνες» του ΚΚΕ

-Ποια απόφαση έχει πάρει ο Κουβέλης

Τους νέους ρόλους τους στο πολιτικό σκηνικό αναζητούν o ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά ύστερα από τις τελευταίες εκλογές, το αδιέξοδο για τη δημιουργία

Του Ανδρέα Καψαμπέλη

Καθένα από τα τρία σχήματα, που τοποθετούνται στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, βρίσκεται ενώπιον του επαναπροσανατολισμού της στρατηγικής του, έχοντας το βλέμμα στραμμένο στην «επόμενη μέρα» των πολιτικών εξελίξεων. Ανάλογες διεργασίες διαπερνούν και το ΚΚΕ, το οποίο για πρώτη φορά στη μεταπολιτευτικό περίοδο έχασε όχι μόνο την πρωτοκαθεδρία στον χώρο της Αριστεράς, αλλά και την τρίτη θέση στη Βουλή. Προς το παρόν ο Περισσός αντιμετωπίζει το πρόβλημα, χαρακτηρίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη «νέα σοσιαλδημοκρατία» στην Ελλάδα και διαχωρίζοντάς τον από την «Αριστερά».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε έρθει πρώτο είτε δεύτερο κόμμα στις επαναληπτικές εκλογές, το στρατηγικό ζήτημα είναι η απόκτηση της ηγεμονίας της κεντροαριστεράς. Και με άλλα λόγια η «αντικατάσταση» του ΠΑΣΟΚ ως εκφραστή του ενός εκ των δύο ισχυρών πόλων της πολιτικής ζωής.

Παρά το θετικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου και τη μετεκλογική δημοσκοπική εκτίναξη πάντως, πολλοί διαπιστώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε «ανέτοιμος» μπροστά στα νέα δεδομένα. Η ηγεσία του περίμενε το διψήφιο ποσοστό, είχε «επαναπαυτεί» στην προοπτική δημιουργίας κυβέρνησης από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ και δεν κατάστρωνε ιδιαίτερα κυβερνητικά σχέδια. Η ανετοιμότητα αυτή εξηγεί και την εν πολλοίς αντιφατική εικόνα που έδωσαν πολλά στελέχη του από την 7η Μαΐου για κρίσιμα θέματα. Το σημαντικότερο από όλα αφορά τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο Μνημόνιο και τη θέση της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Εκτός από την πολιτική διάσταση του θέματος αυτού, ως προς τον σχηματισμό κυβέρνησης, έχει και έντονο εσωκομματικό περιεχόμενο. Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, με τις 11 συνιστώσες και τους πολλούς συνεργαζόμενους, υπάρχουν δύο βασικές τάσεις. Η μία, πιο μετριοπαθής και φιλοευρωπαϊκή, εκφράζεται κυρίως από τους Γιάννη Δραγασάκη και Δημήτρη Παπαδημούλη και θέλει την Ελλάδα στο ευρώ με «επαναδιαπραγμάτευση» του Μνημονίου. Η άλλη, που είναι πιο «σκληρή» και εκφράζεται τόσο από το Αριστερό Ρεύμα του Π. Λαφαζάνη όσο και από τις περισσότερες συνιστώσες, θεωρεί ότι απαιτείται ακόμη και μονομερής καταγγελία του Μνημονίου και αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη.

Συρρίκνωσε τις συνιστώσες

Η εκλογική επιτυχία επηρέασε τη διαμάχη αυτή υπέρ της πρώτης τάσης, καθώς λόγω των συνθηκών που διαμορφώθηκαν «έγειρε» προς αυτήν και ο Αλέξης Τσίπρας. Για τους παροικούντες την Κουμουνδούρου άλλωστε είναι κοινό μυστικό ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό ο κ. Τσίπρας αναζητούσε τρόπους για να «περιορίσει» τη δύναμη των συνιστωσών, που μπορούσαν να επηρεάζουν τους συσχετισμούς δυνάμεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ λόγω του περίπλοκου τρόπου στη λήψη των α