Τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη

Από την Ηρώ Μητρούτσικου

Ο Γεράσιμος Γεννατάς και η θεατρική ομάδα ''Ναυτίλος'' ανεβάζουν μια παράσταση- καταγγελία. Είναι πολιτική επιθεώρηση; Είναι ένα σύγχρονο βαριετέ; Είναι διαμαρτυρία τσέπης; Είναι stand up Comedy; Ή, μήπως, είναι όλα αυτά μαζί;

Ο οne-man-show, Γεράσιμος Γεννατάς, αποδεικνύει ότι μπορεί να υπάρχει ουσία και στα πιο απλά πράγματα!
Σε ένα σκηνικό που αποτελείται από δύο σκαλωσιές και μόνο με τρία διαφορετικά πανωφόρια, στο καινούριο Θέατρο “Δια Δύο”, συντελείται μια πολιτική πράξη!

Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Θανάση Χαλκιά και με τέσσερις μουσικούς να παίζουν ζωντανά, ο Γεράσιμος Γεννατάς, επί μιάμιση ώρα, μόνος επί σκηνής, τα δίνει όλα σε ένα καταγγελτικό σόου!

Σατιρίζοντας καταστάσεις και πρόσωπα, μέσα από κείμενα πρωτότυπα (δικά του, καθώς και του Γιώργου Γαλίτη)– “μπερδεμένα” με Μαγιακόφσκι, Λειβαδίτη, Σαχτούρη, Τζ.Τζόυς και άλλους-, μοιράζεται μαζί μας ιδέες, συναισθήματα και σκέψεις. Στην παράσταση ακούγονται ζωντανά, σε πρώτη εκτέλεση, μελοποιημένα ποιήματα των Μπρεχτ, Έλιοτ κ.α. απ’ τον ίδιο τον συνθέτη, Γιώργο Κομπογιάννη, κι άλλους τρεις μουσικούς. Δ.Βερβιτσιώτη (βιολί), τον Κ.Στάικο (πνευστά) και την Έ.Φιλίππου (τσέλο).

Η Ελλάδα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι σύγχρονοι τύραννοι, αλλά και οι λαοί που βλέπουν τα όνειρά τους να προδίδονται παραμένουν άπραγοι και αποτελούν μια αρένα ανθρώπινης εξαθλίωσης. Όλοι αυτοί μπαίνουν στο στόχαστρο της σάτιρας και ο Γεννατάς πότε ανεβασμένος σε μια σκαλωσιά και κρατώντας μια ντουντούκα στο χέρι, πότε μεταμορφωμένος σε κοριό που ζει παρασιτικά και πίνει το αίμα των πολιτών, πότε σε Παπά που τρώει από παντού και ραντίζει αγιασμό το κοινό με τα καρότα που βάζει μπροστά στους πιστούς για να ακολουθούν και να μην λοξοδρομούν, καταγγέλλει τους εθνικούς… σωτήρες!

Πολύ ωραίο το σκετς του Μπρεχτ: «Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι», που μιλά στην ουσία για όσους έχουν την δύναμη να κάνουν ότι θέλουν, χωρίς να τους πιάνει κανένας νόμος, καθώς και «Ο Εφοριακός της γειτονιάς σας», όπου με μαύρο χιούμορ παίρνει από τους απλούς φορολογούμενους ότι έχουν και δεν έχουν!

Γκέστ αποτελεί ο Σαμαράς αυτοπροσώπως ακολουθούμενος από τον Γιωργάκη και τον Βενιζέλο. Καυστικός και αιχμηρός, ένας ηθοποιός γνωστός για τον έντονο πολιτικό του λόγο, δεν αφήνει τίποτα όρθιο σε αυτή την επιθεώρηση τσέπης!
Και σαν να μην φτάνει αυτό, σκοπεύει να μεγαλώσει και να ταξιδέψει την παράσταση. Στόχος των δημιουργών είναι, σύντομα, κι άλλοι ηθοποιοί, ως γκεστ, να παίρνουν μέρος σε αυτό το σόυ, με καινούρια καταγγελτικά σκετς.

Προς το παρόν μπορείτε να απολαύσετε τον δημιουργό της, για δύο ακόμα Τετάρτες και Πέμπτες, στο Θέατρο “Δια Δύο”, στην Σπύρου Πάτση, πέντε λεπτά από το μετρό Κεραμεικός.
Επίσης, μπορείτε να δείτε το βίντεο ή να διαβάσετε την συνέντευξη του σκηνοθέτη και του ηθοποιού με τίτλο «Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να κάνουμε πλάκα».

Δύο σκοτεινές παραστάσεις στο «Από Μηχανής» θέατρο

Στο, πανέμορφα ανακαινισμένο, “Από Μηχανής” θέατρο, πάντα παρακολουθώ καλές παραγωγές. Πέρυσι είχα δει τον Φαίδωνα Καστρή σε ρεσιτάλ ερμηνείας και φέτος το πολύ ιδιαίτερο Χ-Τokio της ομάδας blindspot.
Οι δύο τελευταίες παραστάσεις που παρακολούθησα, αν και δεν ήταν κακές, δεν με κράτησαν!
Manhattan Medea
Μία σύγχρονη Αμερικάνα Μήδεια γραμμένη το 1999, από τη γερμανίδα συγγραφέα Dea Loher. Για την ακρίβεια πρόκειται για την ιστορία μιας αλλοδαπής (όπως ήταν και η Μήδεια), την οποία ο άντρας της παρατάει για μια πλούσια Αμερικανίδα, υποσχόμενος οτι θα μεγαλώσει τα παιδιά τους με την νέα γυναίκα, στο σπίτι της στην 5η Λεωφόρο.
Μόνο τρεις υποκριτές, όπως και στην τραγωδία: οι δύο πρωταγωνιστές ερμηνεύονται από την Ιωάννα Παπά και τον Ανδρέα Κοντόπουλο. Όμως, ρεσιτάλ ερμηνείας δίνει ο Παντελής Δεντάκης στους τρεις ρόλους τους οποίους υποδύεται... Κατά τ’ άλλα είναι μια άνευρη παράσταση, σε λάθος χώρο και χωρίς καμία σκηνοθετική γραμμή από την Έφη Θεοδώρου.

Έγκλημα στα παρασκήνια

Πήγα με πολλές προσδοκίες να δω το αστυνομικό θρίλερ του Γιάννη Μαρή και απογοητεύτηκα! Το λογοτεχνικό αυτό έργο αποτελεί την πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε ο Ντίνος Κατσουρίδης το 1960.
Η ατμόσφαιρα της θεατρικής παράστασης ωραία, θύμιζε φιλμ νουάρ, αλλά ούτε αγωνία ένιωσα, ούτε με ένοιαζε να βρω τον δολοφόνο....Υπήρχαν τόσοι πολλοί ηθοποιοί στην μακρόστενη σκηνή, μικροί ρόλοι χωρίς ουσία, που μόνο μπέρδευαν τον θεατή και έτσι έχανες και την συνοχή του έργου. Θεωρώ ότι μόνο με μια λιγότερο πιστή θεατρική μεταφορά και με μια πιο σφιχτή και γρήγορη σκηνοθεσία (εδώ ήταν η Κατ. Μπερδέκα) το έργο αυτό θα μπορούσε να παρασταθεί. Σε όσους άρεσε, απλά μαγεύτηκαν από την σκοτεινή ατμόσφαιρα άλλης εποχής...

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ (από προηγούμενα άρθρα):

Βασανίζομαι, Άβατον
Βρώμικα κόλπα, Studio Κυψέλης
Δεσποινίς Μαργαρίτα, Πράξη Επτά Studio
Γιοι και κόρες, μια παράσταση για την αναζήτηση της ευτυχίας, Bios
Χαλασοχώρηδες, Αλκμήνη
Mistero Buffo, Θησείον
Οδύσσεια, Εθνικό
Το καβούκι του ελέφαντα, Τρένο στο Ρουφ
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Χώρα
Ευριδίκη, Πορεία
Κατσαρίδα, Αθηνών
Φόνισσα, Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας
Mια απ' τα γίδια, Ήβη
Η πόρνη από πάνω, Σφενδόνη
Βυσσινόκηπος/ Η ρομαντική ιστορία, Θέατρο Νέου Κόσμου
Η τρυφερή σου Μολότωφ, Ακαδήμεια
Συμβολαιογράφος, Εν Αθήναις
Κολχάας, Τόπος Αλλού
Κοπενχάγη, Άλφα

με ΕΙΣΟΔΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Κήπος Στάχτες, Νεοκλασσικό σπίτι
Τρεις κι ο κρίνος, Λάσπη
Παιχνίδια Φόβου, Studio «Κοιτώνες» πρώην Στρατοπέδου Κόδρα
Funny Mission, Λουκούμι bar
Blue Mysteries (Athens 1920-1939), Salta Con Migo bar
Εκάβη, Hecuba, Hekabe, Hecabe, Hecube project, Θησείον
Αναφορά, Nosotros
Το παγκάκι, Άλεκτον
To βαλς των βρώμικων δρόμων, Quilombo Centro Cultural
Οι ηλίθιοι, Δημ.Θέατρο Αργυρούπολης
Κυρία Μαργααρίτα, Εμπρός
Όλα όσα είδα, (περιοδεία)
Cirko Cachivache 3D, Δυναμό
Κρίσις, Studio της οδού Πλαταιών
Mein Komplex, Κέλυφος
Εκτοπλάσματα, Εξάρχεια
Μουσείο, Ρομάντζο
Πενθεσίλεια, Πειραιώς 35
Ο Μπήντερμαν και οι εμπρηστές, Εργατικές Κατοικίες Καματερού
Ευτυχισμένος Πρίγκιπας, CAMP art cafe