Βρισκόμαστε πάλι στο «σημείο μηδέν»

Από τον Μάιο του 2010 έως σήμερα οι Έλληνες πολίτες δεν ακούν τίποτε άλλο παρά για περικοπές και για νέα μέτρα. Περικοπές στους μισθούς του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, περικοπές στις συντάξεις -τέσσερις ή πέντε φορές έχουν μειωθεί- περικοπές επιδομάτων, αυξήσεις φόρων και επιβολή εκτάκτων εισφορών.

Του ΑΝΔΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΥ

Παρά τις θυσίες, παρά την πτώση του βιοτικού επιπέδου, ακόμα το περίφημο φως

στο τούνελ δεν το έχουμε δει. Γιατί ενώ μειώνεται το βιοτικό επίπεδο, ενώ κατακρημνίζεται το εισόδημα, μειώνεται και ο τζίρος στην αγορά, κλείνουν επιχειρήσεις, αυξάνεται η ανεργία και γιγαντώνεται η ύφεση. Αυτό έχει ξανά ως αποτέλεσμα να αποτυγχάνουμε στους στόχους μας και να χρειάζονται νέα μέτρα, νέες περικοπές.

Σ’ αυτό το σημείο βρισκόμαστε πάλι. Και δεν θα βγούμε από αυτό το σπιράλ του θανάτου, εάν δεν υπάρξει ανάπτυξη, εάν δεν πέσουν χρήματα στην αγορά, εάν δεν γίνουν μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Ακούω πολλούς που αντιδρούν σ’ αυτές τις αλλαγές, που προβλέπουν αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και ιδιωτικοποιήσεις. Άλλοι γιατί δεν θέλουν να θιγούν τα συντεχνιακά συμφέροντα τους και άλλοι από ιδεοληψίες του παρελθόντος για τις ΔΕΚΟ και την ακίνητη περιουσία του δημοσίου.

Αλλά τι θα έκαναν όλοι αυτοί, εάν η οικογένειά τους ή η επιχείρησή τους είχε πέσει έξω, δεν έβρισκαν δουλειά στην αγορά, εάν χρωστούσαν και δεν μπορούσαν να δανειστούν για να αποπληρώσουν; Ή θα μείωναν τις δαπάνες τους ή θα πουλούσαν ένα περιουσιακό στοιχείο τους, προκειμένου να βρουν τα χρήματα που έχουν ανάγκη.

Αυτό συμβαίνει και με το κράτος. Επί δυο χρόνια συμπιέζονται οι δαπάνες του κράτους, αλλά και πάλι κάθε χρόνο το δημόσιο θέλει 88 δισεκατομμύρια για να λειτουργήσει στοιχειωδώς. Τα 55 από αυτά για μισθοδοσία δημοσίων υπαλλήλων και συντάξεις και τα 33 για τις λειτουργικές ανάγκες, υγεία, παιδεία, επιδόματα, αστυνομία κ.ά. Τα έσοδά μας είναι πολύ λιγότερα από τα 88 δισεκατομμύρια που χρειαζόμαστε. Άρα ή θα πρέπει μειωθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και τα επιδόματα ή θα πρέπει να πληρώνουν φόρους και οι άλλοι μισοί Έλληνες, που είναι φοροφυγάδες, για να αυξηθούν τα έσοδα ή θα πρέπει να προχωρήσει η κυβέρνηση στη δραστική μείωση του δημοσίου τομέα, παραχωρώντας υποδομές, πουλώντας μετοχές και προσελκύοντας έτσι επενδύσεις, από τις οποίες θα βρουν δουλειά οι άνεργοι και θα αυξηθούν οι φόροι και φυσικά τα έσοδά της.

Πολλές λύσεις δεν υπάρχουν. Ή θα πληρώνουμε όλοι τους φόρους μας για να αυξηθεί ο κρατικός κορβανάς ή θα αξιοποιήσουμε και θα πουλήσουμε δημόσια περιουσία για να συνεχίσει τη λειτουργία του αυτό το κράτος. Επειδή δεν κάνουμε όλα αυτά που πρέπει, ο λογαριασμός δεν βγαίνει, όσα μέτρα και αν ληφθούν. Γιατί δεν υπάρχουν χρήματα στην αγορά, γιατί οι πολίτες δεν έχουν να πληρώσουν τους φόρους τους πια, γιατί το πηγάδι στέρεψε από νερό. Γι αυτό, αντί να ζητούν νέους φόρους, έχουν επιδοθεί στις περικοπές κάθε σύνταξης και κάθε επιδόματος.

Αντίθετα αφήνουν έξω