ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι ένα κομμάτι ξεχωριστό της ελληνικής κοινωνίας. Επηρεάζονται και ακλουθούν συντεταγμένα την μοίρα των άλλων τομέων της δημόσιας ζωής του τόπου και κυρίως επηρεάζονται από οικονομικά φαινόμενα όπως η ελληνική κρίση....
Υπό την έννοια αυτή δεν κατανοεί κανείς τις φωνές και τις διαμαρτυρίες όλων εκείνων που γνώριζαν αυτήν την κατάσταση, εργάζονταν σε αυτά τα μέσα και κυρίως διαμόρφωναν την κοινή γνώμη υπέρ των αφεντικών τους που σήμερα βρίζουν.
Είναι σαφές ότι υπάρχουν περιπτώσεις στα μίντια που «βγάζουν μάτι». Και καλό θα ήταν πράγματι να αποδοθεί Δικαιοσύνη σε όλες αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά από την άλλη πλευρά είναι κροκοδείλια τα δάκρυα ορισμένων, ειδικά στον χώρο του τύπου, που μέχρι χθες λοιδορούσαν και «κάρφωναν» τους δημοσιογράφους των κρατικών μέσων ενημέρωσης, των δημοσιογράφων που σήμερα σε ΕΡΤ ΑΠΕ και Γενική Γραμματεία μένουν χωρίς δουλειά ή δεν ανανεώνουν τις συμβάσεις τους. Επίσης κροκοδείλια είναι τα δάκρυα εκείνων που είχαν ταυτισθεί με τα αφεντικά τους, στήριζαν τις επιλογές τους και όταν εξ αιτίας της κρίσης και στην διαφημιστική πίττα έπαψαν τα χρήματα να ρέουν τα μέσα έκλεισαν. Κροκοδείλια και τα δάκρυα εκείνων που φωνάζουν για τις νομικές παραμέτρους των διαφημιστικών εταιριών που έκλεισαν και πρόκειται να κλείσουν, γιατί οι περισσότερες θα κλείσουν. Γιατί φωνάζουν όταν γνωρίζουν ότι η ελληνική αγορά χωράει τρία το πολύ κανάλια, πέντε το πολύ εφημερίδες κι άντε έξι επτά ραδιόφωνα. Αυτή είναι η πίττα των ΜΜΕ. Δεν το γνώριζαν όλοι όσοι φωνάζουν σήμερα; Δεν γνώριζαν τότε ότι έτρωγαν από τα έτοιμα και τα χρήματα απλώς ήταν “ανακυκλώσιμα”;
Προς τί ο χαμός και ο οδυρμός σήμερα; Αφού όλα κλείνουν και πάνε κατά διαόλου, αφού το κράτος δεν συνεισφέρει πλέον στην διαφήμιση, πώς να ζήσουν τα μέσα ενημέρωσης; Η υποκρισία δίνει τα ρέστα της στο θέμα των μίντια και της διαφήμισης στην Ελλάδα…