Απάντηση στο "Συραυγίτες με μέλλον" και στο κάθε κ. Μαρτινίδη

Tweet Κατηγορία: ΕκπαίδευσηΑνακοινώσεις

  Πριν λίγες μέρες, η Καθημερινή φιλοξένησε στις στήλες της το παρακάτω άρθρο, του καθηγητή στο τμήμα Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ, Π. Μαρτινιδη, "συριζαυγιτες..με αλλοθι" Το παρακάτω κείμενο αποτελεί την απάντηση μας..   Στον κάθε κύριο Μαρτινίδη   Αναρωτιόμαστε με βαθύτατη ειλικρίνεια

για τις τάσεις που ωθούν την ντόπια διανόηση  να συμπεριφέρεται σαν ένα βαρετό εκκρεμές. Ένα εκκρεμές που πότε θα περιφέρει την ύπαρξή του στον κόσμο των σκιών του αφηρημένου και της θεωρητικολογίας και πότε θα επελαύνει ως άλλος μικρός Ναπολέοντας ολοταχώς προς τα νέα Βατερλό του συγκεκριμένου. Στο εν λόγω άρθρο, αφήνοντας πίσω σας τον κόσμο των σκιών, των κοινωνικά ακρωτηριασμένων διαλέξεων, επιλέγετε να ασχοληθείτε με την πραγματική ιστορία του κόσμου. Μιλάτε για το μέλλον της νεολαίας και την προοπτική τοπικών κοινωνιών, έτσι όπως αυτά διαγράφονται από την πολιτική που εφαρμόζουν σε πλήρη σύμπνοια η κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ελληνική αστική τάξη.   Με τέσσερις σύντομες παραγράφους ο κοινωνικός Αρμαγεδδόνας, που μαστίζει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, περιγράφεται με κυνισμό ως γεγονός αναπότρεπτο, αλλά και απόλυτα δικαιολογημένο. Η ιδιωματική φράση του Στρος Καν «Grèce est dans la merde» δεν επιβεβαιώνεται από τους υπερχειλισμένους κάδους του Αριστοτελείου, όπως θέλετε να πιστεύετε. Επιβεβαιώνεται όμως από ένα Πανεπιστήμιο υπό κατάρρευση, που συντηρεί μαφιόζους και εργολάβους, που αρνείται να παρέχει αξιοπρεπή μισθό και συνθήκες εργασίας στους εργαζομένους του, που καλείται να αναδείξει τα όργανα διοίκησής του με αδιαφανείς διαδικασίες επιστολικών ψήφων, που παρέχει στους αποφοίτους του «ακριβά» εισιτήρια για το εξωτερικό και την ντόπια ανεργία. Τα τρικ της αστικής σκέψης, που χρησιμοποιούνται στο άρθρο για να αντιστρέψουν την εικόνα της πραγματικότητας, αναδύουν τελικά την αλλοτριωμένη συνείδησης ενός αλλοτριωμένου κόσμου.     Περί σκουπιδιών… Θα ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσα η αντίδραση ενός από τους αγωνιζόμενους εργολαβικούς υπαλλήλους του ΑΠΘ απέναντι στο δημοσιευθέν κείμενό σας ή ακόμα καλύτερα στην προσπάθειά σας συγκομιδής των σκουπιδιών από τους χώρους της σχολής. Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι οποιαδήποτε απόπειρα καθαρισμού των χώρων -έμμισθη ή εθελοντική-, στο βαθμό που υλοποιείται χωρίς τη συγκατάθεση των απεργών, λειτουργεί ενάντια του αγώνα τους και επί της ουσίας τον υποσκάπτει. Παίρνει, λοιπόν, ο αυτόκλητος καθαριστής το μέρος της εργοδοσίας, ηθελημένα ή άθελα του, χωρίς αυτό να έχει αλήθεια κάποια ιδιαίτερη σημασία... Η εποχή των προθέσεων τελείωσε, ο λόγος και η πράξη είναι αυτά που μετράνε.   Αν, κύριε Μαρτινίδη, δηλώνετε αλληλέγγυος του αγώνα που διεξάγεται, αλλά παρόλ’ αυτά θίγεται η αισθητική σας από το θέαμα του “απέραντου σκουπιδότοπου”, μπορείτε να φανείτε χρήσιμος προτείνοντας στους εργαζομένους έναν διαφορετικό, κυρίως όμως αποτελεσματικό τρόπο διεκδίκησης των αιτημάτων τους για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Η αλήθεια είναι, όμως, πως δεν