Δίπολα και παράδοξες συμμαχίες, του Νίκου Μπέκη

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

ΔΙΠΟΛΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ

-Αντραλίζομαι, πεινώ…
-Σουτ! Θα φας στον ουρανό!
«Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου» Κ. Βάρναλης

Τις τελευταίες μέρες, ιδιαίτερα μετά την ανακοίνωση του προγράμματος από τον ΣΥΡΙΖΑ, βιώνουμε απίστευτες πολιτικές συμμαχίες. Καθώς οδεύουμε προς τις εκλογές, το μέχρι τώρα «δίπολο» ΣΥΡΙΖΑ – Νέα Δημοκρατία αλλάζει σε ΣΥΡΙΖΑ απ’ τη μια και ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ, Τζήμερος-Μάνος, Οικολόγοι Πράσινοι, ακόμα και κόμματα και οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (που μας είχαν συνηθίσει σε προσεχτικότερες-διαλεκτικότερες αναλύσεις) απ’ την άλλη! Απ’ αυτούς τους τελευταίους κάποιοι (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Τζήμερος, Οικολ. Πράσινοι) επιτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί με όσα λέει θέλει «να μας βγάλει απ’ το Ευρώ», ενώ οι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς για το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή «επιδιώκει να μας ξεγελάσει και να παραμείνουμε στο Ευρώ» ή ότι «όλα αυτά που λέει δε μπορούν να γίνουν εντός του Ευρώ, άρα μας κοροϊδεύει».
Δεν αναφέραμε το ΚΚΕ γιατί αποτελεί, όλη αυτή την περίοδο, μια πραγματικά ιδιάζουσα περίπτωση. Αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου έλεγε, σ’ όλους τους τόνους, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί αυταπάτες και εξαπατά γιατί θέλει τη χώρα εντός του Ευρώ, πρόσφατα ότι έχει συνάψει «στρατηγική συμφωνία με τη Νέα Δημοκρατία» (Παφίλης στη ΝΕΤ), προχθές, που ανακοινώθηκε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «θα μας βγάλει απ’ το Ευρώ» (δηλώσεις Παπαρήγα), ενώ τώρα τελευταία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλεγεί και προωθείται από επιχειρηματικούς κύκλους για να αποτελέσει τον διάδοχο του ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου! Μύλος, πραγματική τρικυμία, πλήρης απώλεια ψυχραιμίας. Το κυριότερο: Ξεδιάντροπη υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών και συστηματική επιχείρηση μετατροπής του μυαλού των μελών, φίλων και ψηφοφόρων σε ζελέ!
Μπροστά σ’ αυτόν τον πολιτικό σουρεαλισμό αναρωτιόμαστε και ρωτάμε συντρόφους, συναγωνιστές και φίλους σ’ όλο το φάσμα της αριστεράς τα εξής:
1ο. Αν στην Ελλάδα σήμερα, ως κοινωνία και ως χώρα, υπάρχει μια ταξική (κεφάλαιο-εργασία) και μια εθνική (Ευρωπαϊκός και Αμερικάνικος ιμπεριαλισμός-Ελλάδα) αντίθεση, ο ΣΥΡΙΖΑ με ποιους είναι; Με το κεφάλαιο; Με τους ιμπεριαλιστές; Να το ρωτήσουμε διαφορετικά: Είναι ταξικός ή και εθνικός εχθρός ο ΣΥΡΙΖΑ;
2ο. Σ’ αυτά τα δυόμιση τελευταία χρόνια, που μας γύρισαν δεκαετίες πίσω, πάρα πολλοί, σ’ όλο το φάσμα της αριστεράς, λέγαμε πως δεν πρόκειται για μια, έστω και έντονη, ταξική πάλη, αλλά για πόλεμο! Σ’ αυτόν τον πόλεμο κοιτάς να συσπειρώσεις κάθε διαθέσιμη δύναμη, κάθε σύμμαχο, κάθε εφεδρεία ή όχι; Ακόμα περισσότερο: Σ’ αυτόν τον πόλεμο κοιτάς να αξιοποιήσεις κάθε πρόσφορο όπλο ή όχι;
3ο. Αν υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα, έστω μέσω των εκλογών, να απαλλαγή ο ελληνικός λαός απ’ τα επαχθή μέτρα των Μνημονίων, που διέλυσαν την κοινωνία και μέχρι χθες παλεύαμε να τα ανατρέψουμε, θα την αξιοποιήσου