Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση και Κοινωνική Δυναμική, του Κώστα Ανθόπουλου

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση και Κοινωνική Δυναμική
Του Κώστα Ανθόπουλου (εκπαιδευτικός, αιρετός ΑΠΥΣΠΕ Κ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ) Μέρος Πρώτο: Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση και Αντίπαλες Στρατηγικές
Υποστηρίζεται ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα παρά τις σημαντικές παρεμβάσεις που έγιναν την τελευταία εικοσαετία στη κατεύθυνση του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού του, εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπο με μια σειρά από προβλήματα όπως: ο λειτουργικός αναλφαβητισμός, η χαμηλή συμμετοχή στη δια βίου μάθηση, το μικρό ποσοστό αξιοποίησης ευρωπαϊκών πόρων για την εκπαίδευση και αντίστοιχων προγραμμάτων, ο παρωχημένος ρόλος του Λυκείου ως προθάλαμος φροντιστήριο για το Πανεπιστήμιο, η ανθηρή παραπαιδεία, το ελλειμματικό σύστημα επιμόρφωσης και επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών, τα κλειστά αναλυτικά προγράμματα και επιμονή σε παραδοσιακές μορφές διδασκαλίας (δασκαλοκεντρισμός, παπαγαλία), καθώς επίσης και η στασιμότητα αντιμετώπισης των προβλημάτων προσχολικής αγωγής, η συνεχής μείωση των κονδυλίων που συνδέονται με την αντισταθμιστική εκπαίδευση καθώς επίσης και η ανυπαρξία προγραμμάτων παιδαγωγικής κατάρτισης εκπαιδευτικών. Προβλήματα που περιμένουν λύσεις και απαιτούν συγκεκριμένη πολιτική αντιμετώπιση.
Είναι προφανές ότι οι λύσεις στα προβλήματα αυτά συνδέονται και με τις εξελίξεις, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίες ασκούν άμεσες επιδράσεις στον εκπαιδευτικό μας σύστημα. Εξελίξεις που σε τελική ανάλυση αφορούν συνολικά τα θέματα της κοινωνικής πολιτικής, της απασχόλησης, της ανάπτυξης και της διασφάλισης μιας κοινής πολυπολιτισμικής και πολυφωνικής Ευρώπης.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο φαίνεται να διαμορφώνονται δυο διαφορετικές προτάσεις για την εκπαιδευτική πολιτική που έχουν διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές καταβολές και θεωρούνται από τους εκάστοτε θιασώτες τους ως προσπάθεια μεταρρύθμισης στη μια ή την άλλη κατεύθυνση.
• Η νεοφιλελεύθερη και νεοσυντηρητική πρόταση, τα κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι:
- ενίσχυση της απορρύθμισης και συρρίκνωση του παρεμβατικού ρόλου του κράτους
- έμφαση στην ανταγωνιστικότητα της εκπαίδευσης και εγκαθίδρυση εκπαιδευτικής αγοράς η οποία προσδιορίζει τα κριτήρια ποιότητας στην εκπαίδευση
- ενίσχυση των επιλεκτικών εκπαιδευτικών μηχανισμών
- μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και ενίσχυση της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης
- μεταφορά της ευθύνης για την εκπαίδευση και κατάρτιση στο κάθε άτομο παρά στους συλλογικούς θεσμούς
Είναι φανερό ότι οι παραπάνω αντιλήψεις και πολιτικές εντάσσονται στο ευρύτερο απορρυθμιστικό σχέδιο των νεοφιλελεύθερων-νεοσυντηρητικών πολιτικών. Οι κατευθύνσεις αυτές έχουν ως αποτέλεσμα:
- την ένταση των κοινωνικών-μορφωτικών ανισοτήτων
- τη λογοδοσία των εκπαιδευτικών θεσμών στην αγορά παρά την κοινωνία
- τον ακρωτηριασμό του α