Για την αστική προπαγάνδα των «δύο άκρων», του Μάκη Μαίλη

Tweet Κατηγορία: Πολιτική Για την αστική προπαγάνδα των «δύο άκρων»

 

 

Γρηγοριάδης Κώστας

                                            Η επιχειρηματολογία της αστικής προπαγάνδας για τα «δύο άκρα» έχει στόχο της πρώτα και κύρια το χτύπημα του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος και αποτελεί προέκταση του γεωγραφικού και ταχυδακτυλουργικού τύπου χαρακτηρισμού των κομμάτων: Δεξιά - Κέντρο - Αριστερά. Και επιπρόσθετα, ως συνέχεια των παραπάνω: Ακρα Δεξιά - Ακρα Αριστερά. Κάτω από αυτές τις ονομασίες συγκαλύπτουν την ταξική συγκρότηση της κοινωνίας και τα αντίστοιχα συμφέροντα που εκφράζουν τα πολιτικά κόμματα. Και περιορίζουν τη συζήτηση και τη διαπάλη στο αστικό πολιτικό σύστημα, ενώ η οικονομική του βάση (οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής) μένει στο απυρόβλητο.

 

Η απόσπαση της πολιτικής από την οικονομία κυριαρχεί και τα τελευταία τρία χρόνια, κατά τα οποία: Προκειμένου να συγκαλύψουν ότι η οικονομική κρίση είναι καπιταλιστική και όχι κρίση χρέους, προκειμένου να συγκαλύψουν ότι οι οικονομικές κρίσεις βρίσκονται στο DNA του καπιταλισμού, ρίχνουν το ανάθεμα στο αστικό πολιτικό σύστημα (κυρίως στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ), που είναι διεφθαρμένο και που πρέπει να εξυγιανθεί. Δηλαδή κι αυτό το κάνουν τελείως επιδερμικά, αφού δεν είναι δυνατό να κάνουν λόγο για σάπισμα, άρα να δεχτούν την ανάγκη ανατροπής του. Με αυτό τον τρόπο συμπίπτουν εξ αντικειμένου και με τη «Χρυσή Αυγή», που αυτό ακριβώς υποστηρίζει και εκείνη, και ταυτόχρονα προβάλλει ως ο Αρχάγγελος της Κάθαρσης. Κατά συνέπεια, αποδεικνύεται ότι η επιχειρηματολογία τους τροφοδοτεί «το ένα άκρο» και ότι δεν είναι «τα δύο άκρα» που συγκλίνουν, αλλά ότι τα αστικά κόμματα και «το ένα άκρο», το φασιστικό, αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, παρά τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις. Ετσι, κι όταν το ένα χέρι δεν νίβει το άλλο, νίβουν και τα δυο το πρόσωπο. Και κάτι ακόμα: Βοηθιέται η «Χρυσή Αυγή» να εμφανίζεται ως αντισυστημικό κόμμα, παρά το γεγονός ότι είναι καραμπινάτος υπερασπιστής του καπιταλισμού. Και βοηθιέται, γιατί η λέξη σύστημα έχει γίνει του συρμού και ο καθένας την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, δίχως να εννοούμε όλοι το ίδιο, δηλαδή το καπιταλιστικό σύστημα.

Σε αυτή τη βάση η θεωρία των «δύο άκρων» πηγαίνει περίπατο και μόνο ως αντικομμουνιστική και διαστρεβλωτική πρέπει να κρίνεται, αφού εξισώνει τον πολιτικό αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για τα δικαιώματά τους, τον πολιτικό αγώνα του ΚΚΕ, με τις συμμορίες της «Χρυσής Αυγής» και άλλων μηχανισμών, κρατικών και μη, που έχουν στόχο να τσακίσουν αυτό το κίνημα.

Από την άλλη προβάλλεται από πολιτικά κόμματα του αστικού και του σοσιαλδημοκρατικού - οπορτουνιστικού χώρου (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά.) η ανάγκη συσπείρωσης όλων για να προστατευτεί η δημοκρατία από τη «Χρυσή Αυγή»! Και γίνεται αυτό βεβαί