Η Θάτσερ ζει

ΆρθραΑρθρογράφος: Χρήστος Κωστόπουλος

Τα γέλια και οι πανηγυρισμοί από την είδηση του θανάτου της Μάργκαρετ Θάτσερ δεν θα αργήσουν να αντικατασταθούν από την σκληρή διαπίστωση ότι, η άξια εκπρόσωπος του νεοφιλελεύθερου δογματισμού στην Ευρώπη ζει και βασιλεύει.

Ο θάνατός της αφήνει πίσω ένα βαρύ κεφάλαιο ιστορικής σημασίας και κλίμακας, καθώς κατάφερε να επιβάλει με παραδειγματικό τρόπο τη βίαιη αλλαγή του μεταπολεμικού κοινωνικού συμβολαίου στη Βρετανία, το καύσιμο που θα τροφοδοτήσει τους απόγονους και συνεχιστές της, να ξεδιπλώσουν το έργο της.

Αγγλία 1976

όπως Ευρώπη 2009

Η κρίση της Στερλίνας το 1976 και το δημόσιο χρέος οδήγησε τη Μεγάλη Βρετανία στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η θάτσερ εκλέγεται το 1979 και ακολουθεί με αταλάντευτη σταθερότητα την ίδια πολιτική που ακολουθείται σήμερα σε όλη την Ευρώπη. Μέτρα σκληρής δημοσιονομικής λιτότητας, μείωση των κρατικών δαπανών και ιδιωτικοποιήσεις γεμίζουν την ατζέντα των μεταρρυθμίσεων. Το αποτέλεσμα, ήταν να εκτοξευτεί η ανεργία από το 5% στο 12%, κάτι που αντιστοιχεί στα 3 εκατομμύρια ανέργους και το ποσοστό ανισότητας από το 17,1% στο 22,8%. Το διάστημα της διακυβέρνησης της το φτωχότερο 20% είδε τα εισοδήματά του να ανεβαίνουν κατά 0,5% ετησίως, ενώ το πλουσιότερο 20% σε 4% ετησίως.

Ο πέλεκυς των περικοπών έπεσε βαρύς στα κεφάλια των πιο αδύναμων τμημάτων της Βρετανικής κοινωνίας. Στην εκπαίδευση έκοψε μαχαίρι τη δωρεάν διανομή γάλακτος στα παιδιά ηλικίας επτά έως 11 ετών. Παράλληλα έβαλε τις βάσεις για το αυστηρό και βαθιά ταξικό εκπαιδευτικό σύστημα που έχει μέχρι και σήμερα η Αγγλία. Κατάργησε το κοινωνικό κράτος, τσάκισε το συνδικαλιστικό κίνημα και ιδιωτικοποίησε τεράστιο μέρος της παραγωγής που ήταν κρατικοποιημένο εστιάζοντας στα μεταλλεία και κυρίως στα ανθρακωρυχεία .

Η απάντηση στις αντιδράσεις της κοινωνίας ουσιαστικά ήταν αυτό που δίδαξε η θητεία της «σιδηράς κυρίας». Ο τσαμπουκάς και η εμμονή στο σπάσιμο του μεταπολεμικού οικονομικού υποδείγματος, που είχε καθοριστεί από την πίεση του εργατικού κινήματος, η αντικομουνιστική και αντιαριστερή ρητορεία, ήταν η μεγάλη κληρονομιά που άφησε σε όσους την μιμούνται.

Σήμερα το θατσερικό «στυλ» έχει αποκτήσει πολλούς οπαδούς σε όλη την Ευρώπη. Η λιτότητα και η υπεράσπιση των ίδιων νεοφιλελεύθερων επιλογών, είναι σαν συνταγή που έχει εκτυπωθεί σε πολλά αντίτυπα, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλες τις κυβερνήσεις. Το αποτέλεσμα, ίδιο και πάλι: εκατομμύρια άνεργοι, έκρηξη ανισότητας και φτώχειας ενώ συγχρόνως αναθερμαίνονται τα πολεμικά μέτωπα σε όλες τις περιοχές της μεσογείου.

Ένα μήνα περίπου πριν, η είδηση του θανάτου του Τσάβες προκαλούσε θλίψη σε όλους όσους ακόμα και αν διαφωνούσαν πίστευαν και πιστεύουν ότι το λατινικό πείραμα δείχνει τη δυνατότητα ενός άλλου δρόμου, διδάσκοντας τι θα πει λαϊκός ηγέτης με απήχηση που συγκινεί ακόμα και τους πιο δύσπιστους. Το Καράκας πλημμύρισε από κόσμο που θρηνούσε τον ηγέτη του και το όραμα που πίστεψε.

Η Θάτσερ σαν τους ψυχρούς εκτελεστές όπως και όλοι οι αστοί πολιτικοί, δίνουν τη σκυτάλη στους επόμενους χωρίς να νοιάζονται για την υστεροφημία τους. Η ιστορία για αυτούς άλλωστε δεν αφορά το λαό και τις φτωχογειτονιές, αλλά τα μεγάλα σαλόνια και τις δεξιώσεις των επιτελείων τους.

Tweet Ετικέτες: Χρήστος ΚωστόπουλοςΘάτσερΑγγλία