Οι Απάνθρωποι Παλιάνθρωποι, Του Στάθη

Από την αρχή της κρίσης, κι όχι την «τελευταία στιγμή» όπως ισχυρίζονται ορισμένοι φιρφιρίκοι,

απ’ την Ωραία Πύλη κι όχι απ’ το παράθυρο, στο κέντρο των στοχεύσεων της οικονομικής φρίκης ήταν η διαμόρφωση «νέων» εργασιακών σχέσεων,

μάλιστα για τα επόμενα πολλά χρόνια. Διότι τα δημοσιονομικά μεγέθη μπορούν σήμερα να είναι έτσι κι αύριο αλλιώς, αλλά η παραμόρφωση των εργασιακών σχέσεων σε

ζουρλομανδύα σκλαβιάς έρχεται

Αυτήν τη στιγμή η χώρα επιστρέφει σε καθεστώς εργασίας της πρώτης βιομηχανικής εποχής. Ενός αιώνα κατακτήσεις της εργατικής τάξης (και προς χάριν των άλλων τάξεων) καθαιρούνται, αφαιρούνται κι οδεύουν προς τακρεματόρια,

με έναν λόγο η εργασία ξαναγίνεται σκλαβιά, μεροδούλι - μεροφάι.

Η κυβέρνηση εκδίδει την εργασία στους εργοδότες.

Η κυβέρνηση βγάζει την εργασία στο πεζοδρόμιο να την πουλάει και να την αγοράζει ο κάθε εργοδότης.

Αλλά, ας πάρουμε το πράγμα απ’ την αρχή: η κυβέρνηση διαπράττει το εξής φασιστικό (το οποίον, προηγούμενο έχει μόνον σε συντεχνιακά - φασιστικά κράτη όπως του Χίτλερ και του Μουσολίνι): να ορίζει δηλαδή η ίδια τον κατώτατο μισθό.

Αυτό καταργεί τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις για την εκάστοτε Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας

και υπάγει την εργατική τάξη και όλους τους εργαζόμενους σεκαθεστώς δικτατορίας της «ελεύθερης αγοράς», δηλαδή

υπό καθεστώς δικτατορίας της αστικής τάξης (εγχώριας και διεθνούς) πάνω στην εργατική τάξη και το σύνολο των εργαζομένων.

Το «δίκιο» του αφεντικού αποθεώνεται, η ισονομία καταργείται (διότι η εργασία πλέον υποδουλώνεται) - πώς; Με τους εργαζόμενους

πλέον να υποχρεούνται σε «ευέλικτη εργασία» κι «ελαστικό ωράριο» - ευφημισμοί που συγκαλύπτουν τον καταναγκασμό των εργαζομένων σε βιασμό, σε δεκάωρη εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή ήεξαήμερη δουλειά το ίδιο απλήρωτη.

Η διαχείριση των σχέσεων εργασίας -ωράριο, μισθός, αποζημιώσεις-επαφίεται πλέον στη διακριτική ευχέρεια των εργοδοτών.

Αυτή η τριμερής κυβέρνηση των ανδρεικέλων της Τρόικας προδίδει τους εργαζόμενους που την υπερψήφισαν και τους παραδίδει βορά στα αφεντικά, μέσα σε μια εργασιακή ζούγκλα όπου η ζωή του ενός είναι ο θάνατος του άλλου.

Η κυβέρνηση αυτή παραβιάζει, ανατρέπει και προδίδει το Σύνταγμα

επικαλούμενη μια «ανωτέρα βία» που όμως ασκεί κι εφαρμόζει η ίδια.

Αυτοί όμως που βγάζουν την εργασία στο πεζοδρόμιο, να ξέρουν ότι ταυτοχρόνως βγάζουν και τους εργαζόμενους στο κλαρί! Αργά