Πει­θαρ­χη­μέ­νη εκ­παί­δευ­ση για λί­γους

ΕκπαίδευσηΆρθραΑρθρογράφος: Αγγέ­λι­κα Σα­που­νά

Ο ΕΚ­ΠΑΙ­ΔΕΥ­ΤΙ­ΚΟΣ ΝΕ­Ο­ΦΙ­ΛΕ­ΛΕΥ­ΘΕ­ΡΙ­ΣΜΟΣ ΜΕ ΑΛ­ΛΟ­ΘΙ ΤΟ ΜΝΗ­ΜΟ­ΝΙΟΠει­θαρ­χη­μέ­νη εκ­παί­δευ­ση για λί­γους

Της
Αγγέ­λι­κας Σα­που­νά*

Το εκ­παι­δευ­τι­κό κί­νη­μα και η α­ρι­στε­ρά, μι­λού­σαν για τη «νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη α­ντι­με­ταρ­ρύθ­μι­ση» της εκ­παί­δευ­σης α­πό το 1997, ό­ταν ο «κά­τσε κα­λά» Γε­ρά­σι­μος Αρσέ­νης προώ­θη­σε τις πρώ­τες ου­σιώ­δεις αλ­λα­γές στο κλι­νι­κά νε­κρό, πλέ­ον σή­με­ρα, με­τα­πο­λι­τευ­τι­κό πλαί­σιο της εκ­παί­δευ­σης. Από τό­τε ως τώ­ρα, ο α­ντι­με­ταρ­ρυθ­μι­στι­κός κα­τή­φο­ρος δεν έ­χει

στα­μα­τη­μό, τί­πο­τε ό­μως δεν συ­γκρί­νε­ται με τον ε­φιάλ­τη της μνη­μο­νια­κής διε­τίας: Πρώ­τα η Άννα Δια­μα­ντο­πού­λου και στη συ­νέ­χεια ο Κων­στα­ντί­νος Αρβα­νι­τό­που­λος ε­πι­δό­θη­καν με­θο­δευ­μέ­να στην ε­πι­χεί­ρη­ση διά­λυ­σης της δη­μό­σιας παι­δείας και έ­ρευ­νας ό­λων των βαθ­μί­δων. Η ε­πι­χεί­ρη­ση αυ­τή έ­χει τρεις δια­στά­σεις, συ­μπλη­ρω­μα­τι­κές και προω­θη­τι­κές η μια της άλ­λης.
Η πρώ­τη α­φο­ρά στην α­πό­συρ­ση της κρα­τι­κής χρη­μα­το­δό­τη­σης α­πό την δη­μό­σια εκ­παί­δευ­ση. Υλο­ποιεί­ται ως ε­φαρ­μο­γή των μνη­μο­νια­κών δε­σμεύ­σεων για δη­μο­σιο­νο­μι­κή προ­σαρ­μο­γή, δη­λα­δή πε­ρι­κο­πή των δα­πα­νών, και ως τέ­τοια, ό­σο και αν διεκ­τρα­γω­δού­νται οι συ­νέ­πειές της α­πό τα ΜΜΕ, στη βά­ση μιας πραγ­μα­τι­κά α­πελ­πι­στι­κής κα­τά­στα­σης τό­σο για τις οι­κο­γέ­νειες και τους νέ­ους «χρή­στες» των εκ­παι­δευ­τι­κών υ­πη­ρε­σιών, ό­σο και για τους ερ­γα­ζό­με­νους, δεν παύει να υ­πό­κει­ται στη θε­με­λιώ­δη λο­γι­κή της μνη­μο­νια­κής εκ­πει­θάρ­χη­σης «τι να κά­νου­με, λε­φτά δεν υ­πάρ­χουν» κ.ο.κ.

Κι ό­μως η λο­γι­κή αυ­τή α­πο­δο­μεί­ται εύ­κο­λα, εάν εν­σκύ­ψου­με με προ­σο­χή στις άλ­λες δυο δια­στά­σεις: α) Τη διευ­κό­λυν­ση των ι­διω­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων στην «ά­λω­ση» του χώ­ρου πα­ρο­χής εκ­παι­δευ­τι­κών υ­πη­ρε­σιών, ι­διαι­τέ­ρως δε ε­κεί­νων που πε­ρι­κό­πτο­νται ή υ­πο­βαθ­μί­ζο­νται στο δη­μό­σιο πλαί­σιο, α­πό τα νη­πια­γω­γεία μέ­χρι τα ι­διω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια, διευ­κό­λυν­ση που πε­ρι­λαμ­βά­νει α­νε­μπό­δι­στο θε­σμι­κό πλαί­σιο, α­φει­δείς πα­ρο­χές, α­κό­μη και δη­μο­σίου χρή­μα­τος, χα­λα­ρά κρι­τή­ρια λει­τουρ­γίας και πε­ριε­χο­μέ­νων και στραγ­γα­λι­σμό των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των των εκ­παι­δευ­τι­κών τους, και β) την κα­τάρ­γη­ση κά­θε δη­μο­κρα­τι­κού πλαι­σίου λει­τουρ­γίας των δη­μό­σιων εκ­παι­δευ­τι­κών ι­δρυ­μά­των.

Και οι δυο αυ­τές δια­στά­σεις υ­λο­ποιού­νται με νο­μο­θε­τι­κό έρ­γο: Κα­τάρ­γη­ση του αυ­το­διοί­κη­του των Α­ΕΙ, θε­σμο­θέ­τη­ση των ι­διω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μίων, θε­σμο­θέ­τη­ση των υ­πε­ρορ­γα­νι­σμών πι­στο­ποίη­σης κά­θε εί­δους μά­θη­σης, ε­ντός και ε­κτός δη­μο­σίου συ­στή­μα­τος, με­τα­τρο­πή των πει­ρα­μα­τι­κών σχο­λείων σε κέ­ντρα α­ρι­στείας με ε­ξε­τά­σεις ει­σα­γω­γής (πα­ρα­βιά­ζο­ντας τις αρ­χές λει­τουρ­γίας του λοι­πού εκ­παι­δευ­τι­κού συ­στή­μα­τος ή ί­σως προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας την αλ­λα­γή του), αυ­ταρ­χι­κή α­ξιο­λό­γη­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών, δια­γρα­φή των φοι­τη­τών που κα­θυ­στε­ρούν να πά­ρουν πτυ­χίο (αν και χω­ρίς να ε­πι­βα­ρύ­νουν κα­νέ­να προϋπο­λο­γι­σμό, πλην του οι­κο­γε­νεια­κού τους), με­ταρ­ρύθ­μι­ση του λυ­κείου σε σκλη­ρά ε­πι­λε­κτι­κό δι­πλό δί­κτυο. Η αρ­χή της «ι­σό­τη­τας των ευ­και­ριών» με ευ­θύ­νη του κρά­τους α­ντι­κα­θί­στα­ται ε­πι­σή­μως α­πό την προ­δια­γε­γραμ­μέ­νη και τα­ξι­κά κα­θο­ρι­σμέ­νη α­νι­σό­τη­τα της πρό­σβα­σης, ε­νώ η αυ­στη­ρή ιε­ραρ­χία α­ντι­κα­θι­στά την δη­μο­κρα­τι­κή συμ­με­το­χή: Ο κα­θείς ε­φ’ ω ε­τάχ­θη! Το σχέ­διο Αθη­νά για τις συγ­χω­νεύ­σεις ε­ντάσ­σε­ται αρ­μο­νι­κά σ’ αυ­τή τη λο­γι­κή.

* Εκπαι­δευ­τι­κός Μ.Ε., μέ­λος του Τμή­μα­τος και της ΕΕ­ΚΕ Παι­δείας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΕΚ­Μ

ΕΠΟΧΗ

Tweet Ετικέτες: δημόσια εκπαίδευσηνεοφιλελευθερισμός