Πριν από την εξόντωση

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Μαρία Κρέτση

Πριν από την εξόντωση

(επετειακό)

 

Γράφει η Μαρία Κρέτση

 

«Ποιος φταίει που λείπει το τραγούδι μας;

  Εσύ κι εγώ κι εμείς» (Γιάννη Ρίτσου, «Ανυπόταχτη πολιτεία»)

Στα χρόνια της γερμανικής Kατοχής υπήρχαν Έλληνες και Ελληνίδες που βάδισαν πάνω στο δύσβατο μονοπάτι ενός αφανούς ηρωισμού. Ήταν εκείνοι που έκρυψαν στα σπίτια τους αντιστασιακούς και συμμάχους. Εκείνοι που προτίμησαν τη φυσική

ή ψυχική τους εξόντωση από το να δώσουν πληροφορίες ή να προδώσουν τον «ύποπτο» γείτονά τους. Εκείνοι που, ενώ λιμοκτονούσαν, μοιράστηκαν λίγα ψίχουλα ή μερικές λαχανίδες με το διπλανό τους. Εκείνοι που φυγάδευσαν Εβραίους. Εκείνοι που στα χρόνια της αδελφοκτόνου σύγκρουσης προσέφεραν καταφύγιο στον «εχθρό» τους. Τα ονόματά τους κι η δράση τους δεν έχουν καταγραφεί στα επίσημα κιτάπια της Ιστορικής Μνήμης. Δεν ανήκαν στους νεκρούς στρατιώτες του μετώπου, στους τραυματίες, γενικά δεν ανήκαν στα θύματα της «πρώτης γραμμής» του πολέμου, ή αργότερα της Αντίστασης, στους εκτελεσθέντες των αντιποίνων, δε συμμετείχαν σε οργανώσεις κατά του εχθρού. Ήταν όμως εξίσου γενναίοι κι ανυπόταχτοι. Πριν από την εξόντωση επέλεξαν να μη σηκώσουν το δάχτυλο και να καταδώσουν τον συμπατριώτη τους, πριν από την εξόντωση επέλεξαν να ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους, να περιθάλψουν και να κρύψουν τον καταδιωκόμενο, τον κατατρεγμένο, ακόμη κι όταν αυτός έγινε αμείλικτος «εχθρός» τους.

Ο αγώνας για την ελευθερία, την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη είναι ταυτόσημος με τον αγώνα για την προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, για την προάσπιση της ανθρωπιάς. Πολύτιμη παρακαταθήκη πάντοτε οι μεμονωμένες έστω αλλά φωτεινές περιπτώσεις ανθρωπιάς μέσα στην κτηνωδία του πολέμου, οι οποίες τίμησαν τον Άνθρωπο με το να θέτουν την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής, της ζωής του Άλλου, πιο πάνω από την προσωπική μάχη για επιβίωση. Ανεκτίμητο καταφύγιο για τη συλλογική μνήμη τα διαχρονικά μηνύματα που εκπέμπει σήμερα στον ελληνικό λαό ο ηρωισμός των απλών και ταπεινών ανθρώπων στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής και του Εμφυλίου. Ο ηρωισμός για τη διάσωση της ανθρωπιάς. Ο ηρωισμός χωρίς διακριτικά, χωρίς εύσημα, χωρίς παράσημα, χωρίς επιτύμβιες στήλες, χωρίς ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς καθιερωμένες επιμνημόσυνες δοξολογίες, χωρίς ονοματεπώνυμο.

Σήμερα, εβδομήντα δύο χρόνια μετά το Έπος του ’40, ο Ποιητής μας στρέφει τη ματιά του στην «ανυπόταχτη χώρα» του και προσπαθεί να ξεδιακρίνει, μέσα στην πυκνή καταχνιά του νεοφασισμού, την ανθρωπιά.

«Ποιος φταίει που λείπει το τραγούδι μας;

  Εγώ κι εσύ κι εμείς».

Tweet Ετικέτες: 28η ΟκτωβρίουΕπέτειοςΕπέτειος του ΟΧΙ