Σύλλογος ΠΕ Αμαρουσίου: Πρόγραμμα δράσης για το συνδικαλιστικό έτος 2013 - 2014

Tweet

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π. Ε. ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Μαρούσι 4 – 12 – 2013

Αρ. Πρ.: 8

Ταχ. Δ/νση: Ιερού Λόχου 3 – 5

Τ. Κ. 15124 Μαρούσι Προς:

Τηλ. & Fax: 210 8020788 ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Πληροφ. Καββαδία Φ.

Κοινοποίηση: Δ. Ο. Ε.

Email:[email protected]

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Σας κοινοποιούμε την απόφαση του Δ. Σ. του Συλλόγου Εκπ/κών Π. Ε. Αμαρουσίου αναφορικά με το πρόγραμμα δράσης του Συλλόγου για το συνδικαλιστικό

έτος 2013 – 2014, το οποίο ψηφίστηκε (κατά πλειοψηφία) στη συνεδρίαση του Δ. Σ. της 4 – 12 – 2013.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠ/ΚΩΝ Π. Ε. ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ 2013 – 2014

1. Ζούμε την πιο κρίσιμη περίοδο μετά την μεταπολίτευση, σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Το τι θα γίνει αυτή την περίοδο, θα καθορίσει το μέλλον μας ως ανθρώπους και εργαζόμενους για μια ολόκληρη ιστορική περίοδο.

Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα καταργήθηκαν και καταργούνται κατακτήσεις ενός αιώνα.

Ανατρέπονται οι εργασιακές σχέσεις.

Καταργείται η κοινωνική ασφάλιση και το δικαίωμα στη σύνταξη.

Διαλύεται η δημόσια Παιδεία, υγεία, περίθαλψη.

Ιδιωτικοποιείται ή ξεπουλιέται κάθε κοινωνικός πλούτος.

Η επιτήρηση και ο έλεγχος παίρνουν τη θέση των όποιων σωμάτων πολιτικής ελευθερίας.

Και όλα αυτά στο όνομα της «σωτηρίας της χώρας από τα ελλείμματα, το χρέος, τη χρεοκοπία, την οικονομική ύφεση».

Βρισκόμαστε στη δίνη μιας πρωτοφανούς επίθεσης ενός παγκόσμιου αρπαχτικού χρηματιστηριακού καπιταλισμού, που θέλει να διασφαλίσει και να διευρύνει τα κέρδη του, από την οικονομική κρίση που ο ίδιος δημιούργησε. Βρισκόμαστε στη δίνη μιας επίθεσης που τσαλαπατά χώρες και λαούς, δικαιώματα και ζωές, με στόχο την επιβολή μιας νέας παγκόσμιας τάξης που θα επαναφέρει τους λαούς, τις κοινωνίες και τους ανθρώπους, πίσω από την εποχή του διαφωτισμού, σε ένα νέο μεσαίωνα. Βρισκόμαστε στη δίνη των μεγάλων καπιταλιστικών ανταγωνισμών για την πολιτική οικονομική και γεωγραφική κυριαρχία.

Βρισκόμαστε στη δίνη της επίθεσης ενός χρεοκοπημένου αστικού μπλοκ εξουσίας και του πελατειακού πολιτικού του συστήματος, που δημιούργησε τους όρους για τον κοινωνικό μεσαίωνα και τη Νέα Τάξη. Αφού ρήμαξε σημαντικούς τομείς της παραγωγής, έκανε τη μεγάλη κλοπή του χρηματιστηρίου, σπατάλησε τα πάντα σε Ολυμπιάδες και ιδέες φούσκες, έφαγε με χρυσά κουτάλια αναπαράγοντας διαρκώς πολιτικά και οικονομικά σκάνδαλα και σήψη…

Όμως θέλουμε να φωνάξουμε με όλη μας τη δύναμη: Δεν πιστεύουμε ότι ήλθε το τέλος της ιστορίας. Πιστεύουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος και θα προσπαθήσουμε να τον επιβάλλουμε. Τόσο στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων και της χειραφετημένης συλλογικής υπόστασης και της πολιτικής απάντησης, όσο και στο πεδίο της οικονομικής συγκρότησης. Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος, αλλά αξίζει να τον γευτούμε.

Ο δρόμος που μας προτείνουν οι κυρίαρχοι είναι η πλήρης καταστροφή μας. Αντλούμε αισιοδοξία από τις φωτεινές χαραμάδες, δύναμη από τα κατάβαθα της ψυχής μας και της δημιουργικότητάς μας.

Οι μεγάλοι και συνεχείς απεργιακοί αγώνες της περιόδου 2010 – 2013 σε μια σειρά από κλάδους, η ανάδειξη συλλογικών αντιστάσεων και κινημάτων ενάντια στις αντεργατικές – αντιλαϊκές πολιτικές που ακολουθούνται από τις κυβερνήσεις του ευρωμονόδρομου, έδειξαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων καταδικάζει αυτές τις πολιτικές και είναι αποφασισμένη να την αντιπαλέψει και να την ανατρέψει.

2. Το δημόσιο σχολείο ακολούθησε και ακολουθεί την τύχη των υπόλοιπων δημόσιων αγαθών. Ακόμη κι αν οι ρυθμοί φτωχοποίησης και διάλυσης των δημόσιων υπηρεσιών δεν είναι ίδιοι για όλους τους τομείς, ακόμη κι αν το δημόσιο σχολείο φαίνεται σήμερα να «κρατάει» σε αντίθεση π.χ. με το δημόσιο νοσοκομείο, όλοι καταλαβαίνουμε ότι η στιγμή της πλήρους κατάρρευσης δεν είναι μακριά. Η φετινή σχολική χρονιά (2013 – 2014) με τις χιλιάδες ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς που αντιμετωπίζουν τα δημόσια σχολεία ακόμα (Νοέμβρης 2013) και την ταλαιπωρία που υφίστανται χιλιάδες εκπαιδευτικοί (που μετακινήθηκαν παράνομα από τις οργανικές θέσεις τους ή δεν πήραν απόσπαση φέτος), μαθητές (που δεν έχουν εκπαιδευτικούς στις τάξεις τους) και γονείς (που βλέπουν το ολοήμερο σχολείο να καταρρέει), εξαιτίας των πολιτικών του ΥΠΑΙΘ και της κυβέρνησης, μας δείχνουν ξεκάθαρα ποιο θα είναι το μέλλον μας και το μέλλον του Δημόσιο Σχολείου, αν τους αφήσουμε να υλοποιήσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές τους.

Σχολικές τάξεις που ο αριθμός των μαθητών είναι συνεχώς αυξανόμενος, προνήπια που εκδιώκονται από τα νηπιαγωγεία, ακατάλληλα σχολικά βιβλία, οικονομική δυσπραγία στην αντιμετώπιση των καθημερινών βασικών λειτουργικών αναγκών των σχολείων είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν το παζλ της καθημερινής καταθλιπτικής πραγματικότητας του δημόσιου σχολείου.

Οι μισθοί των εκπαιδευτικών είναι πια φανερό ότι δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες βιοπορισμού τους, οι εργασιακές σχέσεις των αναπληρωτών επιδεινώθηκαν και πολλοί από αυτούς τους συναδέλφους ετοιμάζονται για την απόλυση τους, αφού οι προσλήψεις αναπληρωτών μειώθηκαν φέτος από τις 12.000 της προηγούμενης χρονιάς στις 2.500 ή και λιγότερους συνολικά για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Οι απολύσεις αυτές δεν θα είναι μοναδικές. Στο μνημόνιο προβλέπονται και απολύσεις μονίμων εκπαιδευτικών.

Καθώς το υπουργείο αναζητά νομιμοποίηση για τις απολύσεις που έχει αναλάβει να πραγματοποιήσει, προχώρησε σε τρεις πρωτοβουλίες για την αξιολόγηση: α. προεδρικό διάταγμα για την αυτοαξιολόγηση, β. νόμος για την αρχή διασφάλισης ποιότητας και γ. προεδρικό διάταγμα για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Με τις πρωτοβουλίες αυτές επιχειρεί να θέσει στη διάθεση του όλα τα όπλα που μπορεί να του προσφέρει το συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο οπλοστάσιο, από τον επιθεωρητισμό ως την εξετασιομανία των αγγλοσαξονικών χωρών, με απώτερο σκοπό τόσο τη νομιμοποίηση των απολύσεων όσο και τον έλεγχο της καθημερινής παιδαγωγικής πράξης. Το κίνημα των εκπαιδευτικών δεν νομιμοποίησε τις πρωτοβουλίες αυτές. Οφείλει ωστόσο να οργανώσει την παρέμβαση του ώστε να αποδείξει στους συμμάχους του ότι η υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών προϋποθέτουν την άρνηση της αξιολόγησης.

Στην εκπαίδευση προωθείται η πλήρης διάλυση της δημόσιας παιδείας και η αντικατάστασή της από το νεοταξικό «νέο» σχολείο της αγοράς το φτηνό, ευέλικτο και ελεγχόμενο σχολείο των λειτουργικών γνώσεων της δια βίου «κατάρτισης». Οι πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία είναι ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές που προσπαθούν να διασπάσουν την κοινωνική συμμαχία για την παιδεία, ρίχνοντας τις ευθύνες, με την καθοδηγημένη σπέκουλα της πλειοψηφίας των ΜΜΕ, στους εκπαιδευτικούς.

Αντικαθιστούν τη Δημόσια Παιδεία με την πιστοποιημένη και μετρήσιμη κατάρτιση.

Διαλύουν την ουσία της δωρεάν παιδείας με την εξεύρεση πόρων και το σχολείο της αγοράς.

Διασπούν την υποχρεωτικότητα σε μη ενιαία αντίληψη για το σχολείο.

Αντικαθιστούν το πρόταγμα της 12χρονης υποχρεωτικής Δημόσιας και Δωρεάν εκπαίδευσης με την εργαλειακή αντίληψη της δια βίου μάθησης.

Διασπούν το αίτημα της ισότητας, αντικαθιστώντας το με τον ανταγωνισμό μαθητών, εκπαιδευτικών, σχολικών μονάδων, μέσω της αξιολόγησης και με άμεσο στόχο την κατηγοριοποίηση.

Αντικαθιστούν την έννοια της καθολικότητας και του σχολείου για όλους με τη λογική της κατάταξης και της ατομικής ευθύνης.

Αποκεντρώνουν το κόστος και συγκεντρώνουν τον έλεγχο. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και ο Καλλικράτης, με το γενικότερο νεοφιλελεύθερο στόχο της απαλλαγής του κράτους από κάθε ευθύνη κοινωνικού δικαιώματος.

Σε αυτή την κατεύθυνση εισάγεται ο κεντρικός έλεγχος από το e-school.

Σε αυτή την κατεύθυνση καταγγέλλουμε τη μείωση της χρηματοδότησης των σχολείων κατά 70 %.

Με την εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας (μνημόνιο – μεσοπρόθεσμο κλπ.) αλλά και την ψήφιση στη Βουλή του νόμου για το «νέο σχολείο» χιλιάδες συνάδελφοι μας ωρομίσθιοι και αναπληρωτές οδηγήθηκαν στην ανεργία και το δημόσιο σχολείο σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια και υποβάθμιση. Όπως αναφέραμε και παραπάνω για πρώτη φορά φέτος (2013 – 2014) έγιναν μηδενικοί μόνιμοι διορισμοί στη Δημόσια Εκπαίδευση, οι προσλήψεις αναπληρωτών είναι 10.000 λιγότερες από πέρυσι, ενώ χιλιάδες συνάδελφοί μας της τεχνικής εκπαίδευσης έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα – απόλυση. Τη θέση των απολυμένων συναδέλφων μας, θα πάρουν υποχρεωτικές και μίζερες υπερωρίες για τους υπόλοιπους και προσλήψεις ωρομισθίων από τις τάξεις των απολυμένων, υποβαθμίζοντας ακόμη παραπέρα τη διδασκαλία και το δημόσιο σχολείο. Ακόμα χειρότερα ήδη άρχισαν οι υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ εντός Περιφέρειας και σύντομα (αν δεν αντιδράσουμε αποφασιστικά) εντός επικράτειας – μονίμων εκπαιδευτικών που καλούνται να καλύψουν κενά και ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό λόγω έλλειψης μόνιμων διορισμών και προσλήψεων αναπληρωτών. Στο στόχαστρο της κυβέρνησης έχει ήδη μπει η αμφισβήτηση του αμετάθετου και της οργανικότητας για όλους τους εκπαιδευτικούς του Δημόσιου Σχολείου, καταργώντας εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις που κατοχυρώθηκαν με αγώνες δεκαετίες πριν.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προσπαθεί να εφαρμόσει την αξιολόγηση με πρώτο βήμα την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης. Απειλεί τα στελέχη της εκπαίδευσης πως δε θα ξαναγίνουν στελέχη αν δεν προωθήσουν, με δική τους ευθύνη, τέτοια προγράμματα. Αρνούμαστε με συλλογικό και μαζικό τρόπο την εφαρμογή της αξιολόγησης και παλεύουμε για την κατάργησή των νόμων που τη θεσμοθέτησαν.

Είναι δυνατόν η πολιτική που έχει φτωχύνει τη δημόσια εκπαίδευση και τον εκπαιδευτικό και έχει κλείσει το μέλλον στα υπόγεια, να έχει αγαθές προθέσεις; Τι πρέπει να κάνουμε όμως απέναντι στον οδοστρωτήρα της αντιεκπαιδευτικής επέλασης ;

1. Να συσπειρωθεί η ζωντανή εκπαίδευση στους Συλλόγους/ΕΛΜΕ, στις Γ. Σ. και τις επιτροπές αγώνα.

2. Να ενώσουμε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα ενάντια στην κυβερνητική επίθεση (βιβλία, αξιολόγηση, υποχρηματοδότηση, αδιοριστία, συσσίτια, συγχωνεύσεις κλπ.)

3. Μέτωπο αγώνα για την αναχαίτιση της αντιλαϊκής επίθεσης και την ανατροπή της πολιτικής ΕΕ – ΔΝΤ – συγκυβέρνησης.

Tα Π.Δ. για την αξιολόγηση να μείνουν στα χαρτιά. Ας μην ξεχνάμε ότι 16 χρόνια τώρα, από το νόμο 2525/97 του Αρσένη έως σήμερα, νόμοι, υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα έχουν μείνει στα χαρτιά κάτω από την πίεση των αγώνων μας. Διαφορετικά, οι απολύσεις θα ήταν πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια.

Διεκδικούμε : Κατάργηση του θεσμικού πλαισίου για το μισθολόγιο – βαθμολόγιο και για την αξιολόγηση. Ακώλυτη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο.

Συγκρότηση μιας άλλης πρότασης για τη λειτουργία του δημόσιου δωρεάν σχολείου

Η πρόταση αυτή πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα μιας συνολικότερης στρατηγικής πρότασης ριζικής κοινωνικής και εκπαιδευτικής χειραφέτησης. Στοιχεία αυτής της πρότασης μπορούν να είναι :

-Σύλλογος Διδασκόντων με αναβαθμισμένο παιδαγωγικό ρόλο και θεσμοθετημένη πρωταγωνιστική θέση στη διαδικασία προγραμματισμού, σχεδιασμού, αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου. Με συχνές, τακτικές συνεδριάσεις όπου συλλογικά συζητούνται και αντιμετωπίζονται όλα τα παιδαγωγικά ζητήματα. Με προγραμματισμό/αποτίμηση του διδακτικού έργου σε τοπικά/κεντρικά αιρετά συλλογικά όργανα.

-Αυτοδιοίκηση της σχολικής μονάδας με ανώτερα και μόνα αποφασιστικά όργανα τον Σύλλογο Διδασκόντων και το Σχολικό Συμβούλιο. Με διευθυντή/συντονιστή, αιρετό και ανακλητό συνάδελφο που θα έχει τα ίδια διδακτικά καθήκοντα και τις ίδιες μισθολογικές απολαβές με όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς. Ταυτόχρονα, λειτουργία γραμματειακής υποστήριξης σε όλα τα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία.

-Αναδιαμόρφωση του προγράμματος σπουδών, περιεχομένου και στόχων, της μόρφωσης των εκπαιδευτικών στα παιδαγωγικά τμήματα, τμήματα νηπιαγωγών και τις καθηγητικές σχολές. Επιμόρφωση/μετεκπαίδευση των εκπαιδευτικών σε αντίστοιχη κατεύθυνση.

-Ανάπτυξη ενός ρεύματος κριτικής ριζοσπαστικής παιδαγωγικής με στόχο τον αγώνα ενάντια στις κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανισότητες και τη διαμόρφωση κριτικά και ελεύθερα σκεπτόμενων προσωπικοτήτων.

Όλα αυτά δεν μπορεί όμως να παραπέμπονται γενικά και αόριστα στο απώτερο μέλλον ούτε να περιμένουμε κάποιους σωτήρες να τα κάνουν πράξη στο όνομά μας : Να ζωντανέψουμε εδώ και τώρα τους Συλλόγους Διδασκόντων στην παραπάνω κατεύθυνση, να οργανώσουμε επιτροπές, ιστοσελίδες και περιοδικά παιδαγωγικής παρέμβασης. Γιατί το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης είμαστε εμείς !

3. Τα συνδικάτα έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν το ρόλο ενός κρατικού χειραγωγικού συνδικαλισμού, είτε νομιμοποιώντας τις κρατικές και κυβερνητικές πολιτικές, είτε εφαρμόζοντας γραφειοκρατική διεκδικητική γραμμή ήττας. Ο δρόμος μιας χειραφετητικής εργατικής αντίληψης είναι να ξεπεραστεί η πολιτική τους από τη βάση των εργαζομένων. Η λογική της δημιουργίας κομματικών συνδικάτων σε αντιπαράθεση με τα κρατικά, μόνο στην πλήρη διάσπαση μπορεί να οδηγήσει, σε αυτή τη φάση. Αντίθετα ο δρόμος της ενότητας και του αγώνα στη βάση, περνάει από την ενίσχυση της ενότητας των πρωτοβάθμιων σωματείων, από την ενίσχυση των συνελευσιακών διαδικασιών, από την δημιουργία πραγματικών δυναμικών συντονισμών πρωτοβάθμιων σωματείων, από την ασφυκτική πίεση των εργαζομένων, για αγώνες και πλαίσια που θα ανταποκρίνονται στη συγκυρία.

Παρ’ όλα αυτά από το Μάιο του 2010 ως σήμερα το εργατικό κίνημα, παρά τις εμφανείς και κάποτε καθοριστικές αδυναμίες του, έδωσε μια σειρά μαχών. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν οι τριάντα μέρες γενικής απεργίας, μερικά από τα μαζικότερα εργατικά συλλαλητήρια στην ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος, το κίνημα των πλατειών, η εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο με κορυφαία στιγμή την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του 2011, τα κινήματα ανυπακοής και οι καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, η κατάληψη επί πέντε μήνες του κτηρίου της ΕΡΤ και η λειτουργία της με αυτοδιαχειριστικό τρόπο από τους απολυμένους εργαζόμενους της, η απεργία της ΟΛΜΕ, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια κ.ά. Με τις μάχες αυτές το εργατικό κίνημα έχει καταφέρει να αλλάξει σε σημαντικό βαθμό το πολιτικό σκηνικό. Ο (κάποτε καταθλιπτικά κυρίαρχος) δικομματισμός αποτελεί πια παρελθόν και το πολιτικό προσωπικό που υπηρετεί τα μνημόνια αποστρατεύεται ταχύτατα. Ωστόσο δεν έχει γίνει κατορθωτό να ανατραπούν οι κυρίαρχες πολιτικές και να αντικατασταθούν από μια φιλεργατική πορεία. Η ήττα στις εκλογές του 2012 έφερε τη σχετικά εύκολη υπερψήφιση του τρίτου μνημονίου, γεγονός που έχει προκαλέσει πραγματική υποχώρηση του κινήματος και της δυνατότητας του να δίνει πραγματικές μάχες με όρους νίκης.

Βασικότερες αιτίες των δυσκολιών που σήμερα φαίνονται ανυπέρβλητες αποτελούν η ισχύς του αντιπάλου (ΕΕ, ΔΝΤ, ελληνική άρχουσα τάξη), οι αδυναμίες των συνδικάτων και οι ανεπάρκειες των πολιτικών φορέων της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Παρά ωστόσο τις αδυναμίες του κινήματος, η κυβέρνηση καταφεύγει σε όλο και αυταρχικότερες μορφές αντιμετώπισης του, γεγονός που αποδεικνύει ότι η προοπτική ανατροπής της μνημονιακής πολιτικής από το λαϊκό κίνημα είναι ζωντανή. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να προετοιμαστούμε για μεγάλες και σκληρές αναμετρήσεις κάθε είδους: κεντρικές αναμετρήσεις όλου του εργατικού κινήματος ενάντια στο μπλοκ όσων υποστηρίζουν την κινεζοποίηση αλλά και κλαδικές αναμετρήσεις, όπως αυτή που επιβλήθηκε στην ΟΛΜΕ. Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι, με κατάλληλη ηγεσία, ευρείες κοινωνικές συμμαχίες, δημοκρατική οργάνωση και αποφασιστικότητα. Η προετοιμασία για μια αποφασιστική σύγκρουση έλειψε στην ΟΛΜΕ, όπως έλειψαν και οι κατάλληλες κοινωνικές συμμαχίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νικηφόρα αντιπαράθεση, ακόμη και χωρίς την συγκατάθεση των συνδικάτων ή των πολιτικών κομμάτων που αναφέρονται στο εργατικό κίνημα.

Σήμερα, για να είναι χρήσιμο το συνδικαλιστικό κίνημα στους εργαζόμενους, πρέπει να συγκρούεται αποφασιστικά με τις κυρίαρχες πολιτικές, να ενώνει τους εργαζόμενους στην πάλη αυτή ξεπερνώντας τόσο μικροπαραταξιακές λογικές και κομματικές περιχαρακώσεις όσο και τις κυβερνητικές προσπάθειες διαίρεσης του κόσμου της δουλειάς, να ακούει τη θέληση της βάσης του, να ξεκόψει από πρακτικές επαγγελματικού και καριερίστικου συνδικαλισμού, να συμβάλλει στην αναζήτηση συνολικών φιλεργατικών λύσεων.

4. Καταγγέλλουμε το όργιο βίας και το χτύπημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων από τις δυνάμεις καταστολής, την επιχείρηση απαγόρευσης διαδηλώσεων και τα δολοφονικά χτυπήματα σε βάρος διαδηλωτών απεργών.

Την πολιτική ευθύνη φέρει αποκλειστικά η κυβέρνηση, η πολιτική που χτυπά τα εργατικά δικαιώματα και καταφεύγει στην ανοιχτή βία με τόνους χημικών, την προσπάθεια τρομοκράτησης του κινήματος ακόμα και με την προβοκάτσια. Παλεύουμε ενάντια στην άνοδο του φασισμού και του ρατσισμού, φαινόμενων που γιγαντώθηκαν πολιτικά με την ανοχή και την ανοιχτή αποδοχή των κυβερνήσεων της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας των αντεργατικών – αντιλαϊκών πολιτικών που ακολουθούν και εφαρμόζουν.

Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό πρέπει τώρα να σηκώσουμε το κεφάλι και να αντιπαρατάξουμε τον ενωμένο πανεργατικό αγώνα για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής και όλων όσων την υλοποιούν και τη στηρίζουν.

5. Η κυβέρνηση εξαπάτησε συνειδητά, σκόπιμα και προγραμματισμένα, τους εργαζόμενους, όταν προεκλογικά (2012) υποσχόταν αυξήσεις στους μισθούς και επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων και τελικά οδήγησε τη χώρα πιο βαθιά στην αγκαλιά του ΔΝΤ – ΕΕ – ΕΚΤ.

Η κυβέρνηση δε νομιμοποιείται να παίρνει μέτρα που φέρνουν τον κόσμο της εργασίας έναν αιώνα πίσω χωρίς καν να ρωτήσει τους εργαζόμενους.

Ο μοναδικός δρόμος είναι η ανατροπή της κυβέρνησης που δεν είναι πια εντολοδόχος του ελληνικού λαού αλλά του ΔΝΤ – ΕΕ – ΕΚΤ .

6. Απαιτούμε:

Ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της (μνημόνια – μεσοπρόθεσμα προγράμματα – σύμφωνα σταθερότητας κλπ.)

Να φύγει το ΔΝΤ από τη χώρα

Άρνηση πληρωμής – διαγραφή του χρέους

Να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες,

Να φορολογηθεί το κεφάλαιο, η εκκλησία

Άμεσος δραστικός περιορισμός των εξοπλιστικών δαπανών,

Καμιά θυσία για το ευρώ

- Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 3848/2010. Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στην εκπαίδευση. Κανείς αναπληρωτής ή ωρομίσθιος να μη χάσει τη δουλειά του. Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. ¨όχι στην εργασιακή εφεδρεία – απόλυση για τους δημοσίους υπαλλήλους.

- Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις – Όχι στο νέο μισθολόγιο φτωχολόγιο . Γνήσιες συλλογικές συμβάσεις εργασίας εφ’ όλης της ύλης.

- Ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο, υποχρεωτικό, δημόσιο και δωρεάν, δίχρονη προσχολική αγωγή για όλα τα παιδιά.

- Να μην κατατεθούν τα αντιασφαλιστικά νομοσχέδια της κυβέρνησης. Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά) όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Να σταματήσει το πάρτι του ΕΣΠΑ. Υποδομές για τα σχολεία τώρα. Διπλασιασμός της χρηματοδότησης των σχολείων από τον Γ. Κ. Π.

Μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων – καμία κατάργηση ή συγχώνευση σχολείων και τμημάτων – προσλήψεις αναπληρωτών μέσω Γ.Κ.Π. – κάλυψη όλων των κενών σε εκπαιδευτικό προσωπικό – σύσταση οργανικών θέσεων για όλους τους υπηρετούντες στην Π. Ε. με βάση τις θέσεις του κλάδου και τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων και των μαθητών και όχι με βάση τις λογιστικές αποτυπώσεις της κυβέρνησης και της τρόικα (ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ).

7. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

1. ΑΝΥΠΑΚΟΗ

Τα μέλη του συλλόγου μας δε θα εφαρμόσουν καμία από τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου (ενιαίο μισθολόγιο) σχετικά με τις διατάξεις που αφορούν την εργασιακή και μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών και τις αρμοδιότητες των συλλόγων διδασκόντων (δε δεχόμαστε το ρόλο του Διευθυντή μάνατζερ που θα επιβάλλει ποινές στους εκπαιδευτικούς, θα αξιολογεί και θα κρίνει τους συναδέλφους του κατατάσσοντας του στους βαθμούς του νέου μισθολογίου κλπ.)

Δε συνεργαζόμαστε με το Υπουργείο Παιδείας. Αρνούμαστε την αυτοαξιολόγηση και καλούμε τους συλλόγους διδασκόντων που θα κληθούν να συνεδριάσουν να απορρίψουν τη συμμετοχή του σχολείου σε αυτή.Κανένας - καμία συνάδελφος μέλος του συλλόγου μας να μη γίνει μέντορας - αξιολογητής.Δεν καλύπτουμε τις ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού – δεν αναλαμβάνουμε υποχρεωτικές υπερωρίες. Προκηρύσσουμε συνεχείς στάσεις εργασίας σε τέτοια περίπτωση.Για τις ελλείψεις και κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό και τις ελλείψεις βιβλίων, καλούμε τους γονείς και συνδιοργανώνουμε κινητοποίηση στις κατά τόπους Διευθύνσεις Π. Ε. Αρνούμαστε με αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων την αύξηση των μαθητών στα τμήματα. Διεκδικούμε 20 μαθητές σε κάθε τμήμα. Δε συμμετέχουμε σε σεμινάρια προώθησης του «νέου σχολείο».Δε συμμετέχουμε και διαλύουμε με κάθε τρόπο τα σεμινάρια επιμόρφωσης για την αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση στα οποία καλεί το υπουργείο ΠΑΙΔΕΙΑΣ τα στελέχη εκπαίδευσης και τους εκπαιδευτικούς.Διοργανώνουμε σε κάθε σχολείο εκδήλωση – συζήτηση για το «μαύρο μέλλον» που περιμένει τους μαθητές, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους γενικότερα από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής.Συγκροτούμε επιτροπή Αγώνα και μαζί με Δ.Σ. αναλαμβάνουν να φτιάξουν οπτικό υλικό για την κρίση, τα μέτρα, τις κινητοποιήσεις κλπ. και το προβάλλουμε σε όλα τα σχολεία.Μετατρέπουμε τα σχολεία σε κέντρα αγώνα, ενημέρωσης και συσπείρωσης όλης της γειτονιάς.

2. Συλλογική δράση

Συγκροτούμε επιτροπή αγώνα, προτείνουμε τη δημιουργία Κεντρικής Επιτροπής Αγώνα.

Προχωράμε στη δημιουργία ιστοσελίδας του Συλλόγου μας με στόχο την πλατύτερη και πληρέστερη ενημέρωση των συναδέλφων – μελών του Συλλόγου, αλλά και της κοινωνίας γύρω από τα προβλήματα της Δημόσιας Εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών.

Κάνουμε εξορμήσεις στις πλατείες των δήμων του Συλλόγου μας, σε λαϊκές αγορές και σε κεντρικούς δρόμους μοιράζοντας ανακοινώσεις του συλλόγου μας για την κατάσταση στην Παιδεία

Αναρτούμε πανό, σημαίες, πλακάτ και αφίσσες του Συλλόγου στα σχολεία και σε κεντρικά σημεία των Δήμων καταγγέλλοντας την πολιτική της κυβέρνησης για την Παιδεία και γενικότερα.

Ενημερώνουμε τους γονείς για τα νέα μέτρα με επιστολή (Γράμμα) και συναντήσεις μαζί τους σε κάθε Σχολείο χωριστά.

Συμμετέχουμε στη δημιουργία θεσμών αλληλοβοήθειας και αδιαμεσολάβητης κυκλοφορίας προϊόντων.

Προχωράμε σε πλατύ Συντονισμό Φορέων και Συλλόγων. Στόχος μας η δημιουργία πλατιών λαϊκών μετώπων αντίστασης και αλληλεγγύης σε κάθε περιοχή.

Συμμετέχουμε στον Πανελλαδικό – Παναττικό Συντονισμό Σωματείων Δημόσιου & Ιδιωτικού τομέα καθώς και στον αντίστοιχο των Συλλόγων Εκπ/κών Π. Ε. – Ε. Λ. Μ. Ε.

Συγκροτούμε Απεργιακό Ταμείο.

Προχωράμε με την τοπική ΕΛΜΕ και τις ενώσεις Γονέων και άλλους φορείς σε κοινές δράσεις.

Δημοσιοποιούμε με δελτία και συνεντεύξεις Τύπου τις αποφάσεις μας. Παρεμβαίνουμε στον τοπικό τύπο.

Ισχυροποιούμε και ενημερώνουμε το site του Συλλόγου.

Προωθούμε στις Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας και στους Συλλόγους Γονέων των σχολείων τις θέσεις μας.

Συναποφασίζουμε και συνδιοργανώνουμε δράσεις με τους άλλους Συλλόγους Π.Ε. της Αττικής.

Αρνούμαστε να πληρώσουμε τα χαράτσια που επιβάλλει η κυβέρνηση της χούντας των αγορών (φορολογικά και χαράτσι της ΔΕΗ).

3. Κεντρικές Δράσεις

Σήμερα, χρειάζεται να βαθύνουμε το ρήγμα που άνοιξε, χρειαζόμαστε να μετατρέψουμε το ορμητικό ποτάμι της λαϊκής και εργατικής αντίδρασης, σε μόνιμη, διαρκή απειλή για την κυβέρνηση κι όλο το μπλοκ εξουσίας! Ο αγώνας που έχουμε μπροστά μας είναι μακρύς, δύσκολος και διαρκής. Χρειάζεται τη συσπείρωση όλων μας. Την ενωτική μας δράση. Την παρουσία μας. Γνωρίζουμε τις δυσκολίες, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει καθένας μας. Όμως πρέπει να αντιμετωπίσουμε το μέλλον μας με περηφάνεια και πάθος, με την αισιοδοξία του δίκιου μας, με τη διεκδίκηση της ζωής μας. Στον μακρύ δρόμο που μπαίνουμε, οι πρώτοι μας εχθροί είναι το ατομικό βόλεμα, η αποσυλλογικοποίηση, η διάσπαση, η περιχαράκωση, η μοιρολατρία. ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ !

Επιδιώκουμε διακλαδικό μέτωπο που στόχο θα έχει πανεργατικό αγώνα με απεργιακές μορφές διάρκειας-συλλαλητήρια-μπλοκάρισμα σοβαρών υπηρεσιών της κρατικής λειτουργίας με αποφασιστικού χαρακτήρα καταλήψεις. Προωθούμε πρόταση για γενικό διακλαδικό συντονισμό και απογευματινά συλλαλητήρια που απευθύνεται σε όλο το εργατικό κίνημα και σε κάθε περίπτωση υλοποιείται από τους βασικούς κλάδους του δημοσίου.

Συμμετέχουμε μαζικά στα συλλαλητήρια, τις συνελεύσεις και τις απεργίες, να απαιτήσουμε και να επιβάλλουμε, τη συνέχεια του αγώνα με την οργάνωση Γενικής Πολιτικής Απεργίας έως την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης και της αντιλαϊκής πολιτικής της και όλων των νόμων ή ν/σχεδίων που έφερε.

Η ελπίδα κυοφορείται, μέσα στη φωτιά του αγώνα, στις γενικές συνελεύσεις, στις συζητήσεις στους τόπους δουλειάς, στις εκατοντάδες εκδηλώσεις που οργανώνονται σε όλη τη χώρα. Σήμερα, χρειάζεται να βγούμε ξανά στους δρόμους, όχι μόνο για να πάρουν πίσω τα μέτρα, αλλά για να ορίσουμε ξανά την ίδια μας τη ζωή, στους χώρους δουλειάς, στην παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τις γειτονιές μας.

Είναι σαφές ότι μόνη της, μια κλαδική απεργία διαρκείας δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής. Η απεργιακή πρόταση διαρκείας έχει σημασία αν αποκτήσει διακλαδικά και πανεργατικά χαρακτηριστικά, όπως αν κλείσει ο βασικός κορμός στο Δημόσιο. (ΟΤΑ – ΥΓΕΙΑ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ), με συντονισμένο μέτωπο και κοινή απόφαση.

Συμμετέχουμε σε όλες τις απεργίες ενωτικά και συντονισμένα, περιφρουρώντας την ενότητα.

Αγωνιζόμαστε και συμβάλλουμε στη δημιουργία πανεργατικού-παλλαϊκού μετώπου χωρίς αποκλεισμούς.

Προτείνουμε στη Δ.Ο.Ε. γενική πολιτική απεργία διάρκειας με απόφαση των Γ. Σ. των Συλλόγων μελών της και πανεργατικό – πανυπαλληλικό χαρακτήρα.

Προτείνουμε τη διαρκή οργάνωση Πανελλαδικών και κατά πόλεων Συλλαλητηρίων, Συναυλιών κλπ.

Tags: Σύλλογος ΠΕ Αμαρουσίουπρόγραμμα δράσης Tweet Share on

View the discussion thread.