Το Project στο Λύκειο: ακύρωση της μάθησης και της σκέψης, των Σπύρου Τουλιάτου - Μιχάλη Δουλκέρη

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

ΣΠΥΡΟΣ ΤΟΥΛΙΑΤΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΟΥΛΚΕΡΗΣ

Το Project στο Λύκειο: ακύρωση και καταστροφή της μάθησης και της σκέψης
Μέρος τρίτο

Στα δύο προηγούμενα άρθρα, που δημοσιεύσαμε στις 28-9-2011 και στις 16-1-2012, διαπιστώσαμε ότι η εφαρμογή του project στο σχολείο

διαταράσσει την ισορροπία του αναλυτικού προγράμματος και παρεκκλίνει από τις γενικές μεθόδους διδασκαλίας των γνωστικών αντικειμένων. Αυτή η πορεία της επιστημονικής γνώσης στο σχολείο μας βάζει μπροστά σε ένα ερώτημα, γιατί χρειάζεται να υπάρχει ένα σύστημα κατασκευής και εφαρμογής πληροφοριών στην διδακτική διαδικασία που δεν είναι συμβατό με τη διδασκαλία και κινείται ανεξάρτητα απ’ αυτή. Θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι υπάρχει μια κατεύθυνση από την πλευρά της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης να ενταχθούν και να ενσωματωθούν συστήματα εφαρμογών της παραγωγικής, ανταλλακτικής και εμπορευματικής διαδικασίας και «καινοτόμων δράσεων» στο σχολικό πρόγραμμα και να μετονομαστούν σε μέθοδο διδασκαλίας, μάθησης και γνώσης.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν το project περιλαμβάνει ένα γνωστικό αντικείμενο και αν συνδέεται με μια μέθοδο προσέγγισης η οποία να εντάσσεται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η απάντηση είναι ότι το project δεν συνιστά γνωστικό πεδίο ούτε μέθοδο, αλλά ένα σύστημα επεξεργασίας και αναπαραγωγής πληροφοριών, που συνδέεται με εφαρμογές. Δεν είναι μέθοδος προσέγγισης γνωστικού ή επιστημονικού πεδίου ούτε αυτοδύναμη επιστημονική μέθοδος στο πλαίσιο της διδασκαλίας. Ενσωματώνει αυθαίρετα επιλεγμένα προβλήματα παραγωγικής και μετασχηματιστικής δραστηριότητας.
Το project συνδέεται περισσότερο με μια ηλεκτρονική διδασκαλία και διάταξη πληροφοριών χωρίς διδακτική μεθοδολογία. Αυτό σημαίνει ότι η διδασκαλία στο σχολείο αρχίζει σταδιακά να αντικαθίσταται από τη μάθηση νέων «γλωσσών», συμβολικών και επικοινωνιακών, καθώς και νέων \"τρόπων-τόπων\" αναζήτησης αποσπασματικών πληροφοριών που εξυπηρετούν ατομικές λύσεις. Μέσω του συστήματος project επιταχύνονται οι διαδικασίες ακύρωσης της μάθησης και της γνώσης, πράγμα που συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό και στο ισχύον σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Η ηλεκτρονική γλώσσα, με την καταλυτική της δύναμη, οδηγεί σε ένα τέτοιο διδακτικό αποτέλεσμα ώστε ο μαθητής να μοιάζει με διαχειριστή -χρήστη του συστήματος. Η κατασκευή έτοιμων εξεταστικών αντικειμένων - λύσεων-απαντήσεων είναι συμβατή με ένα εξετασιοκεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα και συντηρεί την αδιαφορία που υπάρχει για το ερώτημα της μετάβασης στην παραπάνω εκπαιδευτική βαθμίδα με όρους μόρφωσης και γνώσης.
To σύστημα project, είναι ένα μέσον οργάνωσης, προσέγγισης, διεκπεραίωσης, διαχείρισης της γνώσης και πληροφορίας. Δεν είναι επιστημονική μέθοδος συμβατή με το επιστημονικό αντικείμενο της διδασκαλίας, το σκοπό της μάθησης και γνώσης. Αντιθέτως στο πλαίσιο του προγράμματος διδασκαλίας