Το σχολείο μας γέμισε χρώματα, της Νένας Γεωργιάδου

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΕ ΧΡΩΜΑΤΑ

Τα σχολεία της χώρας μας δυστυχώς είναι παλιά και κρύα κτίρια, ενώ πολλές φορές δημιουργούν την αίσθηση ότι βρίσκεται κανείς σε μια δημόσια υπηρεσία και όχι σε τόπο όπου συναναστρέφονται παιδιά. Στη χειρότερη περίπτωση τα καγκελόφραχτα παράθυρα παραπέμπουν σε φυλακές και ιδρύματα και όχι σε τόπο μάθησης, χαράς και ζωντάνιας.

Τα εικαστικά μαθήματα και η μουσική γίνονται σε αίθουσες που σε τίποτα δε διαφέρουν από τις υπόλοιπες, όπου διδάσκονται τα υπόλοιπα, χωρίς αυτή την ιδιαιτερότητα της Τέχνης, μαθήματα. Η υλικοτεχνική υποδομή παρουσιάζει σοβαρότατες ελλείψεις και οι μαθητές αναγκάζονται τα αγοράζουν τα υλικά που απαιτούνται, τα οποία πλέον είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα προμηθευτούν λόγω των εκτενών οικονομικών δυσχερειών.

Στα πλαίσια όλων αυτών των προβλημάτων σκέφτηκα, ως καθηγήτρια των εικαστικών, να δημιουργήσω μια τοιχογραφία μέσα σε ένα παγερό ελληνικό σχολείο, όπως ήταν η εικόνα που παρουσίαζε το 3ο Γυμνάσιο Πτολεμαϊδας.

Οι διαστάσεις της τοιχογραφίας είναι περίπου 36-38 τ.μ. Το θέμα προέρχεται από την εικονογράφηση ενός παιχνιδιού και απεικονίζει ένα δέντρο το οποίο αναρριχάται ως τον ουρανό. Δεντρόσπιτα βγαίνουν από μέσα του, σκάλες αιωρούνται, πουλιά πετούν. Ένα παιδάκι παίζει ανέμελα, ενώ μια μαγισσούλα κρύβεται πίσω από ένα φύλλο, σαλιγκάρια και γάτες και μικρά σκουλήκια βγαίνουν μέσα από τα λουλούδια. Αν το παρατηρήσει κανείς καλύτερα μπορεί να εστιάσει στα συμβολικά στοιχεία της τοιχογραφίας. Όπως η αθωότητα και ο αγώνας που πρέπει να καταβάλει κανείς προκειμένου να επιβιώσει.

Αυτό που σκέφτηκα εξαρχής ήταν να τονίσω την αισιόδοξη πλευρά της ζωής, να κάνω το σχολείο, έστω και μ’ αυτό τον τρόπο, πιο ελκυστικό, πιο ζεστό, πιο οικείο για τους μαθητές και προπάντων πιο χαρούμενο. Τα όλο εγχείρημα απαίτησε το χρονικό διάστημα ενός μήνα προκειμένου να ολοκληρωθεί, ωστόσο αν δεν υπήρχε η συμμετοχή ξαι η βοήθεια του αγιογράφου Νίκου Ρατόπουλου, τον οποίο και ευχαριστώ θερμά, θα απαιτούσε πολύ περισσότερο.

Τα χρώματα επέστρεψαν επιτέλους στο μικρό σχολείο μας και μας καλωσορίζουν καθημερινά, μόλις βρεθούμε στην είσοδό του. Τα χρώματα γεμίζουν εντέλει το σχολείο. Μακάρι να γεμίσουν και τις αθώες ψυχές των παιδιών μας.

Γεωργιάδου Νένα

Καθηγήτρια Εικαστικών

3ο Γυμνάσιο Πτολεμαίδας