Ο Τσίπρας θέλει «εντολή σύγκρουσης» με την Ευρωζώνη

Η Κύπρος άλλαξε πολλά στους ευρωπαϊκούς πολιτικούς συσχετισμούς. Οι μετριοπαθείς, οι ευρωπαϊστές, αυτοί που θεωρούν τη συνύπαρξη στην Ευρωζώνη ως πολιτική πυξίδα μπήκαν μέσα σε μια νύχτα στο περιθώριο, πιθανόν χωρίς καν να το καταλάβουν. Οι σκληροί πήραν την παρτίδα. Πρώτα από όλα, στη Γερμανία . Είναι απίστευτο το τι γράφτηκε και ειπώθηκε τις τελευταίες μέρες εκεί. Ο γερμανικός τύπος ξεσπάθωσε υπέρ της γερμανικής συμπεριφοράς απέναντι στην Κύπρο, υπέρ του κουρέματος των καταθέσεων, της καταστροφής του οικονομικού μοντέλου της Μεγαλονήσου. Είναι απίστευτο, ότι όλα αυτά υποστηρίζονται με θέρμη από σοβαρές υπογραφές σε ακόμα πιο σοβαρές εφημερίδες σε όλο το πολιτικό φάσμα. Οι Γερμανοί έχουν πάρει διαζύγιο με την πραγματικότητα, και δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους. Χειρότερα ακόμα, δεν τους ενδιαφέρει να καταλάβουν. Όλες οι κυβερνήσεις που εφαρμόζουν μνημόνια απέκτησαν τεράστιο πρόβλημα, από τη στιγμή που ο γερμανικός ιμπεριαλισμός αποφάσισε, ότι δεν θα κρατάει ούτε τα προσχήματα: Στην Κύπρο η κυβέρνηση του ΔΗΣΥ, του πιο φιλοευρωπαϊκού κόμματος χαντακώθηκε μέσα στους δύο πρώτους μήνες της θητείας της. Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Σαμαρά βρέθηκε αντιμέτωπη με μια τρόικα που προσέθεσε σαν κερασάκι στην αλαζονεία και την ανικανότητα το σαδισμό. Η θεώρηση, πως το φάσμα της χρεοκοπίας στην Κύπρο θα έστρεφε τους Έλληνες σε πιο συμβιβαστικές λύσεις δεν λειτούργησε. Ως τώρα οι αντιπολιτεύσεις, ακόμα και οι λεγόμενες αντιπολιτεύσεις, ζητούσαν εντολή για να διαπραγματευτούν καλύτερα, και διαβεβαίωναν τους πολίτες πως δεν υπάρχει κίνδυνος εξόδου από το ευρώ, είναι μπλόφα. Μετά την Κύπρο, αυτό άλλαξε. Και είναι αξιοσημείωτος ο διάλογος ανάμεσα στον Αλέξη Παπαχελά και τον Αλέξη Τσίπρα χθες το βράδυ στο ΣΚΑΪ, που αξίζει να παρατεθεί αυτούσιος. Ερώτηση: «Εγώ αυτό που ρωτώ είναι αν έχετε υπολογίσει το ρίσκο, το μέσα από αυτόν τον εκβιασμό από τη δικιά μας μεριά αυτή την φορά αν υπάρχει ο κίνδυνος να πάμε στη δραχμή και ενδεχομένως σε μια καταστροφή που θα ναι μεγαλύτερη της σημερινής;». Τσίπρας: «Υπάρχει ο κίνδυνος αυτός ναι. Και υπάρχει ο κίνδυνος αυτός διότι στο τέλος της μέρας δύο εκδοχές μπορεί να υπάρξουν. Ή να υποχωρήσει η Γερμανία και αυτό θα είναι μια νίκη όχι μόνο για τον ελληνικό λαό αλλά για όλους τους λαούς του νότου ή να προχωρήσει σε επιλογές διάλυσης της ευρωζώνης ή κατακερματισμού της ευρωζώνης σε δύο ταχύτητες ή σε σενάρια τα οποία εν πάσει περιπτώσει δεν είναι σήμερα και τόσο εύκολα να τα εξηγήσουμε με βάση τη λογική να το πω έτσι. Αλλά πότε δεν υπάρχει κόστος ή τίμημα όταν πάει κάποιος να δώσει μια μάχη;». Για πρώτη φορά σε αυτή τη συνέντευξη, ο Τσίπρας εμφανίζεται να ζητά εντολή για να εφαρμόσει μια πολιτική, η οποία μπορεί και να βγάλει τη χώρα εκτός ευρώ. Πάντα υπήρχε αυτός ο κίνδυνος, δεν το κρύβει όμως πια. Δεν προσπαθεί πια να πείσει, ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υπάρχει. Τον παραδέχεται και ζητά από τους πολίτες να αναλάβουν το ρίσκο. Με δεδομένη την παράνοια που επικρατεί στο Βερολίνο, η κατάληξη μπορεί και να είναι η καταστροφή. Ωστόσο ο κ. Τσίπρας τέτοια εντολή θα έχει, αν γίνει Πρωθυπουργός. Η ψυχολογία της σύγκρουσης, από την οποία προσπάθησε να πείσει ότι εμφορείται θα έχει νομιμοποίηση. Αυτό είναι νέο στοχείο, και δρομολογεί εξελίξεις υψηλού ρίσκου. Θέμης Δαγκλής