Zeus ex machine ή πώς η βία διαφεντεύει τα Πανεπιστήμια

Στο σύστημα ηλεκτρονικής ψήφου οδηγούμαστε όχι επειδή αυτό το σύστημα είναι πιο δημοκρατικό και τεχνικά πιο άρτιο από το συμβατικό, αλλά εξ ανάγκης, δηλαδή λόγω της αδυναμίας να διενεργηθούν συμβατικές εκλογές. Η ανάγκη αυτή προέκυψε από δύο αιτίες:

Πρόσωπα και ομάδες εντός των Πανεπιστημίων αντιτίθενται στη θεσμοθέτηση των Συμβουλίων των Πανεπιστημίων και, αφού το πολιτικό τους κεφάλαιο δεν ήταν επαρκές για να μεταφράσουν την αντίθεση αυτή σε ακύρωση των νομοθετικών πρωτοβουλιών της προηγούμενης κυβέρνησης, καθώς

και της σημερινής, προχώρησαν σ’ αυτό που γίνεται επί δεκαετίες τον τόπο μας και που τον οδήγησαν στη σημερινή οικονομική κατοχή: στην ακύρωση των νόμων «στην πράξη».  Η φράση ακύρωση των νόμων στην πράξη σημαίνει από μόνη της αμφισβήτηση της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, διότι αν οι νόμοι μπορούν να ακυρωθούν στην πράξη, δηλαδή στο πεδίο της κοινωνικής πρακτικής, η «πράξη» και όσοι την κουμαντάρουν λειτουργούν ως ένα είδος «Γερουσίας» που θα αποφασίσει αν, τελικά, ένας ψηφισμένος νόμος θα εφαρμοστεί ή όχι.

Μία από τις στρατηγικές ακύρωσης «στην πράξη» του νόμου που προβλέπει τα Συμβούλια των ΑΕΙ είναι και η  δια της βίας παρεμπόδιση των εκλογών για την ανάδειξη των πρώτων εσωτερικών μελών τους. Αυτό έγινε και γίνεται σε όλα τα ελληνικά Πανεπιστήμια, και μάλιστα διπλά: στην κανονική και στην επαναληπτική εκλογή. Η ακύρωση στην πράξη, όμως, δεν μπορεί να γίνει αν υπάρχουν φρουροί των νόμων, δηλαδή αν υπάρχει αντίσταση σε πρωτοβουλίες ακύρωσης. Η εν λόγω αντίσταση προβλέπεται να προέλθει από συγκεκριμένα πρόσωπα που υποδύονται θεσμικούς ρόλους στον τομέα της πολιτικής, της δικαιοσύνης και της πανεπιστημιακής διοίκησης. Οι νόμοι προβλέπουν ότι τα πρόσωπα αυτά αναλαμβάνουν δράση, όταν διαπιστώνουν ότι μικρές ή μεγάλες ομάδες με έκνομες ενέργειές  τους εμποδίζουν την εφαρμογή του νόμου. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που οδήγησε στη θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής ψήφου: να βρεθεί ένας τρόπος να ψηφίζουμε, ο οποίος όμως θα επιτρέπει και στην «επανάσταση», δηλαδή τις μειοψηφίες και τους καρπωτές της δράσης τους, να παρεμποδίζουν τις κανονικές εκλογές. Δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη…

Αλλά η καταφυγή στην τεχνολογία δημιουργεί άλλα προβλήματα, εξίσου σοβαρά. Δεν είναι σίγουρο ότι αυτή η μέθοδος διασφαλίζει – όχι κάτω από ιδανικές συνθήκες, αλλά μέσα στο υπαρκτό Πανεπιστήμιο – τη μυστικότητα και την εγκυρότητα της ψήφου, το ότι δηλαδή η ψήφος που θα καταμετρηθεί για να βγει το αποτέλεσμα είναι ψήφος που προέρχεται από συγκεκριμένο εκλέκτορα που έχει δικαίωμα ψήφου και ψήφισε. Ο υπεύθυνος για το σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, ο πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΔΕΤ Α.Ε., το μόνο που μπορεί να μας διασφαλίσει είναι ότι η πιθανότητα εκτροπής είναι πολύ μικρή. Δεν μας διαβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Έτσι π.χ. σε μια ένσταση που έγινε για το σύστημα αυτό και με την οποία αμφισβητείται η ικανότητα του ΖΕΥΣ – αυτό είναι το όνομά του – να διασφαλίσει την ταυτοπροσωπία, απαντά αφοπλιστικά ως εξής:

«Το σύστημα ΖΕΥΣ δεν