Από-φασιστικές δράσεις

Συχνά λες όχι

και νιώθεις ελεύθερος.

Θα το αντέξεις;

Άγης Μπράτσος, Τόσα λόγια

Στη χώρα μας τα όρια της Δημοκρατίας επαναχαράζονται καθημερινά, καθώς έχουμε (συν) αποφασίσει εδώ και πολλά χρόνια να μην τηρούμε τους (όποιους) κανόνες. Έτσι, για να τιμωρήσουμε το άδικο Κράτος δεν πληρώνουμε φόρους, για να συμψηφίσουμε τις οικονομικές μας απώλειες κλέβουμε στο ζύγι τον πελάτη μας, για να εκτονωθούμε από την πίεση μουντζώνουμε, βρίζουμε όποιον βρεθεί στο δρόμο μας, για να δείξουμε το «αντιστασιακό» μας πρόσωπο παραβιάζουμε κάθε νομική διάταξη (από το κόκκινο φανάρι μέχρι

το αυθαίρετο χτίσμα κι από το παράνομο φακελάκι μέχρι την καταστροφή δημόσιας περιουσίας).

Αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι με τους νόμους και την κοινωνία προβαλλόταν επί χρόνια ως άσκηση δημοκρατικών (;) ελευθεριών και ως δικαίωμα στη διαφορά (!). Η εκάστοτε πολιτική εξουσία δεν είχε λόγο να σταματήσει την ανομική κατάσταση, αφού πάνω σ’ αυτήν έχτιζε το δικό της δίκτυο διαπλοκής και διαφθοράς.

Οι τάχατες αντιδρώντες – δια της ατομικής παρανομίας – στο Κράτος στην ουσία ενίσχυαν το κατεστημένο το οποίο είχε (και έχει) περισσότερους τρόπους να κερδοσκοπεί και να κυβερνά.

Όλα αυτά, όμως, τα φαινόμενα αν και υπονόμευαν τη Δημοκρατία και τους θεσμούς, δεν την κατέλυαν.

Σήμερα που εμφανίζονται πολιτικά μορφώματα που αμφισβητούν ευθέως τον μεταπολιτευτικό Κοινοβουλευτισμό, μήπως η Δημοκρατία πρέπει να αναστοχαστεί την αυθαίρετη λειτουργία της και αντί να αισθάνεται ενοχική κι αδύναμη, να διορθώσει πρώτα τα δικά της λάθη πριν αντιμετωπίσει αποφασιστικά τη μετωπική επίθεση την οποία δέχεται σε όλο το φάσμα των λειτουργιών της;

*Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜΑΡ