Είμαι φασίστας που θέλω να σκοτώσουν τον Μπρέιβικ;

Δεν αντέχω να βλέπω τον Μπρέιβικ να φτύνει τους πατεράδες των θυμάτων του

Βλέπω τον Μπρέιβικ να χαιρετά ναζιστικά και να μειδιά, όταν ακούει τα ονόματα των 77 ψυχών που πήρε, και τρελαίνομαι. 

Μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. 

Θυμάμαι την εκπομπή του Σωτήρη Δανέζη, στοMega,  με τους επιζώντες της οργής του ναζί της Νορβηγίας. Πώς περιέγραφαν την μανία του, πώς εκτελούσε τα θύματά του, πώς έδινε – όπου μπορούσε – τη χαριστική βολή. 

Θυμάμαι τη φρίκη που αισθάνθηκα το καλοκαίρι

όταν έγινε το περιστατικό, είχα το παιδί μου αγκαλιά.

Θυμάμαι πόσο κάθετα κατά της θανατικής ποινής ήμουν μερικά χρόνια πριν. 

Θυμάμαι και τα επιχειρήματα που έλεγα  και που – κακά τα ψέματα –  τα πιστεύω και τώρα.

Τα πιστεύω… αλλά όταν ακούω τα παιδιά μου να παίζουν και να ξεφωνίζουν στο μέσα δωμάτιο δεν μπορώ να τα υπερασπιστώ στους πατεράδες των παιδιών που καθάρισε το κάθαρμα αυτό. 

Ιδέες αλά καρτ;

Ναι το καταλαβαίνω, δεν είναι σωστό, αλλά έτσι αισθάνομαι. 

Είμαι κι εγώ ναζί, που δε θα με ενοχλήσει καθόλου αν κάποιος, ακόμη και η Δικαιοσύνη, δολοφονήσει τον Μπρέιβικ; 

Ίσως. 

Σίγουρα είμαι πιο συντηρητικός όσο μεγαλώνω. 

Ή μήπως δεν ήμουν τόσο προοδευτικός όσο νόμιζα όταν ήμουν νεώτερος; 

Δεν ντρέπομαι να το πω: η Δημοκρατία παραείναι large με τα τέρατα.  Και ναι, θα καθάριζα όποιον έκανε κακό στα παιδιά μου. Δε θα με ενδιέφερε καθόλου να σωφρονιστεί. Θα ήθελα να τιμωρηθεί και να υποφέρει. 

Είμαι κακός; Είμαι φασίστας; Είμαι συντηρητικός; Είμαι μαλάκας; 

Ό,τι και αν πιστεύει κανείς ότι είμαι, όσο βλέπω αυτό το χαμογελαστό πρόσωπο να φτύνει κατάφατσα τόσους συφοριασμένους πατεράδες, αυτό αισθάνομαι. Κι ό,τι θέλει ας είμαι.

www.u-hoo.gr/gianniskafatos