Ελεωνόρα Ζουγανέλη: «Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζω να έχω κάνει το σωστό»

Συνάντησα την Ελεωνόρα Ζουγανέλη λίγες μέρες πριν κλείσει τα 30, καθώς προετοίμαζε την παράστασή της στον Σταυρό του Νότου Plus.

Αγαπημένη ερμηνεύτρια της νέας γενιάς, καταλαβαίνει τα βαθιά αδιέξοδά της, τις αγωνίες της, τις χαμένες προσδοκίες της. Και δεν κρύβει ότι είναι απαισιόδοξη.

Ποιος φταίει που φτάσαμε ως εδώ; Οι πολιτικοί, αλλά και οι πολίτες στο μέτρο που δεν πρόσεχαν τι ψήφιζαν, μου λέει. Και δεν έχει άδικο.

Η ίδια ψήφισε Σύριζα, πιστεύοντας ότι αν κέρδιζε θα ασκούσε πιο δίκαιη πολιτική.

Ως κόρη δυο σπουδαίων καλλιτεχνών, του Γιάννη Ζουγανέλη

Ποιες θεωρεί κορυφαίες φωνές; Τον Φρέντι Μέρκιουρι και την Χάρις Αλεξίου!

Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, αυτοσυστήνεται στο κοινό της και στους αναγνώστες του aixmi.gr

-Αυτή τη στιγμή η κοινωνία βράζει. Η απαξίωση των πολιτικών προσώπων είναι πιο έντονη από ποτέ. Ποια είναι τα μεγαλύτερα λάθη που θεωρείς ότι έχουν κάνει οι εκπρόσωποί μας στη Βουλή;

Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει η τάση τα πάντα να παρουσιάζονται μέσα από το ψέμα. Όταν οι πολιτικοί συμβιβάζονται και κάνουν άλλα από αυτά που έλεγαν, όταν υπάρχει ανειλικρίνεια και ανακρίβεια, τότε σίγουρα ο κόσμος δεν μπορεί πια να εμπιστευθεί κανέναν. Οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι με τα πολιτικά πρόσωπα και με τους εαυτούς τους που τόσα χρόνια αποστασιοποιήθηκαν και συμβιβάστηκαν με αυτή την κατάσταση. Εμείς, αυτή τη στιγμή, σίγουρα έχουμε λόγο να ασκούμε έντονη κριτική, να νιώθουμε απέχθεια, να έχουμε ακραία συναισθήματα, ακόμη και μίσος απέναντι στα πολιτικά πρόσωπα, αλλά όλα αυτό σίγουρα περιλαμβάνει και τον θυμό για τη δική μας απάθεια. Αυτή η κατάσταση κατάφερε να μας οδηγήσει στην αποστασιοποίηση και τώρα είμαστε εμείς που πάλι βρισκόμαστε υπεύθυνοι απέναντι στα πράγματα.

-Εκτός από την απάθεια, τι άλλο σε ενοχλεί στην ελληνική κοινωνία σήμερα;

Η κοινωνία δε γίνεται να μην έχει τη ευθύνη. Όσο και να αναρωτιόμαστε τι είναι Δημοκρατία και εάν ζούμε σε καθεστώς Δημοκρατίας, θεωρητικά και μόνο, ζούμε σε Δημοκρατία. Το γεγονός δηλαδή ότι έχουμε το δικαίωμα της ψήφου, είναι ένα στοιχείο πολύ δυνατό. Νομίζω, όμως, ότι για πολλά χρόνια ψηφίζαμε ασυνείδητα και η ασυνειδησία της ψήφου μας, μας οδήγησε στο σήμερα. Πραγματικά δεν είμαι αισιόδοξη κατά πόσο μπορεί να αλλάξει επί τόπου και στιγμιαία η σημερινή κατάσταση. Τα πράγματα ήθελαν χρόνια για να φτάσουν ως εδώ, χρόνια θα χρειαστεί και να αλλάξουν.

Ψηφίζαμε ό,τι ψήφιζαν οι πατεράδες μας

-Τι εννοείς ότι ο κόσμος ψήφιζε ασυνείδητα; Ποια ήταν δηλαδή τα κριτήρια όταν φτάναμε στην κάλπη;

Από τη μία, στην Ελλάδα κυριαρχούν οι παραδόσεις: Δηλαδή πώς έχουμε μεγαλώσει, τι ψήφιζαν οι γονείς μας, η οικογένειά μας… Ε, αυτό ψηφίζαμε κι εμείς, χωρίς να μπούμε στη διαδικασία να το ψάξουμε. «Τι ψήφιζαν οι γονείς μου; Αυτό. Α, εντάξει ψήφιζα κι εγώ το ίδιο!». Ή «είναι Παναθηναϊκός ο μπαμπάς μου; Να γίνω κι εγώ Παναθηναϊκός». Αλλά δυστυχώς, η ψήφος με το ποδόσφαιρο δεν είναι το ίδιο, τα πράγματα γίνονται πιο σοβαρά όταν πρόκειται για το μέλλον της χώρας, το δικό μας μέλλον δηλαδή. Και από την άλλη, δυστυχώς, σιγά-σιγά καλλιεργήθηκε το πελατειακό κράτος, οι ψηφοφόροι έγιναν πελάτες των πολιτικών χωρίς να σκεφτούν τις συνέπειες.

-Σήμερα πιστεύεις ότι οι νέοι ασχολούνται περισσότερο με τα πολιτικά πράγματα, δεδομένης της κατάστασης στη χώρα μας;

Έχουν σίγουρα αρχίσει να ενημερώνονται περισσότερο, να πολιτικοποιούνται. Με όποιον τρόπο, είτε αυτό λέγεται διαδίκτυο, είτε μέσα από την ίδια την οικογένεια. Οι νέοι πια ρωτούν, δεν παίρνουν ως δεδομένο ότι οι γονείς τους π.χ. είναι Αριστεροί, να γίνουν κι εκείνοι. Σήμερα, αναρωτιούνται: «Γιατί είμαστε Αριστεροί; Τι πρεσβεύουμε; Τι θέλουμε;» Παλιότερα ούτε καν αυτό δεν ρωτούσαν. Κι εγώ η ίδια ανήκω σε μια γενιά που έχει χτυπηθεί πάρα πολύ, και πρέπει να είναι ενεργή αυτή την εποχή, να μην εφησυχάζει. Αυτή η γενιά, λοιπόν, είναι σίγουρο ότι έχει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, την ανάγκη να ενημερωθεί για το παρελθόν της, για να μπορέσει να υπάρξει στο παρόν. Αν δεν μάθεις από πού προέρχεσαι, δεν μπορείς να βγεις δυναμικά στο παρόν και στο μέλλον που έρχεται.

-Θεωρείς ότι η λεγόμενη “γενιά του Πολυτεχνείου” έχει ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση;

Σίγουρα κάνει λάθη. Δεν ξέρω αν τα έκανε ηθελημένα. Θεωρώ ότι εκείνη την εποχή, όλοι εκείνοι, ονειρεύτηκαν, οραματίστηκαν, επαναστάτησαν και πέτυχαν πολλά πράγματα. Μετά, όμως, δεν ξέρω τι συνέβη. Ίσως βολεύτηκαν, ίσως συμβιβάστηκαν, ίσως τους πήρε κι αυτούς η μπάλα της συνήθειας, ίσως αδιαφόρησαν και ίσως πολλοί από αυτούς έγιναν το κατεστημένο που πριν πολεμούσαν. Δεν είμαι με τα όπλα απέναντι στη γενιά του Πολυτεχνείου, όμως, η αλήθεια είναι ότι όταν συζητάω με τους γονείς μου, που ανήκουν σε αυτήν την γενιά, έχω υπάρξει πολλές φορές επικριτική. Τους έχω πει μάλιστα «Εσείς φταίτε για όλα».

Η Χρυσή Αυγή καλλιεργεί τρόμο στην κοινωνία

-Η Χρυσή Αυγή ήρθε για να μείνει; Τι πιστεύεις; Σε φοβίζει το φαινόμενο της άκρας δεξιάς;

Με απασχολεί πολύ. Η παρουσία της μας έχει ταρακουνήσει όλους. Πιστεύω ότι μπροστά στα δύσκολα, πολλοί άνθρωποι οδηγούνται στα άκρα, αλλά η αλήθεια είναι πως αν κρίνω και από τις εμπειρίες στη ζωή μου, όσες φορές κι αν έχω βρεθεί στα άκρα -και δεν εννοώ σε σχέση με την πολιτική- το αποτέλεσμα που είχα δεν ήταν το προσδοκώμενο. Δε συμφωνώ με τις ακραίες ιδεολογίες, δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόμος που προσπαθούν να καλλιεργήσουν στην κοινωνία ούτε και το ότι αποκρύβουν πράγματα. Πρέπει, όμως, να συνειδητοποιήσουμε ότι όντως κάποιοι άνθρωποι οδηγήθηκαν στα άκρα, για να βρουν λύση εκεί, και να δούμε πώς σιγά – σιγά θα αρχίσουμε να χαλαρώνουμε το τεντωμένο σχοινί. Στα άκρα, το σχοινί θα τραβηχτεί κάποια στιγμή, θα φύγει απότομα και αυτό δεν πρέπει να συμβεί.

-Ο ρόλος της Αριστεράς. Έχει σταθεί όπως θα έπρεπε στο ύψος των σημερινών περιστάσεων; Της αναλογούν ευθύνες;

Θεωρώ ότι δεν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και σίγουρα έχει ευθύνες. Θα ήθελα μια ενωμένη και πιο δυναμική Αριστερά. Θεωρώ ότι έχει γίνει μία πάρα πολύ τίμια προσπάθεια που έχει δεχτεί αρκετά σκληρή κριτική. Νομίζω ότι χρειάζεται να αρχίσουμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη σε κάποιες προσπάθειες και να μην είμαστε στα πάντα αρνητικοί. Ας κάνουμε κριτική, αλλά να είναι καλοπροαίρετη, μήπως τελικά μπορέσει κάτι να γίνει. Πολλές φορές έχω την εντύπωση ότι η Αριστερά λειτουργεί με ειλικρίνεια στα πράγματα, άλλες φορές θεωρώ ότι χάνει το παιχνίδι. Είναι πολύ δύσκολη περίοδος, πρωτόγνωρη για εκείνους και για όλους μας. Και είναι η στιγμή να πάρουν αποφάσεις. Πρώτη φορά λένε κάτι και αμέσως γίνεται χαμός. Μπορεί, βέβαια, να ήταν και καιρός να συμβεί αυτό, διότι παλιότερα έλεγαν κάτι και δεν κουνιόταν βάρκα. Τουλάχιστον τώρα υπάρχει μία ενεργοποίηση. Και περιμένω να είναι ακόμη πιο υπεύθυνοι σε αυτά που λένε γιατί πολύς κόσμος στηρίζεται σε αυτούς.

Ψήφιζα Σύριζα – Αν ήταν κυβέρνηση τα πράγματα θα ήταν πιο δίκαια

- Να υποθέσω ότι ψήφισες Αριστερά; Σύριζα, ΔΗΜΑΡ ή ΚΚΕ;

Ναι, ψήφισα Σύριζα. Και ελπίζω να έχω κάνει το σωστό.

-Θεωρείς ότι αν ήταν ο Σύριζα στην κυβέρνηση τα πράγματα θα ήταν καλύτερα;

Ίσως να ήταν πιο δίκαια.¨Ηθελα να ακουστεί μια άλλη φωνή, να δω πώς λειτουργεί και η Αριστερά σε κρίσιμες καταστάσεις για τη χώρα μου.

- Θα ήθελα να μου χαρακτηρίσεις με μια λέξη τα εξής πρόσωπα:

Σαμαράς;

Πολιτικός

Τσίπρας;

Πολιτικός

Βενιζέλος;

Πολιτικός

Κουβέλης:

Πολιτικός

Γιώργος Παπανδρέου:

Πολιτικός. Με ό,τι σημαίνει αυτή η λέξη σήμερα.

Νίκος Μιχαλολιάκος;

Ξέρω και δεν απαντώ.

-Για τις καταλήψεις των δημοσίων κτιρίων, τύπου «Βίλα Αμαλία», τι γνώμη έχεις;

Τριάντα χρόνια η Πολιτεία έχει αφήσει αυτά τα κτίρια εγκαταλελειμμένα. Τώρα αποτελούν πρώτο θέμα; Όλα αυτά είναι ιστορικής σημασίας κτίρια και θα έπρεπε να είχαν αναπαλαιωθεί, να είχαν τιμηθεί.

- Πώς κρίνεις τη στάση των Ευρωπαίων απέναντι στην Ελλάδα; Μας έχουν φερθεί σωστά;

Όχι, καθόλου. Θεωρώ ότι μας έχουν δείξει το πιο σκληρό τους πρόσωπο, παρ’ όλο που ήμασταν οι πιο καλοί πελάτες τους! Κατανοώ ότι οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται πρωταρχικά για τα δικά τους κράτη και συμφέροντα, αλλά ως κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι η Ελλάδα νομίζω ότι σε ένα σημείο θα έπρεπε να υπάρξει και έλεος! Πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι λένε: «Να δούμε πόσο αντέχουν! Έχουν κι άλλη αντοχή;» Νιώθω οτι μας εκδικούνται και μας τιμωρούν.

-Η ανεργία έχει «χτυπήσει κόκκινο». Οι νέοι, και κυρίως οι επιστήμονες, φεύγουν για το εξωτερικό. Τι λες στα παιδιά που παίρνουν αυτή την απόφαση;

Είμαι άνθρωπος που συνειδητοποιώ ότι αγαπάω την Ελλάδα. Δεν πιστεύω ότι δεν προσφέρει έδαφος για να δημιουργήσεις. Αυτό που, όμως, πολλές φορές λέω στα παιδιά που έρχονται να με βρουν είναι να έχουν ανοικτούς ορίζοντες. Εάν αποφασίσουν να φύγουν για το εξωτερικό, να πάνε με συνείδηση ότι εκείνοι θα κινήσουν το μέλλον τους και τους ορίζοντές τους. Δεν θα το κάνει καμία χώρα για εκείνους, μόνο οι ίδιοι. Εάν εδώ νιώθουν φοβισμένοι και περιορισμένοι χωρίς καμία ελπίδα, -και πώς να μην νιώθουν;- είναι απολύτως θεμιτό να φύγουν. Με λυπεί το γεγονός ότι φαίνεται να μην υπάρχει ελπίδα και θέλω να πιστεύω ότι χρόνο με τον χρόνο η κατάσταση θα βελτιωθεί. Αυτή τη στιγμή, ωστόσο, δεν είμαι αισιόδοξη.

-Σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο που περνάει η χώρα μας, οι άνθρωποι της Τέχνης και των Γραμμάτων στην πλειοψηφία τους έχουν μείνει σιωπηλοί, ενώ ο κόσμος ζητά, σχεδόν απαιτεί, την τοποθέτησή τους απέναντι στα μεγάλα ζητήματα. Θα έπρεπε να το έχουν κάνει πιστεύεις;

Πιστεύω ότι είναι καλό να τοποθετείται κάποιος όταν έχει λόγο να το κάνει, όποιος κι αν είναι αυτός. Ίσως, πράγματι, κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους να έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν θετικά την κοινωνία, να δώσουν μία άλλη προοπτική στα πράγματα και έτσι θα ήταν σωστό να παρέμβουν και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Και έχουμε σπουδαίους ανθρώπους που μπορούν να το κάνουν αυτό. Μην ξεχνάμε ότι ο Πολιτισμός από την Ελλάδα ξεκίνησε.

-Θα σου αναφέρω κάποιες λέξεις και θα ήθελα να μου πεις τις σκέψεις που κάνεις:

Τρομοκρατία: Με καταλαμβάνει πανικός, είναι κάτι που με φοβίζει. Ο φόβος με ακινητοποιεί. Είμαι σοκαρισμένη από τα τελευταία γεγονότα.

Φτώχεια: Η νέα πραγματικότητα.

Φοροδιαφυγή: Είναι παράξενο, αλλά αν και φαίνεται η φοροδιαφυγή να είναι η νοοτροπία που μας οδήγησε ως εδώ, που έχει φέρει τη γενιά μου στη σημερινή κατάσταση, η επιβολή των ανεξέλεγκτων φόρων, έχουν κάνει αυτή τη λέξη πιο γλυκιά στη σκέψη των ανθρώπων. Δηλαδή, σκέφτεσαι «μήπως να το κάνω κι εγώ γιατί δεν μπορώ να ανταπεξέλθω;» Τα μεροκάματα πέφτουν δραματικά και οι φόροι διαρκώς αυξάνονται. Αυτό με θυμώνει.

Διαπλοκή: Ούτε σε επιτραπέζιο παιχνίδι δε μπορώ να νιώσω ότι διαπλέκομαι!

Ατιμωρησία: Αδικία. Το τελευταίο διάστημα είναι πολύ αυξημένο σε εμένα το αίσθημα της δικαιοσύνης.

Συντροφιά θέλω από τους φίλους, όχι συμβουλές

-Πιστεύεις στην αληθινή φιλία μεταξύ των ανθρώπων; Ένιωσες ποτέ απογοήτευση από κάποιον που θεωρούσες φίλο;

Φυσικά έχω φίλους και ευτυχώς δεν έχω νιώσει προδοσία. Η φιλία έχει μία παράξενη θέση στη ζωή μου. Είμαι μοναχικός άνθρωπος κατά βάση, μου αρέσει αυτά που περνάω στη ζωή μου να τα ξεπερνάω κυρίως μόνη μου. Συντροφιά αναζητάω περισσότερο από τους φίλους μου, δε θα ζητήσω στήριξη ή συμβουλή. Πρώτα, όμως, ξεπερνάω το πρόβλημά μου και μετά αναζητώ την παρουσία των φίλων μου.

-Τι σε κάνει να γελάς περισσότερο και τι σε στεναχωρεί;

Γελάω με πολύ απλά πράγματα, με εκφράσεις των ανθρώπων κυρίως. Νιώθω πολύ γλυκά όταν οι άνθρωποι ντρέπονται, δηλαδή αυτό που με κάνει περισσότερο να χαίρομαι είναι οι αντιδράσεις των ανθρώπων στα πολύ μικρά πράγματα. Αυτό που με λυπεί είναι όταν νιώθω ότι ο άλλος δεν με καταλαβαίνει. Είμαι πάρα πολύ αυθόρμητη, πολλές φορές λέω παραπάνω πράγματα από αυτά που πρέπει και κάποιοι τα παρεξηγούν. Αυτό με λυπεί.

-Απευθύνεσαι, κυρίως, στους νέους. Σε τι βαθμό θεωρείς ότι έχεις ωφεληθεί από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Εμένα με έχουν βοηθήσει πολύ. Αντιλαμβάνομαι ότι οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ανάγκη να επικοινωνήσουν. Μου κάνει εντύπωση που με έχουν ρωτήσει ακόμη και σε ποιο γιατρό πάω! Δηλαδή πολύ προσωπικά πράγματα. Μέσα από τα social media, καταλαβαίνω ότι ο κόσμος νιώθει οικειότητα μαζί μου και αυτό έχει αντίκτυπο και στα live μου, όπου οι άνθρωποι έρχονται να με δουν ως οικείο τους πρόσωπο. Αν και είναι πολλά τα μηνύματα που παίρνω, απαντάω εγώ η ίδια σε αυτά. Είναι μία διαδικασία που μου παίρνει πολύ χρόνο από την προσωπική μου ζωή, αλλά το έχω επιλέξει και σκοπός μου είναι να συνεχίσω να το κάνω.

-Κυρίως σε ποια θέματα ζητούν τη βοήθεια σου οι νέοι;

Μου μιλούν για πάρα πολλά θέματα. Οικονομικά ζητήματα, οικογενειακά προβλήματα, θέματα υγείας. Μου κάνουν παρατηρήσεις, μου γράφουν για τραγούδια που θέλουν να τραγουδήσω. Έχω πολλές διαφορετικές επικοινωνίες με τον κόσμο του Ίντερνετ.

-Τι έχεις πάρει περισσότερο από τον πατέρα σου Γιάννη Ζουγανέλη και τι από τη μητέρα σου, Ισιδώρα Σιδέρη;

Και οι δύο έχουν επηρεάσει τη ζωή μου, τη σκέψη και τις επιλογές μου.¨Εχουν διαμορφώσει τον χαρακτήρα μου και τη διαδρομή μου, όπως όλοι οι γονείς τα παιδιά τους. Το δύσκολο δεν είναι να αναγνωρίσεις τι έχεις πάρει από τους γονείς σου αλλά τι χρειάζεται να αφήσεις.

-Παιδιά διάσημων γονέων κουβαλούν πάντα το φορτίο του ονόματός τους. Αγωνιούν, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, να αποδείξουν τις ικανότητές τους. Εσύ το βίωσες ποτέ αυτό;

Στην αρχή, δεν μπορώ να κρύψω ότι είχα μία μικρή ανασφάλεια. Με βοήθησε πολύ να την αντιμετωπίσω γρήγορα και να την ξεπεράσω η σχέση με τους ίδιους τους γονείς μου, που είναι μεν ουσιαστική αλλά όχι παραβιαστική. Το έχω ξεπεράσει γιατί είναι αρκετός καιρός που κάνω αυτή τη δουλειά. Έχω ένα έργο πλέον που είναι μεν μικρό, αλλά έχει μία διάρκεια. Οπότε νομίζω ότι οι άνθρωποι με έχουν αγαπήσει ή με έχουν απορρίψει πλέον σε σχέση με αυτό που κάνω. Και οι συνεργάτες μου, με αντιμετώπισαν από την πρώτη στιγμή σαν αυτόνομη προσωπικότητα. Σιγά σιγά, όμως, το συνειδητοποιώ κι εγώ, μεγαλώνοντας και ζώντας πλέον μόνη μου ότι είμαι αυτόνομη.

Οι γονείς μου δεν αρέσκονται σε συμβουλές

-Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που σου έχουν δώσει οι γονείς σου;

Είναι και οι δύο άνθρωποι που δεν αρέσκονται σε συμβουλές. Συνήθως προσπαθούν να με διδάξουν μέσα από τη ζωή τους. Η συμπαράστασή τους και ο τρόπος που είναι δίπλα στη ζωή μου, στις αποφάσεις μου, στα λάθη μου, στις στεναχώριες και τις χαρές μου για εμένα είναι αρκετά μεγάλο δίδαγμα.

-Μόλις επέστρεψες από περιοδεία. Έχεις πει πως αγαπάς τις περιοδείες… Για ποιο λόγο;

Καταρχάς γιατί είναι μία πάρα πολύ όμορφη εμπειρία, καλλιτεχνικά και δημιουργικά να επικοινωνείς το έργο σου με ανθρώπους που δεν συναντάς τόσο συχνά. Πάρα πολλές φορές στις περιοδείες μου στην Ελλάδα, συναντώ κοινό που με υποδέχεται με πολλή λαχτάρα, και μπορώ να πω ότι ήδη έχω ζήσει στιγμές μεγάλης αποδοχής και φιλοξενίας. Υπάρχει μεγάλη διάθεση από τον κόσμο να με γνωρίσει. Οπότε επειδή κι εγώ είμαι σε μία στιγμή που στην ουσία αυτοσυστήνομαι και προτείνω τη δουλειά μου, είναι μία πολύ δυνατή εμπειρία αυτή των περιοδειών που μέχρι στιγμής μου αφήνει πολύ μεγάλο κέρδος.

-Από το 2008 που κυκλοφόρησε το πρώτο σου cd μέχρι σήμερα, τι έχει αλλάξει στη μουσική σου; Η διαρκής ανανέωση είναι κάτι που σε εκφράζει;

Μου αρέσει και να ανανεώνομαι και να πειραματίζομαι. Αυτό είναι κάτι που άλλοι το εκτιμούν και άλλοι το κατακρίνουν. Γενικά δεν είμαι από τους καλλιτέχνες που τους έχει ασκηθεί πολύ αυστηρή κριτική ούτε από συνθέτες ούτε από δημοσιογράφους και γι’ αυτό δεν έχω παράπονο. Συνήθως η κριτική που έχω δεχτεί έχει να κάνει με το ρεπερτόριο μου και με τη μανία μου να τραγουδάω διαφορετικά είδη, πράγμα το οποίο με ευχαριστεί πάρα πολύ, δεν το κρύβω.

Αγαπώ απ’ όλα πιο πολύ το «Έλα»

-Από όλα τα τραγούδια σου, υπάρχει ένα που ξεχωρίζεις; Το αγαπημένο σου;

Τα τραγούδια μου τώρα όλα τα αγαπάω, αλλά λέω πάντα ότι το αγαπημένο μου τραγούδι, είναι το «Έλα». Δεν ξέρω αν είναι αυτό που μου αρέσει πιο πολύ, αλλά είναι σίγουρα αυτό που με βοήθησε να κάνω αυτό που αγαπάω. Οπότε σίγουρα έχει μία πολύ ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.

-Ποιο τραγούδι θα ήθελες να είχε γραφτεί για να το τραγουδήσεις εσύ;

Έχω ζηλέψει πολλά τραγούδια και από το ελληνικό και από το ξένο ρεπερτόριο, αλλά σίγουρα θα ήθελα να είχα τραγουδήσει ένα τραγούδι του Μάνου Χατζηδάκι.

-Έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες – Μητροπάνο, Νταλάρα, Μικρούτσικο, Μαχαιρίτσα κ.ά. Με ποιον είχες την καλύτερη χημεία;

Η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που τους συνάντησα, καθένας από αυτούς αποτέλεσε για εμένα ένα μέρος διδασκαλίας και μάλιστα εντατικών μαθημάτων. Δηλαδή ήμουν πολύ μικρή, απαίδευτη, αναγκάστηκα να υπερασπιστώ προγράμματα, τα οποία είχαν απαιτήσεις που πρακτικά εγώ δεν είχα τις ικανότητες να ανταπεξέλθω. Κι όμως, δίπλα τους, αναγκάστηκα να βρω τους τρόπους και τα μέσα να το κάνω και αυτό αποτέλεσε πολύ μεγάλο σχολείο για εμένα.

Θεωρώ κορυφαίους των Φρέντυ Μέρκιουρι και τη Χαρούλα Αλεξίου

-Ποιον Έλληνα ερμηνευτή ή Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ποιον ξένο ή ποια ξένη θεωρείς κορυφή;

Τον Φρέντυ Μέρκιουρι και τη Χαρούλα Αλεξίου.

-Πώς έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση τη δουλειά σας; Οι δικές σου αποδοχές έχουν μειωθεί;

Η κρίση έχει επηρεάσει πάρα πολύ τη δουλειά μας. Οι δικές μου αποδοχές προσωπικά δεν έχουν μειωθεί γιατί δεν αυξήθηκαν ποτέ. Όταν πρωτοξεκίνησα, δεν έπαιρνα φυσικά πολλά χρήματα ως πρωτοεμφανιζόμενη και όταν έφτασε η στιγμή (στην πορεία μου) να δικαιούμαι να πάρω κάποια χρήματα παραπάνω, έπεσαν τα μεροκάματα, οπότε εγώ δεν πρόλαβα. Προσαρμόστηκα λοιπόν αμέσως στα καινούργια δεδομένα. Διότι πέρα από το μεροκάματο, έχουν μειωθεί και οι μέρες που δουλεύουμε, μόλις μία μέρα την εβδομάδα. Επίσης, έχει μικρύνει και η σεζόν. Ήταν από το φθινόπωρο έως το Πάσχα και τώρα είναι ένας μήνας -παρακαλάμε να γίνει ενάμισης. Στον καλλιτεχνικό χώρο πλέον, σίγουρα δεν μιλάμε για υπέρογκα ποσά, μιλάμε για πολύ μεγάλα διαστήματα που μένουμε χωρίς δουλειά και είναι πάρα πολλοί οι συνάδελφοί μου που είναι άνεργοι, όπως ο περισσότερος κόσμος.

-Ο κόσμος βγαίνει έξω όπως παλιά; Έχεις αντιληφθεί κάποιες αλλαγές στο κοινό που έρχεται να σε δει; Διασκεδάζει το ίδιο ή είναι πιο “κουμπωμένο” τα τελευταία χρόνια;

Ο κόσμος μένει πια περισσότερο στο σπίτι του. Και όσοι έρχονται να μας δουν, έρχονται από νωρίς, από τις 10, για να πιάσουν μία θέση στο μπαρ και βλέπεις ότι παραγγέλνουν το πρώτο ποτό στις 11.30 με 12, δηλαδή όταν ξεκινάει το πρόγραμμα. Πίνουν το πολύ ένα ή δύο ποτά όλο το βράδυ. Έχει πέσει τρομερά η κατανάλωση στα μαγαζιά.

-Τι επιφυλάσσεις στο κοινό σου το επόμενο διάστημα;

Eίμαι σε φάση ηχογράφησης του δίσκου μου. Είναι η διαδικασία που μου προκαλεί αγωνία γιατί δεν είμαι ακόμη πολύ εξοικειωμένη με το στούντιο. Παράλληλα, μόλις ολοκλήρωσα τις εμφανίσεις μου στη Θεσσαλονίκη, οι οποίες ήταν για εμένα ένα πολύ μεγάλο σπρώξιμο για να συνεχίσω. Έρχομαι στην Αθήνα από 2 Φεβρουαρίου, όπου εμφανίζομαι στο Σταυρό του Νότου Plus, σε μία παράσταση διάρκειας τριών ωρών. Η παράσταση θα αποτελείται από τραγούδια της δικής μου δισκογραφίας και της καινούργιας μου δουλειάς. Φέτος θα είναι ένα αμιγώς ελληνικό πρόγραμμα με τραγούδια που έφεραν το ελληνικό τραγούδι εδώ σήμερα, διασκευασμένα και λίγο πειραγμένα. Το δεύτερο μέρος θα είναι διαδραστικό με τη συμμετοχή του κοινού, θα είναι δηλαδή ένα μικρό αυτοσχέδιο πρόγραμμα. Λίγες μέρες πριν ξεκινήσω, δεν σας κρύβω την αγωνία μου…