Η «προίκα» της Λυρικής Σκηνής

Ε ναι, λοιπόν, υπάρχουν και αισιόδοξα πράγματα τούτο το καυτό Καλοκαίρι της κρίσης!… Η μαζική ανταπόκριση των Αθηναίων στις πρόσφατες παραστάσεις της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Ηρώδειο, ας πούμε, είναι ένα απ’ αυτά. Τόσο στον «Τροβατόρε», που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, όσο και στην κατοπινή «Τόσκα», η προσέλευση του κόσμου ήταν περισσότερο

από εντυπωσιακή. Συγκινητική, θα μπορούσε να πει κανείς, αν λάβει υπόψη του ότι ο λαός μας τα τελευταία χρόνια ζει διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού και οι αιματηρές περικοπές στερούν από ορισμένους, όχι λίγους, ακόμη και βασικά αγαθά.

H ανάγκη του, η ανάγκη μας, να πιαστούμε από κάπου τώρα που οι σταθερές μας μοιάζουν να κλονίζονται, αλλά και η κίβδηλη λάμψη του τριτοκλασάτου εγχώριου lifestyle, έχει πλήρως ξεφτίσει, είναι φανερή. Κι έχει τέτοια ορμή που είναι ικανή να «καλμάρει» τα  στιγμιότυπα ασχήμιας, βίας κι επιθετικότητας που έχουν κι αυτά, δυστυχώς, αυξητική τάση.

Η εικόνα του γεμάτου Ηρωδείου στις παραστάσεις της Όπερας θα «καταγραφεί» ως μια από τις πιο δυνατές του φετινού πολιτιστικού Καλοκαιριού και πέρα από την ικανοποίηση που προκαλεί, πρέπει ταυτόχρονα να υπογραμμιστεί και να προβληματίσει. Είναι μια γερή «προίκα» την οποία οφείλουμε να αξιοποιήσουμε.