Οι ερωτικές φαντασιώσεις και οι ονειρώξεις της τρόικας

Από την πρώτη στιγμή που πάτησαν οι τροϊκανοί το πόδι τους στην Αθήνα, ένιωσαν αυτό το ηδονικό γαργαλητό που προηγείται της επερχόμενης στύσης και που σχεδόν προεξοφλεί άγριο sex, με μια ενθουσιώδη, πληθωρική εκσπερμάτωση.

Αυτή η χώρα τους παραδόθηκε με ευκολία και την είχαν τώρα ανάμεσα στα τεχνοκρατικά τους μπράτσα για να τη συνεφέρουν, να τη συνετίσουν, να τη διορθώσουν, να τη βάλουν και πάλι στο σωστό δρόμο και να αποδείξουν έτσι πόσο σπουδαίοι, αλάνθαστοι και γενναίοι είναι.

Για κακή τους τύχη, όμως, καμία από τις φαντασιώσεις τους δεν βγήκε αληθινή αυτά τα δύο χρόνια. Τι έκαναν λάθος; Πού πέσανε έξω; Τι δεν υπολόγισαν σωστά; Να μερικές απαντήσεις που ίσως τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν την εφηβική τους αδιαλλαξία.

Όχι μόνο δεν γνώριζαν τα πραγματικά οικονομικά στοιχεία, γιατί τους κορόιδευαν κατάμουτρα όλες οι κυβερνήσεις, αλλά δεν φρόντισαν να γνωρίσουν «τον Έλληνα». Μέγα σφάλμα. Από εκεί ξεκινάει η αποτυχία τους. Γιατί:

Η οικονομική σχέση ανάμεσα σε κράτος και πολίτες διέπεται από τη βασική αρχή «ο κλέψας του κλέψαντος». Το κράτος θεωρεί ως δεδομένο ότι οι πολίτες προσπαθούν να κλέψουν και κάνει τα πάντα για να τους ληστέψει πρώτο. Οι πολίτες ξέρουν πολύ καλά ότι το κράτος τούς κλέβει μέσα από τη φορολογία και τους νόμους και, μάλιστα, τους κλέβει διπλά με τις μίζες και τις λαμογιές υπουργών, βουλευτών, γραμματέων κλπ. Θεωρούν, λοιπόν, καθήκον και υποχρέωσή τους να αμυνθούν στις ληστρικές διαθέσεις του Ελληνικού Δημοσίου, κλέβοντας όπως και ό,τι μπορούν.Όταν αυξάνεις το Φ.Π.Α. στο 23% σε μια χώρα που η ταμειακή απόδειξη είναι κάτι σαν φιλοφρόνηση προς τον πελάτη, θα μετατρέψεις τις αποδείξεις σε είδος προς εξαφάνιση. Αποτέλεσμα: όχι μόνο παραπάνω χρήματα από Φ.Π.Α. δεν θα εισπράξεις, αλλά θα προκαλέσεις και «δικαιολογημένη» φοροδιαφυγή.Πίστεψαν οι καημένοι οι τροϊκανοί ότι από τη στιγμή που νομοθετήθηκε κάτι, θα εφαρμοστεί! Οι νόμοι στην Ελλάδα έχουν τη μορφή συμβουλευτικών προτάσεων ή αστρολογικών προβλέψεων. Αν θέλει μία κυβέρνηση τους εφαρμόζει, αν βαριέται λίγο τους αφήνει στους πολίτες που θα δουν αν τους βολεύει να τους εφαρμόσουν. Όπως και να έχει το πράγμα, τα δικαστήρια έτσι και αλλιώς, δε λειτουργούν.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος. Ο πρώην Πρωθυπουργός μας Γεώργιος Παπανδρέου, πήρε σχεδόν Νόμπελ Υγείας που «επέβαλε» απόλυτη απαγόρευση καπνίσματος σε ολόκληρη τη χώρα. Την ίδια στιγμή η χώρα χαμογελούσε ξεφυσώντας τον καπνό της. Σήμερα καπνίζουμε ελεύθερα παντού και υπάρχουν λιγότεροι χώροι μη καπνιστών απ’ ότι πριν την απαγόρευση. Απλά χρησιμοποιούμε μεταμφιεσμένα τασάκια.

Οι Έλληνες είμαστε απρόβλεπτοι. Μπορούμε να κάνουμε θαύματα που κανένας άλλος λαός δεν μπορεί να τα διανοηθεί και μπορούμε, παράλληλα, να κάνουμε τις απίστευτες αυτοκαταστροφικές μαλακίες.

Το τελευταίο το αποδεικνύουμε, συνήθως, όταν ψηφίζουμε. Στην πρόσφατη ιστορία μας, θαύματα έχουμε πολλά, από τον πόλεμο του ’40 έως τη μάχη της Κρήτης και την Αντίσταση. Αλλά και σε πιο απλά και