Όταν ο φόβος παρα-φυλάει τα έρημα

Σαν τα επιτραπέζια παιγνίδια που νικητές και ηττημένοι παρατούν τα ζάρια και τα πούλια σύξηλα πάνω στο τραπέζι για μια μπύρα.

Έτσι κάπως έκλεισε η βραδιά των εκλογών. Όλοι έδειξαν τουλάχιστον ανακουφισμένοι από ένα αποτέλεσμα φτωχό και κακόμοιρο για το δεδομένο χρόνο που περνάμε.

Ίσως ένας Ίρβινκ Γιάλομ, ένας ψυχοθεραπευτής, να φώτιζε με μια ενδοσκόπηση τις πολιτικές περσόνες μας, που δυο μήνες τώρα διεκδικούσαν την ψήφο μας βάζοντας διαφορετικά, άλλοτε πιο σκούρα μα και πιο ανοιχτά χρώματα στην γλώσσα τους.

Στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας χαμηλά στην Συγγρού αργά,

Ήταν φανερό πως το κάζο που πέρασαν στις προηγούμενες εκλογές, όπου πίστευαν στο σίγουρο, τώρα είχε γίνει ζωντανή αμφιβολία.

Ακόμη και οι ανταποκριτές που έφθαναν εδώ είχαν το μυαλό στην Κουμουνδούρου, στον Σύριζα, έδιναν λίγο χρόνο, μα δεν έσβηναν τις μηχανές των αυτοκινήτων, περίμεναν τα πρώτα exit poll για να καταλήξουν για το που θα περάσουν την βραδιά.

Ο Ρόμπερτ, Γερμανός φωτογράφος, ήρθε για να κόψει κίνηση. Δεν έβλεπε φως στην με σφραγίδα μνημονίου Ν.Δ. Έμεινε τελικά, φωτογραφίζοντας απορημένος.

Μέχρι και την τελική πρόβλεψη, που έδινε σαφές προβάδισμα στην Ν.Δ., όποιος είχε την συνήθεια να τρώει τα νύχια του σίγουρα δεν θα είχε αφήσει ούτε μια μικρή λεπτομέρεια από αυτά.

Μα ο κόσμος μετά την πίεση για την πιθανότητα ολοκληρωτικής καταστροφής και τα σενάρια για άτακτη χρεωκοπία έβγαλε τον Τσίπρα από την δύσκολη θέση να κυβερνήσει.

Δεν δείξαμε πως η ψήφος έχει σχέση με την πολιτική τοποθέτηση των κομμάτων αντίθετα το ποσοστό που δόθηκε στον Α. Σαμαρά δεν είναι τίποτε άλλο από την αγωνία να μην βρεθούμε με ένα άλλο νόμισμα πιο ελαφρύ στην τσέπη.

Ξανά λοιπόν το παιγνίδι με τους φόρους, για τους καινούριους που έρχονται και τους παλιούς που ατόνισαν λόγω εκλογών.

Μα τώρα δικαιολογία δεν υπάρχει υπογραφές έπεσαν και μνημονιακή κυβέρνηση ψήνεται στο πολιτικό γκρίλ.

Περίμενα μια σειρά νέα πρόσωπα να δίνουν ένα μαχητικό παρόν σε αυτή την διαφορετική εποχή.

Μα οι γνώριμοι από χρόνια κομματάρχες μπαίνουν και βγαίνουν χαμογελαστοί στα γραφεία της Ν.Δ. Πάλι ήρθαν, σαν άφθαρτοι, φορτωμένοι κάμφορα και ναφθαλίνη.

Κάποιοι τεχνικοί παραπονιούνται : «σήμερα πάει, θα χάσουμε το μάτς».

Λίγο πριν ο Σαμαράς αναχωρήσει για το Ζάππειο παίρνουν σηκωτή την γνώριμη Θεούσα Λουκά, ενώ με την ανακοίνωση για κυβέρνηση εθνικής ενότητας καταφθάνουν λίγα γκρούπ από σημαιφόρους.

Λίγες οι κομματικές, μα αρκετές οι Ελληνικές σημαίες, δεν φαίνονται αυθόρμητες, οι κυρίες που τις κραττούν είναι μέλη του κομματικού μηχανισμού.

Περαστικός και ο Γιάννης που έχει γνωστούς και περιμένει να τον φροντίσουν, κάτι να κερδίσει και αυτός.

Συναντώ και τον Ηλία που πέρασε για να δει κλίμα. Ιεροψάλτης με λιγότερες ελπίδες στον Σαμαρά και περισσότερες στον Θεό που τονίζει με νόημα πως είναι εδώ γύρω, μάς δοκιμάζει, μα ακόμη τι θα ακούσουμε δεν ξ