Παρελθολαγνεία

Η Παρελθολαγνεία μπορεί να είναι η αρχή για μια ωραία κατάθλιψη. Ναι, ο Ανδρέας Παπανδρέου ως ηγέτης και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ήταν «καμία σχέση» και «πολύ μακριά» και από τον Γιώργο Παπανδρέου και από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Επίσης οι λόγοι του ήταν τόσο πιο εύστοχοι,

τόσο «πιο» γενικώς. Ωστόσο πέθανε. Όπως πέθανε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που ναι κι αυτός καμία σχέση με τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά. Γιατί συνεχίζουμε με συγκρίσεις του παρόντος μας με το παρελθόν τους, δημοσιογράφοι και λοιποί σχολιαστές;

Το νέο σύμβολο της παράταξης του ΠΑΣΟΚ πέρασε γενεές δεκατέσσερις, όπως είχε περάσει και το ανανεωμένο της ΝΔ. Ένα γαμω-σύμβολο είναι που στο κάτω κάτω δε μας ζητάεικαι κανείς να το ξεπατικώσουμε. Πόση σημασία μπορεί να έχει πια για να γίνεται τόσος λόγος; Και όλο αυτό με τα κλισέ της επανάληψης «ξαναζεσταμένο φαί», «καμία διαφορά», σε ό,τι αφορά στην εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ, κούραση από πλευράς σχολιαστών δείχνει. Δηλαδή τι περιμέναμε;

Αν μας βολεύει τόσο ή αν μας χρειάζεται (εγώ δεν το νομίζω) να πορευόμαστε με ένα «κάθε πέρσι και καλύτερα»… ok! Ταλέντο και στα γνωμικά και παντού ο λαός μας -μην τα ξαναλέμε- αν και διχασμένος. «Αιέν αριστεύειν και
υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν». «Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων.» Όμηρος.

Δικό μας κι αυτό, αλλά ok, όταν τα λένε οι πολλοί μετράει αναλογικά περισσότερο.