Ποιος είμαι εγώ; Η γενιά μου κι εγώ είμαστε το φως των Ελλήνων

Κυρίαρχο θέμα συζήτησης. Όλοι, όλη την ώρα το ίδιο θέμα. Καταντάει σχεδόν ρουτίνα. Ξέρετε… κρίση, ανεργία και, γενικά, η ευρύτερη κατάσταση που βαραίνει εκατομμύρια συμπολίτες μας.

Μιά από αυτές τις μέρες είχα για άλλη μια φορά μια παρόμοια κουβέντα. Μόνο που αυτή τη φορά επέλεξα εγώ τον επίλογο.

Συνάντησα, λοιπόν, τυχαία έναν συμφοιτητή στο δρόμο. Δεν αργήσαμε πολύ και ξεκινήσαμε να αναλύουμε την κατάσταση. Μαυρίλα  αδερφάκι  μου. Πολύ μαυρίλα.

Με τα πολλά «φτάσαμε» στην «επαγγελματική αποκατάσταση» μετά το Πανεπιστήμιο.

«Και ποιος είσαι εσύ που θα βρεις

«Έχεις δόντι για να χωθείς κάπου;» και συνεχίζει… «Όχι και βέβαια όχι, εμείς είμαστε που την έχουμε άσχημα.»

Συμφώνησα βουβά, κουνώντας το κεφάλι. Θα σας πω την αλήθεια, εκείνη την ώρα βρέθηκα και εγώ με το μέρος του. Συμφώνησα με την κρατούσα νοοτροπία. Τι είμαι εγώ που έχω την αυθάδεια να θέλω δουλειά;

Έκατσα, όμως, και το καλοσκέφτηκα. Και σήμερα απαντώ… Ποιος είμαι εγώ; Τα πάντα. Είμαι το μέλλον της πατρίδας. Είμαι το αύριο. Είμαι η αυγή…

Θα βρω δουλειά… Και σπίτι θα πάρω και οικογένεια θα κάνω. Θα συνεχίσω και να ονειρεύομαι. Και δεν θα πάψω να είμαι αυτό για το οποίο γεννήθηκα. Δεν θα σταματήσω ποτέ να επιλύω προβλήματα και να φέρνω εις πέρας δύσκολες και ακόμα δυσκολότερες καταστάσεις. Είμαι αυτός που θα αλλάξει τη ροή ενός κατακερματισμένου  λαού.

Είμαι η γενιά που έτη αργότερα θα ευγνωμονούν. Είμαι μέρος των ανθρώπων που θα επαναφέρουν την Ελλάδα εκεί που ανήκει. Είμαι ένας νέος σαν όλους τους υπόλοιπους που θα διαγράψουν από τη μνήμη τους τις φρικαλεότητες του παρελθόντος.

Και μέσα από απλή σκέψη έχω το θάρρος να απαντήσω στον φίλο-συμφοιτητή: Η γενιά μου και εγώ είμαστε το φως των Ελλήνων.