Πώς διάολο κατάφερε ο Πέτρος Κωστόπουλος να διαμορφώσει μόνος του δύο γενεές;

Φαίνεται πως το ‘χει η μοίρα του Πέτρου Κωστόπουλου να διχάζει. Ίσως αυτό να αποτελεί τη μεγαλύτερη αρετή και τη χειρότερη κατάρα του μαζί. Όπως δίχασε η θυελλώδης έφοδός του στα εκδοτικά δρώμενα της χώρας, το ίδιο διχάζει τώρα και η παταγώδης πτώση του. Τις ίδιες έντονες συζητήσεις που προκαλούσαν τα τσιτάτα του τον καιρό της παντοδυναμίας του, προκαλούν τώρα και τα συμπεράσματα του απολογισμού του.

Ακούω και διαβάζω βίαιες απαντήσεις σ’ όσα υποστηρίζει, επενδυμένες συχνότατα με μια μεγάλη δόση κακεντρέχειας και ολοφάνερης αγαλλίασης για την κατάρρευσή του. Εγώ, λοιπόν, που ούτε συνεργάστηκα,

ούτε έτυχε καν να γνωρίσω τον Πέτρο Κωστόπουλο, ούτε βρέθηκα ποτέ σε ανταγωνιστικό σ’ αυτόν μαγαζί life style δημοσιογραφίας (όπου ευδοκιμούν οι κακίες για τον αντίπαλο), λέω ευθαρσώς πως όλα τούτα είναι και ανιστόρητα και «κατινιές» τού αισχίστου είδους.

Λένε ότι από τα περιοδικά του, κυρίως απ’ το ΚΛΙΚ, αποθέωσε την κενολογία, πλάσαρε το βλαχομπαρόκ life style,  έκανε μόδα την ανούσια πλευρά της ζωής, υπονόμευσε υποδορίως την ιδέα της συλλογικής δράσης, απογείωσε μοντελάκια, μάρκες, συμπεριφορές και φάτσες που η κανονική τους θέση ήταν στο απόλυτο μηδέν και, εν’ τέλει, συνέβαλε καθοριστικά στην εξαχρείωση και τον κούφιο ευδαιμονισμό δύο γενεών νέων Ελλήνων. Μάλιστα. Συμφωνώ κι εγώ σε πολλά απ’ αυτά. Με μία διαφορά, όμως.

Ο Πέτρος Κωστόπουλος δεν ήταν βουλευτής, ούτε υπουργός, ούτε πρωθυπουργός. Δεν καθόριζε την πορεία της κοινωνίας με δυο υπογραφές. Δεν ήταν μονοπωλιακό Μέσο Ενημέρωσης που μας επιβάλλεται με το ζόρι, ούτε ήταν κανένα κρατικό εκπαιδευτικό σύστημα που παίρνει τα παιδιά από μικρά και τα διαμορφώνει. Περιοδικά έβγαζε ο άνθρωπος, έγραφε τις απόψεις του, τα ‘ριχνε στην αγορά κι όποιος ήθελε τ’ αγόραζε. Σε κανάλια έβγαινε κατά καιρούς, όποιος γούσταρε τον έβλεπε κι όποιος τον αντιπαθούσε πήγαινε στο παρακάτω κανάλι.

Ε τότε, πώς διάολο κατάφερε να διαμορφώσει μονάχος του δύο γενιές και, μάλιστα, κόντρα σε όλους, αν κρίνουμε από τις σημερινές αντιδράσεις που δείχνουν πως σύσσωμη η κοινωνία μας τον σιχαινόταν ανέκαθεν και είχε σηκώσει το μπαϊράκι της αντίστασης στις απόψεις του;

Όλα αυτά είναι μπούρδες και κακίες. Τα συστήματα καταρρέουν μαζί με τα σύμβολά τους, συνεπώς ήταν φυσικό μαζί με την Ελλάδα του τζούφιου ευδαιμονισμού να καταρρεύσει και η ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου. Όμως, στις σύγχρονες πολύπλοκες κοινωνίες μας, τα συστήματα δεν κατασκευάζουν με σχέδιο τα σύμβολά τους, ούτε τα σύμβολα από μόνα τους είναι ικανά να κάνουν βιώσιμα τα συστήματα. Βίοι παράλληλοι  και σχετικά αυτόνομοι είναι που μέσα από εκατομμύρια πιθανούς συνδυασμούς, ταυτίζονται τελικά σε μια πορεία λόγω τύχης, κοινών συμφερόντων και αντιλήψεων.

Ούτε ο Κωστόπουλος ήταν ο επίσημος εκφραστής του συστήματος που μας φαλίρισε, ούτε το σύστημα θα πορευόταν πιο ορθολογικά αν έλειπε το ΚΛΙΚ. Ας μην ξαναγυρίσουμε τώρα στο ερώτημα αν τα πρόσωπα διαμορφώνουν τις ιστορικές συνθήκες ή αν οι συνθήκες κατασκευάζουν τα πρόσωπα που τις εξυπηρετούν. Δε