Στο περιβόλι που μυρίζει θυμάρι και μαιντανό

Στο περιβόλι που μυρίζει θυμάρι και μαιντανό.

Στο σιδεράκι στην άκρη της εξώπορτας ,  που στέκει εκεί για να μας εξυπηρετήσει να  ξεκολλήσουμε την λάσπη από τα παπούτσια μας.Στο λευκό ψαθάκι σου.Στα κουρτινάκια τα πλεγμένα με το  βελονάκι.Στα ραδίκια , στο λάδι και στις ελιές.Στα ακυρωμένα κόμπλεξ μας.Στις γλάστρες με το πήλινο πιατάκι , στην βεράντα με τα τσιμεντοπλακάκια σου.Στο σβήσιμο του τσουλαριού ,Στο αγιόκλημα του θερινού.Στην κρυφή αυλή με το σιδερένιο στρογγυλό τραπεζάκι.Στα κόκκινα, δαγκωμένα  χείλη σου.Στο κλείσιμο των σκυλάδικων.Στο καλοσιδερωμένο σου μαντήλι.Στο  φαγωμένο τακουνάκι σου στις πλάκες.Στην βελούδινη επιδερμίδα σου .Στο χνουδάκι του ροδάκινου.Στο τελευταίο σου κοίταγμα στο καθρέφτη του χωλ , λίγο πριν φύγεις.Στο κόπασμα της ευρωπαικής μας ψυχοαφαίμαξης.Στο μυρωδιά της φρέσκιας ντομάτας στην χωριάτικη.Στα δουλεμένα χέρια σου.Στο κόμπο της φωνής σου .Στην χαρά σου για την επιτυχία του άλλου.Στα φυσικά καστανά σου.Στο δείλιασμα σου.Στην λήξη της ναυλον καψούρας.Στο παραμύθι στο αυτάκι του μωρού σου , πριν κοιμηθεί.Στην χιλιοδιπλωμένη σου χαρτοπετσέτα που διπλώνεις άλλη μια φορά γιατί δεν χόρτασες την κουβέντα της παρέας.Στο Δύση  του ονείρου της αφίσας.Στο ξεκάρδισμα του φίλου.Στην ατέλεια σου και στο ψεγάδι σου.Στην βεγγέρα της βεράντας.Στην διαδρομή από την δουλειά στο σπίτι , με το μυαλό σου στην μυρωδιά της.Στο σπάσιμο των ρεάλιτι αναρρηχιτικών ,καναλοεπιλεγμένων , άχρηστων αξεσουάρ.Στα μεταξωτά στο ΄΄φέρεσθαι΄΄σου.Στα αφανές επάγγελμα σου.Στην αρμονία της κλίμακας.Στην τιμιότητα σου.Στην αξιοπρέπεια σου.Σε όλα αυτά που βουβά  ζητούν να ξαναθυμηθούμε και να μην  φοβηθούμε, εκεί να ξανακοιτάξουμε.Και στον θεό όλων των μικρών και ασήμαντων πραγμάτων.

*Η Αννίτα Λουδάρου σπούδασε γεωλογία & Χρηματοοικονομία – Διεθνές Εμπόριο.

*Φωτογραφία Ferdinando Sciana