Θέλω να με φωτίσει το τρελό αγόρι, ο ΓΑΠ, και πάω μέχρι Αμέρικα…

Όσο σκέφτομαι ότι πριν από μερικά χρόνια αναπολούσα με νοσταλγία τα μαθητικά μου χρόνια, τόσο το μετανιώνω και απορώ με τον εαυτό μου. Ήθελα, λέει, να ξαναγίνω μαθήτρια και να ξαναπάω στο σχολείο. Να έχω άγνοια κινδύνου για το τι μέλλει γενέσθαι. Να ξαναπαίξω στις αλάνες της γειτονιάς μου με την τρελοπαρέα, να κάνω βόλτες στο πάρκο, να έχω συνεχώς ματωμένα γόνατα, χωρίς να παθαίνει η μαμά μου ανακοπή από την όψη του αίματος και χωρίς να τρέχει πανικόβλητη να μου βάλει αντισηπτικό για να μην μολυνθεί η πληγή.

Τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα, που έλεγε και η πάμπτωχη –σύμφωνα

Παρασύρθηκα πάλι, όμως, και θα βγω εκτός θέματος και θα κοπώ στην έκθεση. Εν έτει 2012, όχι μόνο δεν θέλω να θυμάμαι τα μαθητικά τα χρόνια αλλά προσπαθώ να τα ξεχάσω κιόλας. Δεν θέλω να θυμάμαι με πόσα όνειρα και φιλοδοξίες μας φόρτωσαν οι γονείς μας για το ένδοξο μέλλον που μας περίμενε καρτερικά στη γωνία. Δηλαδή, για το άθλιο και ανασφαλές παρόν μας.

Ποια όνειρα και ποιες ματωμένες ελπίδες στην Ελλάδα της κρίσης; Κινδυνεύω από υπαρξιακή κρίση εν μέσω οικονομικής κρίσης, κι αυτό σίγουρα δεν είναι καλό.

Δεν θέλω να ξαναπεράσω με τίποτα τα άγχη και τις αγωνίες, τις ημέρες των εξετάσεων, γιατί ξέρω πού αυτό οδηγεί. Και ναι, σίγουρα πρέπει να σπουδάσουμε, να ανοίξουμε τα μάτια μας, να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, αλλά… για ποιο σκοπό;  Όταν μου βάζεις ειδική κατηγορία τους μουσουλμάνους και τους δέχεσαι με βαθμό 2.5 σε Ανώτατη Σχολή, εγώ τι να κάνω;;; Να πέσω από την Ακρόπολη ή να αλλαξοπιστήσω; Γιατί να είναι ειδική κατηγορία, δεν καταλαβαίνω τον λόγο πραγματικά!!!! Ούτε αλλοδαποί είναι για να τους δώσω ένα ελαφρυντικό για τη γλώσσα ούτε τίποτα. Έλληνες με άλλα πιστεύω είναι.

Και δεν βάζεις στα Πανεπιστήμια τα τούβλα τους ορθόδοξους, αλλά προτιμάς τα τούβλα τους μουσουλμάνους. Γιατί; Κάνουν πιο καλό και γερό ντουβάρι από εμάς;

Κάπως έτσι, λοιπόν, δημιουργούν έχθρες οι κυβερνήσεις… Δεν φταίνε οι λαοί, αλλά οι κυβερνώντες για όλα αυτά που συμβαίνουν ανά τον κόσμο. Ξυπνάνε ένα πρωί και αποφασίζουν να κάνουν ειδική κατηγορία κάτι που δεν υφίσταται. Αλλά σ’ αυτή τη χώρα,  όλο ειδικές κατηγορίες είμαστε.

Ειδική κατηγορία δήθεν τυφλών, ειδική κατηγορία δήθεν κωφών, ειδική κατηγορία δήθεν εργαζομένων, ειδική κατηγορία δήθεν συνταξιούχων, ειδική κατηγορία δήθεν ασφαλιζομένων ανθρώπων. Και η δήθεν ζωή μας, δήθεν συνεχίζεται υπό τον καταιγισμό των διαφημίσεων του ΕΟΠΥΥ.  Δεκατέσσερα οχτακόσια πενήντα εφτά (τυχαίοι αριθμοί που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα) και της Παναγιάς τα μάτια στην διάθεση του ελληνικού λαού για να κλείσει το πολυπόθητο ραντεβού με τον σωτήρα γιατρό του.

Αμ δεν είναι το πρόβλημα μας, κυρίες Τηλεφωνικές Εταιρίες, ποιον τηλεφωνικό αριθμό, θα πάρουμε, αλλά το γεγονός ότι δεν έχουμε γιατρούς και φάρμακα! Δεν μας απασχολεί αν θα πάρουμε τον τάδε αριθμό αλλά το ότι δεν υπάρχει ιατρική περίθαλψη και οι κρατήσεις στον πενιχρό μισθό μου για ασφάλιση, εξακ