Το αβγό του φιδιού

Ποτέ άλλοτε η Aκροδεξιά στη Γαλλία δεν είχε κερδίσει ένα τόσο υψηλό ποσοστό σε προεδρικές εκλογές (18%). Ποτέ άλλοτε η Aκροδεξιά στην Ελλάδα δεν εμφάνιζε δημοσκοπικά μία τέτοια προοπτική κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Αλήθεια, πόσο κινδυνεύει η κοινωνία, σε περιόδους κρίσης, από την εκλογική διείσδυση δυνάμεων που αμφισβητούν και αντιπαλεύουν θεμελιώδεις αξίες της Δημοκρατίας; Η οικονομική

κρίση και η κρίση του πολιτικού συστήματος αφήνουν χώρο για ανάπτυξη φαινομένων εκφασισμού της κοινωνίας;

Στη Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν, υποψήφια του Κόμματος «Εθνικό Μέτωπο», επέτυχε να αξιοποιήσει την απογοήτευση των συντηρητικών ψηφοφόρων απέναντι στην πολιτική Σαρκοζί και να κινητοποιήσει ένα σημαντικό μέρος δυσαρεστημένων του ευρύτερου εκλογικού σώματος πάνω στο τρίπτυχο μετανάστευση-ανασφάλεια-έξοδος από το ευρώ. Η πολιτική επένδυση στην εθνική ταυτότητα επανέφερε στην επικαιρότητα το παλαιότερο σύνθημα του πατέρα της Ζαν Μαρί Λεπέν «Πρώτα οι Γάλλοι», αναπαλαίωσε εθνικιστικά σύνδρομα εναντίον του γερμανικού οικονομικού επεκτατισμού στην Ευρώπη και την υποταγή της Γαλλίας σε γερμανικά δημοσιονομικά προτάγματα, προέβαλε ένα λαϊκιστικό πολιτικό λόγο για την αύξηση της εγκληματικότητας και τη σύνδεσή της με την αντικανονική μετανάστευση και τέλος συνέδεσε τη φτώχεια και την οικονομική κρίση με την συμμετοχή της Γαλλίας στην ευρωζώνη.

Η εκμετάλλευση των διακυμάνσεων της εγκληματικότητας και της ανασφάλειας από την άκρα Dεξιά, η παράλληλη πλειοδοσία στην αυτή θεματική από τον απερχόμενο Πρόεδρο Ν. Σαρκοζί, καθώς και η αμφισβήτηση της αποτελεσματικότητας των κατασταλτικών μέτρων που είχε ήδη λάβει η Kεντροδεξιά κυβέρνηση διαμόρφωσαν τελικά τις συνθήκες χειραγώγησης του εκλογικού σώματος, δίνοντας την ευκαιρία στην άκρα δεξιά να παρέμβει πολιτικά, προωθώντας ξεκάθαρα ξενοφοβικές, λαϊκιστικές και ακραία κατασταλτικές πολιτικές θέσεις και προτάσεις (μαζικές απελάσεις, δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους αντικανονικούς μετανάστες, αυστηρές ποινές για τους ανήλικους παραβάτες, ποινικοποίηση συμπεριφορών κοινωνικής απειθαρχίας κλπ.). Η Μαρίν Λεπέν έχτισε την πολιτική της καμπάνια πάνω στις ρωγμές του δόγματος της «μηδενικής ανοχής» που διακήρυττε επί χρόνια ο Ν. Σαρκοζί, συνδέοντας την αντικανονική μετανάστευση με την αποτυχία της Ευρωπαϊκής πολιτικής και εξορκίζοντας το φάντασμα της Ελλάδας ως εξέλιξη και προοπτική της σοβούσας κρίσης στη Γαλλία. Συνέπεια της παραπάνω κατάστασης ήταν το γεγονός ότι σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος επέλεξε την τιμωρητική ψήφο απέναντι στα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, μεταβάλλοντας την Μαρίν Λεπέν σε ρυθμιστή των προεδρικών εκλογών. Σίγουρα, το 18% των Γάλλων πολιτών δεν είναι ακροδεξιοί, ξενοφοβικοί ή φασίζοντες, αλλά η συγκυριακή συμπόρευσή τους με ένα ακροδεξιό, ξενοφοβικό και λαϊκιστικό πολιτικό σχηματισμό δημιουργεί νέες συνθήκες συντηρητικοποίησης του εκλογικού σώματος όχι μόνο για τις προεδρικές, αλλά και για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία. Τα πολιτικά κόμματα του δημοκρατικού τόξου θα