Ξημερώνοντας στη μέρα που θα είστε επιτέλους μαζί!

Και ξημερώνει αυτή η μέρα που η σχέση με το απωθημένο σου ή με τον ανεκπλήρωτο έρωτα, ή όπως θες πες το, γίνεται πραγματικότητα. Κάντο λίγο εικόνα. Έχετε περάσει από σαράντα κύματα, το έχετε συζητήσει, το έχετε πιάσει από εδώ, το έχετε αναλύσει και υπεραναλύσει, μη σου πω, από εκεί και πάντα καταλήγατε στο ίδιο αδιέξοδο. Και ξαφνικά, ξημερώνει αυτή η μέρα όπου το μαζί δεν μοιάζει πια αδύνατο, η χημεία νικάει και πέφτετε με τα μούτρα σε αυτό που τόσο

καιρό σας σταματούσε. Και αυτή η μέρα και οι επόμενες που θα έρθουν, είναι πράγματι οι καλύτερες της μέχρι τώρα ζωής σας. Γιατί η ζωή έχει άλλη γεύση όταν μοιράζεται και οι άνθρωποι που αγαπήθηκαν μοιάζουν σαν ξαφνικά να βγάλανε λουλούδια και να άνθισαν. Και επειδή το αδοκίμαστο και το από αλλού φερμένο δεν το αντέχουν οι άνθρωποι…

Η σχέση με το απωθημένο

Μοιάζει με ψέμα, με όνειρο που δεν θες να ξυπνήσεις! Η χαρά, ο ενθουσιασμός, το καρδιοχτύπι κάποια από τα πιο έντονα συναισθήματα που σε επισκέπτονται εκείνη τη μέρα. Η σκέψη σου τρέχει συνεχώς σε εκείνο και δεν έχεις όρεξη ούτε για φαγητό, ούτε για δουλειά. Θες να είστε όλη μέρα μαζί, να μιλάτε μαζί, να αγκαλιάζεστε, να ζείτε το μαζί με όλες τις αισθήσεις σας και με όλη την ένταση του ολοκληρωτικά, του παθιασμένα, του αποκλειστικά. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς φόβους, χωρίς και αν. Τέλειωσαν τα αν και όλα όσα ζήσατε πριν από αυτό.

Εγώ κι εσύ μαζί και όλοι οι άλλοι κομπάρσοι. Εγώ και εσύ ενωμένοι σαν μια γροθιά και όλοι οι άλλοι γύρω μας χωρίς καμία σημασία. Την ημέρα που ήρθες στη ζωή μου θα τη θυμάμαι σαν γιορτή, γιατί ο έρωτας είναι η μεγαλύτερη γιορτή στη ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος που αγαπήθηκε λάμπει και ανθίζει. Έχει άλλη αύρα ο άνθρωπος που βρήκε μια καρδιά και ακούμπησε πάνω του την δική του.

Γιατί θέλω αυτόν που δε με θέλει; Τι συμβαίνει τέλος πάντων μέσα στο μυαλό μου;

PexelsΤόσα καλοκαίρια που δε σ’ αγαπούσα

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ξοδεύεις τη ζωή σου, τις μέρες, τις εξάψεις σου σε χλιαρά συναισθήματα χωρίς νόημα. Μονάχα από το φόβο της μοναξιάς. Καλύτερα αιώνια μοναξιά, παρά να μην ζήσεις το truly-deeply-madly, το δίχως όρια, το δίχως λογική. Και μόνο όσοι ήταν τόσο τρελοί και υπομονετικοί ώστε να το ζήσουν, μπορούν να καταλάβουν και τους αξίζει να το ζήσουν.

Μη ψάχνεις να βρεις το γιατί χάσαμε τα καλοκαίρια, μη σκέφτεσαι πια. Αρκετά σκεφτήκαμε, αρκετά πονέσαμε. Τώρα ήρθε η ώρα να χαρούμε, να απολαύσουμε, να ερωτευτούμε, να γνωριστούμε αληθινά. Και είμαι σίγουρη ότι τα πράγματα έρχονται στη ζωή μας μόνο όταν είναι η ώρα να συμβούν. Όταν είμαστε έτοιμοι να νιώσουμε τη χαρά. Όταν είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε τα χέρια και να υποδεχτούμε τον ένα και μοναδικό έρωτα της ζωής μας.

Χρειάζεται δύναμη, αγάπη και καρδιά για να ωριμάσουν τα πράγματα μέσα μας. Δεν είναι καθόλου εύκολο από εκεί που έμαθες να έχεις να σκεφτείς μόνο εσένα, να ανοίξεις την πόρτα και να καλωσορίσεις και τον άλλον άνθρωπο στη ζωή σου.

Η θάλασσα είναι σαν τον έρωτα: Το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου που δε χορταίνουμε να διαβάζουμε

Από τον πόνο στη χαρά

Κανείς δε θέλει να πονάει, δεν θέλει να απογοητεύεται, να ρίχνει τα μούτρα του, να κάνει κινήσεις μόνος του χωρίς αντίκρισμα. Όμως για να φτιάξεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις τα αυγά πρώτα. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Και όταν γνωρίσεις αυτόν τον έναν που αξίζει να ζήσεις μαζί του όνειρο, δεν θα σε νοιάζει πια ποιος έκανε περισσότερα και ποιος όχι, δεν θα μετράς με τη ζυγαριά, δεν θα φοβάσαι μήπως δεν σε θέλει…

Και από όλη αυτήν την απογοήτευση μια μέρα έρχεται η ανείπωτη χαρά που όμοιά της δεν έχεις ξαναζήσει ποτέ στη ζωή σου. Όταν ξημερώσει η μέρα που θα είστε μαζί δεν θα σε νοιάζουν ούτε το πού, ούτε το πώς, ούτε το γιατί. Δεν θα χρειάζεσαι πια απαντήσεις. Θα σου αρκεί το μαζί.

Και αν ήσουν μια ηρωίδα ενός βιβλίου ή μιας ταινίας, τώρα να ξέρεις είσαι στο πικ της υπόθεσης. Όλο το ενδιαφέρον στο βιβλίο είναι μέχρι να περάσουν οι δυο τους τα εμπόδια, μέχρι να τα καταφέρουν να κάνουν το μαζί να νικήσει.

Εκείνη η μέρα

Εκείνη η μέρα που ξημερώνεις στην αγκαλιά του και ζείτε μαζί happily ever after είναι τόσο μακριά όσο αντέχεις εσύ να μην τη ζεις. Εσύ κρατάς το καρπούζι και το μαχαίρι μαζί. Εσύ και εκείνος. Σκεπτόμενη από μόνη σου και εκείνος από μόνος του χωρίς να το λέτε ποτέ ο ένας στον άλλο τι ακριβώς κερδίζετε άραγε; Πώς αντέχετε μωρέ να ζείτε έτσι; Κάτω από τον ίδιο ουρανό χωριστά;

Δεν υπάρχουν κατάλληλα φεγγάρια και προϋποθέσεις ή ευκαιρίες. Μόνοι μας πλάθουμε το μέλλον μας από τις επιλογές μας. Όσο ακόμα αντέχεις να ξυπνάτε σε έναν κόσμο που οι μέρες σας βρίσκουν χωριστά.

Μου χρωστάς ένα καλοκαίρι

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Ξημερώνοντας στη μέρα που θα είστε επιτέλους μαζί! εμφανίζεται στο iPop.