Αγαμέμνων Σταυρόπουλος: Απλά μαθήματα διπλογραφίας

Σε ετήσια εκδήλωση ενός φιλανθρωπικού συνδέσμου, με πλησίασε ένας μηχανικός:

- «Εδώ και χρόνια μελετώ την λογιστική από προσωπικό ενδιαφέρον, αλλά δεν έχω καταφέρει ακόμα να καταλάβω την έννοια της χρέωσης και της πίστωσης. Μπορείς κάποια στιγμή να κάνουμε μια συνάντηση να μου την εξηγήσεις;

-Θα στην εξηγήσω τώρα. Ό,τι βγαίνει πιστώνεται και ό,τι μπαίνει χρεώνεται. Όταν ιδρύεται μια εταιρεία, οι μέτοχοι βγάζουν τα χρήματά τους από τον προσωπικό τους λογαριασμό (πίστωση κεφαλαίου) και τα βάζουν στο τραπεζικό

Στη συνέχεια η εταιρεία βγάζει τα χρήματα από την τράπεζα (πίστωση τραπεζικού λογαριασμού) για να βάλει στην εταιρεία εξοπλισμό, εμπορεύματα και άλλες δαπάνες (χρέωση παγίου, αποθεμάτων και εξόδων). Με την πώληση βγαίνουν από την εταιρεία προϊόντα, εμπορεύματα ή υπηρεσίες, γι΄αυτό και οι πωλήσεις πιστώνονται, σε χρέωση ταμείου, ή πελατών κλπ.

Ο μηχανικός το έπιασε κατευθείαν και συνέχισε τον συλλογισμό, καταλαβαίνοντας γιατί οι απαιτήσεις και οι εισπρακτέοι λογαριασμοί χρεώνονται ενώ αντίθετα οι υποχρεώσεις και οι πληρωτέοι λογαριασμοί πιστώνονται, γιατί χρεώνεται η μισθοδοτική δαπάνη, αλλά πιστώνονται οι πληρωτέες ασφαλιστικές εισφορές και ο πληρωτέος λογαριασμός των εργαζομένων κ.ο.κ.

Το διπλογραφικό σύστημα είναι αποτελεσματικό, ακριβώς γιατί έχει μια πολύ απλή και βασική αρχή στην σύλληψή του. Μια αρχή που παράγει συνεκτικό νόημα σε όλες τις λογιστικές εγγραφές και τις οικονομικές καταστάσεις, έτσι που ένας έμπειρος λογιστής βλέποντας τον ισολογισμό μιας εταιρείας, καταλαβαίνει πράγματα που ακόμα και ο ίδιος ο επιχειρηματίας πιθανόν να αγνοεί.

Είχα την τύχη να μάθω την λογιστική στην πράξη, πριν ξεκινήσω τις σπουδές μου στα οικονομικά. Έτσι, όταν παρακολούθησα τα μαθήματα της λογιστικής στο πανεπιστήμιο, γελούσα με τον τρόπο που διδάσκονταν, με μακροσκελείς καταλόγους λογαριασμών που χρεώνονται και άλλους που πιστώνονται.

Το να τους απομνημονεύσεις χωρίς να καταλάβεις την εσωτερική αρχή που διέπει την χρέωση και την πίστωση, ισοδυναμεί με βασανιστήριο. Γι΄αυτό και πολλοί φοιτητές οικονομικών ή διοίκησης επιχειρήσεων μισούν την λογιστική από την στιγμή που την γνώρισαν.

Με τον ίδιο τρόπο οι λογιστές, μισούμε τα My Data. Γιατί ο τρόπος διαβίβασης και χαρακτηρισμού, δεν διέπεται από μια συνεκτική αρχή, παρά από μια αυθαίρετη επιλογή του εμπνευστή τους. Στους λογιστές δεν σημαίνει τίποτα «διαβιβάστε το τάδε έξοδο με το παραστατικό 14.30» Είναι απλά μια οδηγία που πρέπει να ακολουθήσουμε τυφλά, χωρίς να γνωρίζουμε το γιατί, ούτε πώς το σύστημα επεξεργάζεται την πληροφορία για να βγάλει ένα αποτέλεσμα, όπως όταν κλείνουμε τους αποτελεσματικούς λογαριασμούς στο τέλος της χρήσης.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο στη Business Voice