Επιτέλους, οι πολίτες «μίλησαν»!

Αφορμή αποτέλεσε το «Κίνημα της πετσέτας» που «ξεπήδησε» στις παραλίες της Πάρου.

Αυτό που συμβαίνει εφέτος στις (οργανωμένες) παραλίες της χώρας είναι πραγματικά αδιανόητο, καθώς στους (λέμε τώρα) «in» προορισμούς δεν βρίσκεις σετ ομπρέλας κάτω από 20 ευρώ (και μάλλον σε αυτήν την περίπτωση κάποιοι θα «πανηγυρίζουν». Όσο για τη μέση τιμή διαμορφώνεται στα 40 ευρώ. Πραγματικά εξωφρενικό, πόσο μάλλον εάν κάποιος το αντιστοιχίσει με έναν μέσο μισθό.

Οπότε, δεν θα πρέπει να εκπλησσόμαστε σε σχέση με την ανάδυση του λεγόμενου

«Κινήματος της πετσέτας», το οποίο υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να είχε ορθώσει το ανάστημά του σε πλείστες άλλες περιπτώσεις, πολύ νωρίτερα. Εξάλλου, τα δεδομένα στην οικονομία είναι απλά: Η προσφορά καθορίζεται από την ζήτηση. Αν ο πωλητής πουλά 100 και δεν βρίσκεται αγοραστές τότε θα πρέπει να ρίξει την τιμή.

Βέβαια, προφανώς για να ισχύει το συγκεκριμένο καθεστώς και η ασκούμενη τιμολογιακή του πολιτική, υπάρχει κοινό, πελατεία, που δηλώνει στην πράξη πρόθυμη να… ξηλωθεί προκειμένου να απλώσει το κορμί της σε μια ξαπλώστρα. Κάτι το μεμπτό; Ουδέν. Είναι αυτονόητο πως και οι επιχειρηματίες έχουν τα δικά τους δίκια, καθώς έχουν να πληρώσουν πολλές υποχρεώσεις για να μπορούν να βγουν τα έξοδα σε μια σεζόν που χρονικά είναι ιδιαίτερα περιορισμένη. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει από το νου πως το peak της κίνησης στην πλειοψηφία των προορισμών δεν ξεπερνά τις 40-50 ημέρες.

Εκεί, όμως, που «στραβώνει» το πράγμα είναι στην περίπτωση που οι επαγγελματίες στις παραλίες καταστρατηγούν κάθε κανόνα, ηθική αξία και μέτρο, καταλαμβάνοντας υπερπολλαπλάσια  έκταση έναντι αυτής που δικαιούνται ή έχουν συμφωνήσει με τις οικείες δημοτικές αρχές.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, οφείλουμε ως πολίτες να αντισταθούμε, ορθώνοντας τη φωνή μας και απαιτώντας δικαιοσύνη. Οι καταναλωτές έχουν δύναμη και λόγο παρέμβασης, φτάνει να αντιληφθούν το συμφέρον τους.