Γιάννης Διονάτος: Τα θεμέλια «τρίζουν», αλλά η θέα καταπληκτική…

Ανέκαθεν είμαι οπαδός της θεωρίας πως ένα σπίτι, μια στρατηγική, κάθε προϊόν, οποιοδήποτε εγχείρημα δομείται down-up. Αλλιώς, από τα θεμέλια προς τη σκεπή, με λογική αλληλουχία και αντίστοιχα βήματα.

Εξυπακούεται πως αυτό δεν σημαίνει πως σε περίπτωση που κάποιος έχει μια εξαιρετική ή έστω πολλά υποσχόμενη ιδέα θα πρέπει να την απορρίψω επειδή δεν έχει ακολουθήσει την «κατάλληλη» οδό. Κάθε άλλο. Αντιθέτως, με όχημα αυτήν, θα επεξεργαστώ μια στρατηγική, η οποία θα διακρίνεται από την bottom-up προσέγγιση.

Διαβάστε

Τα ανωτέρω ήρθαν στο μυαλό μου, αφότου είχα την ευκαιρία να διαβάσω ένα Policy Brief που τιτλοφορείται ως «Το έλλειμμα της ψηφιακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα – Πηγαίνοντας από το 0 στο 1» και το οποίο εξέδωσε προ 2-3 εικοσιτετραώρων το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ), μια ανεξάρτητη, μη κρατική ή κομματική φιλελεύθερη δεξαμενή σκέψης στην Ελλάδα.

Κι αυτό, καθώς το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα είναι πως παρά τις επιμέρους προσπάθειες, το ψηφιακό χάσμα στο εγχώριο εκπαιδευτικό σύστημα εξακολουθεί να παραμένει βαθύ, ενώ δεν δείχνει στοιχεία υποχώρησης.

Σύμφωνα με το Policy Brief του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών, τα ελληνικά σχολεία υστερούν έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου ως προς τις ψηφιακές τους υποδομές, ενώ ταυτόχρονα η ενσωμάτωση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στην εκπαίδευση κρίνεται ως περιορισμένη, επηρεάζοντας αρνητικά και την ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων τόσο για τους μαθητές, όσο και για τους εκπαιδευτικούς!

Διαβάστε εδώ την Business Voice

Βέβαια, αυτό δεν είναι άσχετο και με το γεγονός πως στον Δείκτη της Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 25η θέση, ανάμεσα στις 27 χώρες-μέλη της Κοινότητας.

Επιπροσθέτως, στον επιμέρους δείκτη των ψηφιακών δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, η χώρα μας καταλαμβάνει την 22η θέση. Συγκεκριμένα, το 52% των Ελλήνων, ηλικίας 16-74 ετών διαθέτει τουλάχιστον τις βασικές ψηφιακές δεξιότητες, ποσοστό το οποίο κινείται εξαιρετικά κοντά στον αντίστοιχο Κοινοτικό μέσο όρο (54%). Παρά ταύτα, η κατάσταση βελτιώνεται εντυπωσιακά στην ηλικιακή ομάδα των νέων Ελλήνων (16-24 ετών), εκ των οποίων το 88% κατέχει τουλάχιστον τις βασικές ψηφιακές δεξιότητες, ποσοστό πολύ υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (71%).

Μάλιστα, σύμφωνα με το πρόγραμμα PISA (2018), οι νέοι Έλληνες προσελκύονται σε σημαντικό βαθμό από την προοπτική να εργαστούν στο μέλλον ως επαγγελματίες στο πεδίο των Ψηφιακών Τεχνολογιών (4,3% έναντι 4,1% του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ).

Το ΚΕΦΙΜ επισημαίνει πως η ψηφιακή εκπαιδευτική πολιτική στην χώρα μας βασίζεται κυρίως σε δράσεις που απορρέουν από την υλοποίηση προγραμμάτων με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, τα οποία όμως δεν εξελίσσονται σε μόνιμες θεσμικές ρυθμίσεις ενταγμένες στο πλαίσιο της κανονικής λειτουργίας των σχολικών μονάδων.

Διαβάστε εδώ την Business Voice

Σήμερα, 20 χρόνια μετά από την εισαγωγή του μαθήματος πληροφορικής στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, σε συνάρτηση με διάφορες άλλες παράλληλες προσπάθειες ψηφιακού εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης του ελληνικού σχολείου, στην πράξη αποδείχτηκαν ως σημειακού τύπου αποσπασματικές παρεμβάσεις. Κι αυτό, καθώς ουδέποτε κατάφεραν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά ή κάθε μια ως προς τις υπόλοιπες, συγκροτώντας ένα ολοκληρωμένο και συνεκτικό πλέγμα ψηφιακής εκπαιδευτικής πολιτικής. Αποτέλεσμα; Παρά τους πόρους που διατέθηκαν και τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν, η εικόνα ψηφιακής υστέρησης του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, έναντι των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών δεν μεταβλήθηκε σημαντικά.

Φτάνουμε, σήμερα, στην bottom-up προσέγγιση: Κι αυτό, καθώς, μέσω των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF) δρομολογείται μια νέα γενιά έργων συνολικής αξίας 2,395 δισεκατομμυρίων ευρώ που αφορούν στην αναβάθμιση των ψηφιακών υποδομών, στην ανάπτυξη σύγχρονων Προγραμμάτων Σπουδών με έμφαση στην αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών, στην ανάπτυξη σύγχρονου ψηφιακού εκπαιδευτικού περιεχομένου, στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στις ψηφιακές τεχνολογίες και στην κατάρτιση μεγάλων ομάδων πολιτών και επαγγελματιών με στόχο την αναβάθμιση των ψηφιακών τους δεξιοτήτων.

Ομολογώ πως αισθάνομαι περισσότερο αισιόδοξος σε σχέση με το παρελθόν και λιγότερο προβληματισμένος, αρκεί το σύνολο των stakeholders να οπλιστούν με θάρρος και να πραγματοποιήσουν ένα reality check της επικρατούσας κατάστασης και εν συνεχεία να αντιληφθούν πως απαιτείται μια συνεκτική λύση στο συνολικότερο πρόβλημα, αλλιώς και ένα ολοκληρωμένο πλάνο όπως διαφαίνεται πως διαμορφώνεται από τη νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, υπό την ηγεσία του Κυριάκου Πιερρακάκη, προκειμένου να τεθούν τα αναγκαία «θεμέλια», έτσι ώστε σταδιακά να φτάσουμε και στην «ταράτσα»…

Διαβάστε εδώ την Business Voice