Η αναχρονιστική, αναποτελεσματική και έντονα αντιαναπτυξιακή προκαταβολή φόρου!

Πριν από ελάχιστες ώρες ολοκληρώθηκε η – συνήθης – παράταση που είχε δοθεί για την υποβολή των δηλώσεων εισοδήματος για το οικονομικό έτος 2022, στη χώρα μας. 

Του Γιάννη Διονάτου

Αφού ευχηθώ σε… καλή μεριά, θα επιχειρήσω να καταπιαστώ με μια πτυχή του όλου ζητήματος: Αυτό, της προκαταβολής φόρου για το επόμενο έτος, που ορίζεται σε 50%. Σαφώς καλύτερη σε σχέση το 100% που ίσχυε κατά τα τεσσεράμισι χρόνια της… παραζάλης και των διαρκών αυταπατών, το 2015-2019. Κι όμως, ακόμη είναι κάτι παραπάνω από υψηλή, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που την πατρίδα μας κυβερνά μια κεντροδεξιά κυβέρνηση,

η οποία διάκειται (τουλάχιστον, έτσι ισχυρίζεται) φιλικά προς το επιχειρείν και που έχει επιτύχει οικονομικά άλματα κατά την τετραετία που προηγήθηκε, θέτοντας τις πολυπόθητες βάσεις για αυτήν που ήδη διανύουμε και στοχεύοντας στην ακόμη πιο αναγκαία οικονομική, όσο και αναπτυξιακού χαρακτήρα «εκτόξευση».

Παράλληλα, η έννοια της προκαταβολής φόρου από μόνη της είναι παράλογη, καθώς προϋποθέτει -εντελώς αυθαίρετα και δίχως να στηρίζεται σε κάποια απτή βάση- πως μια επιχείρηση ή ένας επαγγελματίας θα εξακολουθήσει να λειτουργεί -και δη αποδοτικά- στον τομέα δραστηριοποίησής του. Πλέον, ουδείς δύναται να προγραμματίσει πέραν του -εξαιρετικά- άμεσου μέλλοντος, το οποίο «μεταφράζεται» σε μερικές εβδομάδες, το πολύ μήνας και σε… Extreme ή αλλιώς σε εξαιρετικά συμπαγείς, όσο και οργανωμένες καταστάσεις, ένα τρίμηνο. Πέραν τούτου, ουδέν.

Άρα, πως ζητάται από έναν επαγγελματία ή μια επιχείρηση να προβλέψει το μέλλον και να το προϋπολογίσει ως κερδοφόρο, τη στιγμή κατά την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με δεκάδες εξωγενείς παράγοντες; Ποιος διασφαλίζει πως ο επαγγελματίας θα βρίσκεται παρών, λειτουργικός, υγιής και με πελατεία, όταν τριγύρω του λ.χ. μπορεί η μια πυρκαγιά να διαδέχεται την άλλη, όταν οι αγώνες ταχύτητας πολλαπλασιάζονται στους ελληνικούς δρόμους και τα ατυχήματα – ακόμη και εντός των αστικών ιστών – αποτελούν καθημερινή πραγματικότητα, όταν μια κοινωνική ομάδα δίχως λόγο και αιτία και έμπλεη ιδεοληψίες, προκαταλήψεις και συμπλέγματα, πραγματοποιεί «πόλεμο» με κάθε αθέμιτο μέσο απέναντί σου, όταν οι άρχοντες της Περιφέρειας και των Δήμων εξαντλούν τη δημιουργικότητά τους (συνοδεία των πολύτιμων κονδυλίων) σε συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, πλατείες και παιδικές χαρές, αδιαφορώντας λ.χ. για την προμήθεια ασθενοφόρων ή οχημάτων πυρόσβεσης, με τα οποία μπορούν να θωρακίσουν και σώσουν την ζωή και την περιουσία των ίδιων των δημοτών και κατοίκων της Περιφέρειάς τους; 

Bottom line, για ποιο λόγο και υπό ποιο πρίσμα μια φιλελεύθερη κυβέρνηση δεν αποφασίζει να θέσει τέλος σε ένα εντελώς αναχρονιστικό, παράλογο, πεπερασμένο και σίγουρα αντιπαραγωγικό μέτρο – σ.σ.: προκαταβολή φόρου – αφαιρώντας πολύτιμα κεφάλαια ή έστω ποσά από το ταμείο μιας επιχείρησης είτε την τσέπη ενός επαγγελματία, τα οποία θα μπορούσαν να διατεθούν (και να πιάσουν… τόπο) ποικίλως και προς διαφορετικές κατευθύνσεις;

Αλήθεια, υπάρχει κάποιος εκεί έξω που πιστεύει πως αποδυναμώνοντας την οικονομική ισχύ μιας επιχείρησης, αυτή θα ενδυναμώσει τις επενδύσεις της; Για ποιο λόγο και με ποιο αντίκρισμα, θα αναλογιστεί, ευλόγως, μα και δικαίως!

Έφτασε, λοιπόν, η ώρα ένα μέτρο που εμφανίστηκε σε διαφορετικές συνθήκες, με πιεστικά ζητούμενα και εξαιρετικά μεγάλες ανάγκες να πάψει να αποτελεί βραχνά και να επικρέμαται ως εισπρακτικής φύσεως χαράτσι απέναντι σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες.

Επιπροσθέτως, κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, έχουν κάνει αναφορές σε παρελθόντα – είναι αλήθεια – χρόνο σχετικά με την αναγκαιότητα επιβολής ενός Flat Rate Tax, όπως εφαρμόζεται και σε πλείστα άλλα κράτη στο εξωτερικό.

Θαρρώ πως έχοντας λάβει την επενδυτική βαθμίδα, ολοκληρώνοντας το χρονοδιάγραμμα των έργων, παρεμβάσεων και δεσμεύσεων που απορρέουν από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και επιτυγχάνοντας πρόσθετα μεγέθη ζηλευτής ανάπτυξης σε διεθνές επίπεδο, προς το τέλος της τετραετίας της νυν κυβέρνησης, δεν θα υπάρχουν δικαιολογίες να μην θεσπίσει μια ενιαία φορολογική κλίμακα σε οριζόντιο επίπεδο, αφαιρώντας κάθε επιχείρημα φοροδιαφυγής και από τον τελευταίο πολίτη, επαγγελματία ή επιχείρηση. 

Τόλμη, όραμα και αντίληψη της μεγαλύτερης εικόνας απαιτεί η λήψη αντίστοιχων αποφάσεων.