Μελόνι και Μητσοτάκης: Οι διπλανοί!

Οι δύο Πρωθυπουργοί πέρα από την γειτονική σχέση των δύο χωρών συνήθως κάθονται στο ίδιο…θρανίο στις συνεδριάσεις του Συμβουλίου. Φαίνεται πως έχουν και κοινούς στόχους! Ας αναλύσουμε λοιπόν τα πεδία σύγκλισης.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι Μητσοτάκης και Μελόνι λογίζονται ως ομάδα που συνεννοείται. Κάποια στιγμή στην κοινή τους διαδρομή στα συμβούλια αρχηγών, αποφάσισαν πως είναι πολύ πιο χρήσιμο για τους στόχους τους ο Νότος να κινείται ενιαία. Ειδικά όταν απέναντί τους έχουν την Γερμανία. Η πρώτη προτεραιότητα λοιπόν που φοβίζει τους δύο Πρωθυπουργούς είναι

η άτεγκτη στάση της Γερμανίας απέναντι στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Τι λέει η Γερμανία; Το υπογράψατε, θα  το τηρήσετε. Πιο γερμανικό από μπύρα με λουκάνικα για βραδινό σνακ. Εδώ λοιπόν παρότι η Ελλάδα δεν αναμένεται να έχει ελλειμματικούς προϋπολογισμούς άμεσα, αναμένεται να στηρίξει τις ιταλικές θέσεις που διατύπωσε και ο Ιταλός Υπουργός Άμυνας Κροζέτο. Πλέον έχουμε φύγει από τον ελέφαντα στο δωμάτιο και βρισκόμαστε στο χρέος πάνω από τα κεφάλια μας. Ο κορωνοϊός και ο πόλεμος στην Ουκρανία, σε συνδυασμό με την αύξηση των επιτοκίων, έχουν φέρει τους πολίτες σε οριακό σημείο. Η Μελόνι κατανοεί πως η εύθραυστη συμμαχία των Φόρτσα Ιταλία, Λέγκα του Σαλβίνι και Φρατέλι ντ’ Ιτάλια, μπορεί να συνεχιστεί μόνο όσο παίρνει αποφάσεις υπέρ των πολιτών και εναντίον της ΕΚΤ. Λαϊκισμός και ακροδεξιά; Ναι, αυτό είναι το play, αλλά η Μελόνι έχει κάνει σαφή φιλοευρωπαϊκή κεντροδεξιά στροφή, όπου μάλιστα θέλει να μπει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αντί να είναι στιγματισμένη ως ακροδεξιά. Σε αντίθεση με τον σύμμαχό της Σαλβίνι. Εκεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να την βοηθήσει έχοντας καλές σχέσεις με το ΕΛΚ και τον Βέμπερ. 

Στο Μεταναστευτικό, που η Ελλάδα και η Ιταλία σηκώνουν δυσανάλογο βάρος ως χώρες υποδοχής και πλέον οι δύο χώρες βρίσκονται στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ζητήματα δικαιωμάτων, οι αφίξεις έχουν πολλαπλασιαστεί. Για την Ιταλία σε πενταπλάσιο βαθμό. Εκεί θα κρατήσουν επίσης κοινό μέτωπο ζητώντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει μέρος της υποδοχής μεταναστών. Μόλις κάποιες χώρες αντιδράσουν γιατί υπάρχει σύμφωνο, θα ζητήσουν επαναδιαπραγμάτευση του Δουβλίνο ΙΙ. Στην επόμενη άρνηση το ζητούμενο θα είναι μια ελαστικότητα στο ζήτημα του Συμφώνου Σταθερότητας. Γιατί η Γερμανία δεν μπορεί να λέει σε όλα όχι και η Γερμανία δεν έχει το παραμικρό περιθώριο να υποδεχθεί μετανάστες, γιατί το ρατσιστικό προς νεοναζιστικό AfD θα το κάνει σημαία. Και θα βγει πανηγυρικά στην Καγκελαρία.

Το γεύμα εργασίας των γειτόνων Πρωθυπουργών, των διπλανών, περιλαμβάνει και την επιλογή της Ελλάδας για το πρόγραμμα των τριών συν μία κορβετών, όπου υπάρχουν δύο προσφορές, μία από την ιταλική Fincantieri και μία από τη γαλλική Naval. Η Ελλάδα θα ήθελε πολύ να δώσει την δουλειά στην Ιταλία, σε αντάλλαγμα με διπλωματικές κινήσεις υπέρ της Ελλάδας (ΟΗΕ, Τουρκία, Κύπρος, Νεκρή Ζώνη Πύλας) και αμυντική συμφωνία με την χώρα μας. Τυπικά η πιο ελκυστική προσφορά θα αποφασιστεί από το ΚΥΣΕΑ, αλλά όλοι ξέρουμε πως μπορεί να αποφασιστεί και με διακρατική συμφωνία.
Η Μελόνι θα έτρεχε στις πλατείες της Ρώμης τρώγοντας τζελάτο φωνάζοντας, πως «πούλησα κορβέτες στην Ελλάδα» και «ενισχύω την ιταλική οικονομία» με αντικειμενικά μικρό αντάλλαγμα το να αδειάσει τον Ερντογάν που δεν συμπαθούν οι σύμμαχοί της. Μπορεί να το «πουλήσει» και θα είχε σίγουρο θετικό αντίκτυπο στην εικόνα της στο εσωτερικό της χώρας.
Τέλος έχουμε το ζήτημα της Λιβύης, χώρας με δεσμούς δεκαετιών με την Ιταλία, κράτους-δουλέμπορου και failed state, όπου η Ελλάδα αποφάσισε ξάφνου (!) να στείλει πρέσβη. Αντίστοιχα η Ιταλία έχει συμβόλαια δισεκατομμυρίων σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο. Οι τρεις χώρες έχουν πολλά να συζητήσουν και οι Μελόνι-Μητσοτάκης μπορούν σίγουρα να πιέσουν την ΕΕ ώστε να δώσει θετικά κίνητρα στην Λιβύη ώστε να κλείσει τα σύνορά της, με πρόσχημα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους βίαιους πολέμαρχους της Λιβύης. Είναι εύκολο για τις ευρωπαϊκές χώρες να θέσουν είτε ανθρωπιστικό ζήτημα, είτε ζήτημα ασφάλειας των συνόρων της Ευρώπης και να προσπαθήσουν να μειωθούν οι ροές από την Λιβύη προς την Ιταλία και λιγότερο προς την Ελλάδα. Αλλά είναι κάτι που η Μελόνι μπορεί να το περάσει στον ιταλικό λαό ως τεράστια νίκη, μέσα από συνεννόηση με τους εταίρους και συμμαχίες. 

Όλα είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης, όλα είναι υπό συζήτηση και στην πολιτική οι μόνες κόκκινες γραμμές είναι αυτές που μπορεί να στοιχίσουν την επανεκλογή σου. Στην περίπτωσή μας, η Μελόνι χρειάζεται την στήριξη άλλων αρχηγών, έχει έρθει σε μερική ρήξη με την Ευρώπη, τεράστια ρήξη με την ΕΚΤ και είναι βέβαιο πως το αυριανό γεύμα εργασίας, προύποθέτει από τον Έλληνα Πρωθυπουργό να βοηθήσει να μειωθεί μέρος της ζημιάς που προκάλεσε η Μελόνι με την ΕΕ για εσωτερικούς λόγους. Το πλεονέκτημα είναι με την ελληνική πλευρά, η Μελόνι έχει πολλά προβλήματα και ο Μητσοτάκης μερικές λύσεις. Οπότε ο χρόνος θα δείξει τα κέρδη της ελληνικής πλευράς από αυτή την συμμαχία.