Σκέφτομαι και κράζω vol. 7: Πενήντα αποχρώσεις συντηρητισμού

Πρώτον: άκουσες ότι πρόκειται για ερωτικό βιβλίο, γεμάτο τσόντα και BDSM. Σαχλαμάρες. Οι πρωταγωνιστές κάνουν συνέχεια σεξ, αλλά οι περιγραφές είναι τόσο πουριτανικές και ντροπαλές που το σκηνικό καταντά ξεκαρδιστικό, αν όχι απλά βαρετό. Αν νομίζεις ότι διάβασες κάτι τολμηρό και ακραίο, πιάσε τον «Μέγα Ανατολικό» του Εμπειρίκου, του οποίου μάλιστα η συγγραφή άρχισε το 1945, και τα ξαναλέμε.
της Μαριάννας Βασιλείου
Δεύτερον: Το ότι η συγγραφέας διάβασε δυο άρθρα στη wikipedia για το BDSM, δεν την καθιστά και ικανή να γράψει σχετικά. Βασικά δεν την καθιστά καν συγγραφέα. Δεν περίμενα επίπεδο Ντοστογιέφσκι (το βιβλίο ξεκίνησε σαν fanfiction του “Twilight”, σκέψου τι «λογοτεχνικές» επιρροές έχει η Ε.Λ. Τζέιμς), αλλά η πλοκή-Άρλεκιν, το περιορισμένο λεξιλόγιο και η παντελής έλλειψη δημιουργικής φαντασίας καθιστούν την ανάγνωση μαρτύριο. Αν αυτό είναι λογοτεχνία, τότε το παρόν αρθράκι δικαιούται Πούλιτζερ-τουλάχιστον. Τρίτον (και σημαντικότερον): είναι ό, τι πιο ΥΠΟΤΙΜΗΤΙΚΟ έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια για το γυναικείο φύλο. Η πρωταγωνίστρια Αναστέζια Στιλ, ακαλλιέργητη αν και μορφωμένη, επιεικώς ηλίθια και εκτός πραγματικότητας. Απόφοιτη πανεπιστημίου που δεν έχει e-mail (!), που περιμένει τον πρίγκιπα που θα την πάρει μακριά από τη μίζερη και κενή ζωή της, ρομαντική παρθένα (μα φυσικά…) που δεν έχει αυνανιστεί ποτέ της, που έχει σοβαρότατα προβλήματα αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού, που νομίζει ότι με την αγάπη της μπορεί να αλλάξει τον πρωταγωνιστή. Τον Κρίστιαν Γκρέι. Που είναι κούκλος, επιχειρηματίας, νέος, αυτοδημιούργητος, ζάμπλουτος, φιλάνθρωπος, μουσικός. Αλλά και σαδιστής, μισογύνης, κομπλεξικός μέχρι αηδίας, stalker με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ζηλιάρης και επεμβατικός στη ζωή της ηλίθιας πρωταγωνίστριάς μας. Την οποία, ω του θαύματος, την ερωτεύεται κεραυνοβόλα και την θέλει κορώνα στο κεφάλι του, της αγοράζει αυτοκίνητο, βεστιάριο με ρούχα, blackberry, mac και κινητό, την γνωρίζει στους γονείς του και γνωρίζει τους δικούς της μέσα σε λίγες μέρες, πετάει στην άλλη άκρη της Αμερικής όταν δεν του απαντά στο e-mail και της ρίχνει και ένα βρωμόξυλο όταν “she rolls her eyes at him”. Και αυτός προβάλλεται και θεωρείται ως ο ιδανικός άντρας και το όνειρο κάθε γυναίκας. Δεκαετίες ολόκληρες φεμινισμού. Τζάμπα. Υ.Γ. Θεέ μου, μόλις έμαθα ότι και ο άντρας της έγραψε βιβλίο. Κάποιος ας μαζέψει τα παιδιά τους, ΤΩΡΑ.